حسین درخشان مستوجب این عقوبت نبود

 الف - حسین درخشان وبلاگ‌نویس ایرانی پس از تحمل حدود ۶۰۰ روز بازداشت «موقت» صبح روز چهارشنبه در اولین جلسه‌ي دادگاه خود حضور یافت. موضوع این یادداشت اساسا محتوای دادخواست و اتهامات وارده به درخشان نیست.

انشاءالله قاضی محترم دادگاه با بررسی دقیق اتهامات و دفاعیات متهم و وکیل او و لحاظ همه‌ی شرایط وی، در نهایت حکمی عادلانه صادر خواهند کرد.

 آنچه در این مرحله مورد اعتراض نویسنده است نحوه‌ی انتشار خبر اولین جلسه‌ی دادگاه در سایت‌ها و رسانه‌های خبری اصول‌گرا است. به نظر می‌رسد استفاده از تعبیر «نویسنده‌ی سایت‌های مستهجن و ضد دین» در تیتر خبر انتشار یافته را بتوان از مصادیق بارز همان «ظلمی» دانست که رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه‌ی ۱۴ خرداد و نیز در دیدار اخیر با اساتید بسیجی، همگان را از آن برحذر داشتند.

 ایشان در سخنان روز چهارشنبه به طور مشخص بر رعایت حقوق «افرادی که مرتکب گناه و یا خطایی شده اند» نیز تأکید کردند.

شاید درتوصیف حسین درخشان بتوان از خیلی تعبیرها و عناوین استفاده کرد. اما بی‌گمان او مستوجب این عقوبت نبود که به عنوان «نویسنده‌ی سایت‌های مستهجن و ضد دین» معرفی شود. علاوه بر این، متاسفانه زندگی‌نامه‌ای که از درخشان منتشر شده و نیز فهرستی گزینشی که از برخی نوشته‌های پیشین او ارائه شده به حق و انصاف همه‌ي ابعاد زندگی و مواضع و خصوصا سیر تحولات فکری او را بازگو نمی‌کند. به عنوان مثال در متن این خبر هیچ اشاره‌ای به این موضوع نشده که درخشان از یک خانواده‌ي شناخته‌ شده‌ی مذهبی است و در ابتدای جوانی نیز فردی متعهد و انقلابی بوده است.

 از یک سو نمونه‌ها و مصادیق فراوانی از مواضع درخشان در دوره‌ی گرایش به اصلاح‌طلبان و نیز مدت حضور در میان اپوزیسیون خارج از کشور ذکر شده، اما کوچکترین اشاره‌ای به اعتراف او به اشتباهاتش و نیز تجدید نظر در مواضع سیاسی‌اش در سال‌های اخیر دیده نمی‌شود. آیا دفاع او از امام خمینی، دفاع او از مواضع ایران در موضوع انرژی اتمی و مسئله‌ی فلسطین، افشاگری‌های او درباره روابط برخی اصلاح‌طلبان و اپوزیسون خارج از کشور با دولت‌های غربی و روشنگری درباره‌ی منابع مالی آنها هیچ ارزش ذکر در این خبر نداشت؟

آیا اینکه او و خانواده‌اش – بر خلاف دیگر زندانیان دارای تابعیت دوگانه نظیر رکسانا صابری و مازیار بهاری- در مدت یک سال و هفت ماه بازداشت او هیچ درخواستی از یک دولت خارجی جهت اعمال فشار و هیاهوی تبلیغاتی علیه ایران نکردند اهمیتی نداشت؟ آیا اینکه آنها دست به دامن موسسات مدعی حقوق بشر در غرب نشدند ارزش ذکر نداشت؟ آیا پاسخ صبر و تحمل و همراهی آنها این بود که فرزندشان در رسانه‌ها اینگونه معرفی شود؟

جالب این‌که برخی فعالان «سبز»، قبل از این که خود به زندان بروند حسین درخشان را «همکار حاکمیت» دانسته و چنین القا می‌کردند که او مستقر در «کاخی در نیاوران» است! اما همین افراد پس از دیدار و گفتگو با او در زندان به صداقت او در تحول فکری‌اش و حتی وفادار ماندن او به مواضع سیاسی و انقلابی‌ سال‌های اخیرش – حتی در دفاع از رییس جمهور - صحه ‌گذاشته‌اند.

در اینجا بد نیست یادی کنم از نامه‌ای که در اسفند ماه ۱۳۸۷ توسط ۳۵ نفر از وبلاگ نویسان مسلمان خطاب به رییس وقت قوه‌ی قضاییه نوشته شد. متاسفانه این نامه در آن زمان نه تنها پاسخی نیافت بلکه در هیچ یک از رسانه‌های خبری و مطبوعات کشور نیز امکان انتشار نیافت. و چه بسا قسمت این بود که «شهادت» این وبلاگ‌نویسان در چنین زمان و موقعیتی منتشر شود.


