عصر ایران – شانزدهمین دوره بازی های آسیایی در شهر گوانگ ژو چین پایان یافت و کاروان ورزشی ایران با کسب 20 مدال طلا ، 14 نقره و 25 برنز به مقام چهارم این دوره از بازی ها دست یافت .
بی گمان کسب این نتایج درخشان حاصل زحمات طاقت فرسای ورزشکاران و قهرمانان دلاور کشورمان و تلاش و برنامه ریزی مدیران ورزشی کشور است و از این جهت باید هم به قهرمانان افتخار آفرین کشورمان و هم به مسئولان فدراسیون های ورزشی ، سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک و تمامی دست اندرکاران و مدیران ورزشی تبریک و دست مریزاد گفت.
پیروزی غرور آفرین قهرمانان کشورمان در میدان شانزدهمین دوره بازی های آسیایی بار دیگر ثابت کرد که اگر برنامه ریزی مستمر و توزیع امکانات در کنار استعدادهای درخشان قهرمانان ایرانی قرار گیرد ، انتظار هر معجزه ای از ورزش کشورمان می رود.
با این حال این پیروزی نباید ما را مغرور کند و به صراحت باید گفت که "تثبیت و ارتقای جایگاه چهارم ورزش ایران" در میان کشورهای آسیایی به لحاظ امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و مدیریت علمی – ورزشی راه آسانی در پیش رو ندارد.
پیروزی گوانگ ژو نباید ما را مغرور کند بلکه این جایگاه باید ما را بر این نکته واقف سازد که افزایش امکانات و برنامه ریزی علمی و منطقی و افزایش سهم زنان در ورزش قهرمانی و رفع محدودیت های موجود در این زمینه(با حفظ ارزش های فرهنگی) به معنای کسب عنوان و جایگاه برتر در عرصه های ورزشی بین المللی است.
باید گفت که جایگاه ورزش ایران در جهان، هنوز شایسته ما نیست و این مساله هر 4 سال یکبار در جریان رقابت های جدی المپیک به اثبات می رسد و کشورمان از میان صدها مدال طلا و نقره تنها موفق به کسب چند مدال انگشت شمار می شود.
باید توجه داشت که کسی منکر رشد ورزش کشورمان در سال های گذشته نیست و اتفاقا باید بر صحت این گمانه تاکید کرد که افزایش بودجه ورزش در سال های گذشته و توجه بیشتر به ورزش شهرستان ها با ساخت اماکن ورزشی در اقصی نقاط کشور و برنامه ریزی های خوب مدیریتی ، از عوامل رشد ورزش قهرمانی در کشور ما بوده است و از این جهت باید از مسئولان تشکر و تقدیر کرد ، اما باید توجه داشت جامعیت ارزیابی ورزش کشورمان با سنگ محک " رقابت های المپیک " بسیار بیشتر از قضاوت جایگاه ورزش کشورمان با میدان بازی های آسیایی است و لذا از همین امروز ، با پتانسیل و انرژی حاصل از بازی های آسیایی باید در اندیشه المپیک 2012 لندن باشیم که کار بسیار سختی پیش روی ورزشکاران ایران قرار دارد به ویژه آن که نتایج گوانگ ژو ، انتظارات را بالا برده و کسب نتایج ضعیف ، هرگز مورد قبول مردم نخواهد بود.
از این رو باید منتظر نشست و دید که ورزشکاران و قهرمانان کشورمان در میدان المپیک 2012 لندن چه می کنند و چه مدال های رنگینی بر گردنشان آویخته می شود ؟ اگر در میدان المپیک آتی قادر باشیم تعداد مدال های خود را هم از نظر کمیت و هم از نظر کیفیت ارتقا دهیم آن وقت است که می توانیم ادعای رشد مستمر ورزش قهرمانی را داشته باشیم.