۲۴ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۲۴ آبان ۱۴۰۳ - ۱۷:۴۹
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۱۰۱۳۰۵۶
تاریخ انتشار: ۱۲:۱۶ - ۲۲-۰۸-۱۴۰۳
کد ۱۰۱۳۰۵۶
انتشار: ۱۲:۱۶ - ۲۲-۰۸-۱۴۰۳

زندگی شراکتی در پاتوق دانگی اودلاجان(+عکس)

زندگی شراکتی در پاتوق دانگی اودلاجان(+عکس)
در تهران قدیم، محله اودلاجان جزو محله‌های اعیان‌نشین محسوب می‌شد و اهالی آنجا برای گعده‌ها و برنامه‌های مهم خود چندین پاتوق به نام‌های مقر کدخدا، سفارت دولت بهیه روس، جلوخان شمس‌العماره، اسکندرخان و سه‌راه دانگی داشتند، اما از میان این پاتوق‌ها سه‌راه دانگی در میان تهرانی‌ها شهرت پیدا کرد.

در محله اودلاجان، کوچه سه‌راه دانگی، کج و معوج است؛ از روبه‌روی مسجد پامنار شروع و به خیابان پامنار ختم می‌شود. نصرالله حدادی، تهران پژوه، درباره این محله می‌گوید: «در سه‌راه دانگی افراد به صورت مشاع یا دانگی زندگی می‌کردند.

به گزارش همشهری آنلاین، در منطقه پامنار بیشترین عصاری‌های تهران قرار داشت. عصاری به معنای عصاره‌گیری که از مشاغل سخت و پرزحمت به شمار می‌آمد و افراد برای راه اندازی این شغل باید با هم شریک می‌شدند.

به نظر می‌رسد افرادی که به این شغل مشغول بودند از اقوام و وابستگان در شهرستان ها کمک می‌گرفتند. آنها به شهر می‌آمدند و به صورت دانگی در این محله روزگار می‌گذراندند. بعدها که این محله تخریب شد. نام کوچه دانگی همچنان بر تابلوی یکی از کوچه ها باقی ماند.»

زندگی شراکتی در پاتوق دانگی اودلاجان

مهاجرانی که زندگی دانگی داشتند

اما روایت دیگری هم برای این نامگذاری وجود دارد. جعفر شهری، مورخ و تهران‌شناس، در کتاب «طهران قدیم» نوشته است: «در انتهای پامنار، ۲۰۰قدم مانده به شرق سه‌راهی دانگی، کاروانسرایی بود که اهالی یکی از شهرها (تفرشی‌ها) وقت مهاجرت از شهرستان به تهران، ابتدا در آنجا سکونت می‌کردند.»

اما داستان این تغییر اسم گویا بعد از وزارت مستوفی‌الممالک که تفرشی بود اتفاق افتاد. تفرشی‌ها که اغلب باسواد بودند، بیشتر از قبل دنبال کسب دانش رفتند تا به واسطه سوادشان، شغلی دست و پا کنند. منتها چون اغلب پول کافی نداشتند هر ۱۰نفر با هم، هم‌خرج می‌شدند و از لباس گرفته تا هزینه‌هایی مثل اجاره حجره و تهیه غذا و... میان‌شان دانگی بود.

زندگی شراکتی در پاتوق دانگی اودلاجان

در واقع این مهاجران به مقدار مساوی پول وسط می‌گذاشتند و در سفر با هم همراه بودند و وقتی هم به تهران می‌رسیدند، یک‌ دست لباس مرتب از عبا و کفش تا یک کلاه مقوایی می‌خریدند و هر روز یکی با این لباسی که دانگی خریده بودند دنبال کار می‌رفت. بعد که (کار) پیدا می‌کرد، لباس‌ از نو قیمت‌گذاری و سهم طرفی که کار یافته بود پرداخت می‌شد و مجدد لباس برای بقیه استفاده می‌شد تا نفر آخر که کلاً لباس به او می‌رسید.

به همین‌ترتیب بقیه خرج‌ها مثل حجره و غذا و... هم میان‌شان دانگی بود و البته آن کاروانسرا و سه‌راه هم به همین دلیل به دانگی معروف شد و هنوز هم ما به اینجاسه‌راه دانگی می‌گوییم.

برچسب ها: اودلاجان ، زندگی
ارسال به دوستان
دیدار علی لاریجانی با رییس مجلس جمهوری سوریه کره شمالی 2 - 3 ایران/ اخراج شجاع نزدیک بود گران تمام شود ابوالفضل جلیلی کارگردان سینما: کلاس‌های بازیگری از شما بازیگر نمی‌سازد وزارت صمت: معدن زغال‌سنگ «شرق کلات» تعطیل بود پزشکیان در دیدار با گروسی: به هیچ وجه به دنبال ساخت سلاح اتمی نبوده و نخواهیم بود/ در مقابل هر کنشی علیه امنیت خود واکنشی قاطع و محکم نشان خواهیم داد استاندار گلستان: حال مصدومان حادثه معدن خوب است/ احتمال افزایش آمار فوتی‌ها نیست حضور یک بازیگر برنده و ۲ نامزد اسکار در فیلم جدید گای ریچی مدیرکل آژانس: از تاسیسات فردو و نطنز بازدید می‌کنم علت کاهش سرعت اینترنت چیست؟ وزیر اقتصاد: اگر تحریم‌ها لغو نشود آنطور که باید نمی‌توانیم از اف ای تی اف استفاده کنیم/ تحریم‌ها گاهی شل و سفت و سخت و آسان می‌شود امشب آخرین فرصت ثبت‌نام در آزمون دکتری ۱۴۰۴ شهادت 3 پاسدار در راسک / 4 تروریست کشته شدند رویداد رمزآتی؛ از ضرورت شفافیت در قانون‌گذاری تا توسعه در صنعت رمز ارز جزئیات حادثه کیانوش سنجری عدم تمایل امین حیایی و کامبیز دیرباز به حضور در فیلم اخراجیها 4 مسعود ده‌نمکی