بسم الله الرحمن الرحیم

« یا ایّها الذین آمَنُواْ کُونُواْ قوّامین لِلّه شُهَداء بالقسط ولا یجرمنّکُم شنآنُ قوم على أَلاّ تَعدِلُوا اِعْدِلُوا هوَ أَقربُ لِلتَّقوى واتّقوا اللّه انَّ اللّهَ خَبیرٌ بما تعملُون» (مائده /8)
حضور محترم حضرت آیت الله هاشمی شاهرودی
ریاست محترم قوه قضاییه

با سلام و احترام
همانگونه که مستحضر هستید «حسین درخشان» یکی از وبلاگ نویسان ایرانی از حدود چهار ماه قبل در بازداشت به سر می برد. امضا کنندگان این نامه به عنوان جمعی از وبلاگ نویسان مسلمان و معتقد به آرمانهای انقلاب اسلامی قصد دفاع از همه مواضع و رفتارها و اقدامات نامبرده در گذشته را ندارند. لیکن تاسی به «شهداء بالقسط» ایجاب می کند که گواهی دهیم «درخشان» در سالهای اخیر نه تنها به خطاهای خود معترف بوده و از برخی نوشته ها و اقدامات گذشته ابراز ندامت کرده بود، بلکه در فضای وبلاگستان و در رسانه های خارجی به عنوان یکی از مدافعان انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلام شهرت یافته بود.

طبیعی بود که برخی نسبت به ریشه های تغییر مواضع او تردیدهایی داشته باشند و ملاحظاتی را پیرامون او مد نظر قرار دهند. اما آنچه روشن است اینکه «درخشان» بواسطه مواضع اخیرش و همچنین اطلاع رسانی پیرامون روابط و عمکرد برخی عناصر سیاسی و رسانه ای فعال در خارج از کشور، به شدت مغضوب مخالفان نظام و انقلاب واقع شده بود. این افراد و گروهها علاوه بر ساماندهی حملات سنگین تبلیغاتی و رسانه ای علیه او، کار را به اقامه دعوای حقوقی در دادگاهها نیز کشاندند. به جهت همین خصومتها بود که خبر بازداشت او بیش از همه موجب خشنودی اپوزیسیون گردید. رسانه های خبری فارسی زبان در خارج کشور بر خلاف رویه معمول خود نه تنها جنجالی درپی بازداشت او برپا نکردند بلکه تا مدتها حتی از پخش کوچکترین خبری درباره او خودداری می کردند.

امضا کنندگان این نامه اطلاعی از محتوای پرونده «حسین درخشان» ندارند اما به نظر می رسد بازداشت طولانی مدت او با اتهامی که رسما در مورد او مطرح شده است چندان تناسبی نداشته باشد. خصوصا با توجه به اینکه درخشان با مواضع و فعالیتهای اخیرش آشکارا قدم در راه جبران گذشته برداشته بود. بی تردید اگر او در ایام حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی به غزه در بازداشت نبود، از قلم و وبلاگ خود جهت افشای هرچه بیشتر آن جنایات و دفاع از مردم مظلوم غزه استفاده می کرد. به این می اندیشیم که اگر «درخشان» صادقانه در نظرات و عملکرد گذشته اش تجدیدنظر کرده باشد، چنین برخوردی چه پیامی برای او و امثال او خواهد داشت؟

ما وبلاگ نویسان مسلمان علی رغم تفاوت اعتقادات، دیدگاهها و سلایقمان با «حسین درخشان»، آشنایی با وبلاگ نویسی را بی واسطه و یا با واسطه وامدار فعالیتهای آموزشی پیشگام او در عرصه وبلاگ نویسی در ایران هستیم. به حرمت دانستن و آموختن، از حضرتعالی تقاضا داریم با توجه به شرایط خاص این فرد و خانواده متدین و صبور او، دستور فرمایید در رسیدگی به پرونده او رأفت و رحمت اسلامی لحاظ گردیده و بازداشت او خاتمه یابد.

پیشاپیش از عنایت و التفات حضرتعالی سپاسگزاریم.

با آرزوی توفیق
جمعی از وبلاگ نویسان مسلمان
15 اسفند 1387

حسین آرشید (نمکزار)

محمد آل حبیب (آقازاده)

مهدی ابراهیم زاده (نفسانیان یک من)

شهاب اسفندیاری (نقد فرهنگ)

محمد الیاس (واژگون)

امیر رضا باقرپور شیرازی (وب نوشت ها)

احمدرضا بلیغ (انگار)

صفر پور عباس (سلمان)

محدثه پیرهادی (شهریور)

صادق جم (بلاگ نوشت)

حمیدرضا جیهانی (وبلاگ)

امید حسینی (آهستان)

محمد حسن جلالی (نم نمک)

گل آرا حمزه (دادابیس)

هاتف خالدی (خرچنگ زاده)

سید کمال الدین دعایی (شق القلم)

احمد ذوعلم (تله پاتی)

حامد زمانی (شقشقه)

صالح زمانی (گذر لوطی صالح)

سید علی سنایی (ینصرون)

رحمت الله صدیق سروستانی (جامعه شناسی زمینی)

سجاد صفار هرندی (خصوصی نیست)

محمد علی طائبی (میهن پرست)

هستی عالی (گوش قرمز)

حمیدرضا علاقه‌بند (گردباد)

سید علی علوی (نسل سومی)

حامد فتاحی (آرمانشهر)

سید علی کاشفی خوانساری (کاشفی دات نت)

سینا کمالخانی (اندیش‌ناک)

حسین کمیلیان (سینماتوگراد)

سلمان محمدی (وبلاگ من)

داوود مرادیان (هیس)

مجدالدین معلمی (سه الف)

مصطفی نمازیان (ادواردو)

سید مرتضی هاشمی مدنی (کلمه)