نامه بن علی و مبارک به آل خلیفه و قذافی: رو سفیدمان کردید ، ادامه دهید!

آل خلیفه و خاندان قدافی
صمیمانه ترین سلام های ما را بپذیرید

نمی دانیم چگونه و با په زبانی از شما تشکر کنیم ، شما آبروی ما را خریدید و این آخر عمری ، حالی به ما دادید اساسی.
همین سه - چهار ماه پیش بود که تمام دنیا ، حواسش به ما بود ، همه به ما می گفتند دیکتاتور ، از آن الجزیره لعنتی و بی بی سی انگلیسی تا العالم ایرانی و بقیه!

مدام سرزنشمان می کردند که چرا با اعتراضات مردمی این گونه وحشیانه برخورد می کنید؟ چرا مردم را می کشید ؟ چرا به تجمعات مسالمت آمیز مردم حمله می کنید؟ چرا چنین می کنید و چنان می کنید؟!

حالا گناه ما چه بود؟ هیچ! چهار تا گاز اشک آور زده بودیم بین مردمی که علیه حکومت ما تظاهرات کرده بودند و قبول هم داریم که چند تایی هم تیر شلیک کردیم و چند نفری را هم فرستادیم آن دنیا.
البته حالا که در تبعید و زندان فکرش را می کنیم ، کارمان غلط بود اما خب به هر حال اشتباهی بود که کردیم و چند نفری را کشتیم و مامورانمان هم چند نفری را در زندان شکنجه کردند اما آخرش هیچ کاری نتوانستیم از پیش ببریم؛ شما که غریبه نیستید ، خودمانی اش می شود هیچ غلطی نتوانستیم بکنیم و آخرش هم کوتاه آمدیم و از خر شیطان پیاده شدیم و بهشان گفتیم: این شما و این کشور شما.

راستش را بخواهید بعد از بیست - سی سال زمامداری ، خیلی بهمان برخورد که این گونه به بدنامی و خفت ، یقه مان را گرفتند و کشیدندمان پایین  و دیکتاتورمان خواندند  اما از وقتی مردم شما در بحرین و لیبی قیام کردند و با برخوردهای عجیب و غر یب تان مواجه شدند ، ما رو سفید شدیم.

می دانید؟ اگر ما به خاطر برخورد پلیسی با مردمان خود بدنام جهان شدیم ، از وقتی شما با توپ و تانک و ارتش های همسایه به جنگ مردم خودتان رفتید ، دیگر حواس ها متوجه ما نیست . همه دارند شما را تماشا می کنند. این روزها دیگر کسی از بن علی و مبارک و از دیکتاتور بودنشان سخن نمی گوید ، کسی نمی گوید این ها چه آدم های جنایتکاری بودند ، نمی گویند مبارک قاتل است و بن علی آدمکش. خدا خیرتان دهد! با بلایی که سر مردم خودتان می آورید ، ما را از ملامت ها و مذمت ها رها کردید.

ما هر چقدر هم در حق مردم خودمان بدی کردیم ، لااقل این قدر مردانگی و انصاف داشتیم که بمبارانشان نکنیم یا کماندوهای کشورهای همسایه را به جانشان نیندازیم.

 تازه به حدی دیکتاتور نبودیم که دو پایمان را بکنیم در یک کفش و به قیمت کشتار ملت مان هم که شده در قدرت بمانیم،فوقش چند روزی را مقاومت کردیم و بعدش هم کنار کشیدیم.

 اما شما آل خلیفه و قدافی! همچنان از رو نمی روید، ایستاده اید و برای حفظ حکومت تان ، حاضرید کل ملت تان را به کشتن هم بدهید کما این که عملاً هم این کار را می کنید.

کجا در زندان های ما ، به اندازه شما شکنجه رواج داشت؟ کجا در قیام های کشورهای مصر و تونس  ، سربازان ما از فاصله نیم متری به سر مردم شلیک می کردند؟ کجا در کشورهای ما ، مساجد را با خاک یکسان کردیم؟ کجا در مصر و تونس ،پزشکانی که زخمی ها را معالجه کرده بودند، بازداشت کردیم و شکنجه شان کردیم؟ کجا به زنان معترض تجاوز کردیم؟ کجا... ؟

اما شما همه این کارها را کردید و روی ما را سفید نمودید. حالا دیگر کمتر کسی ما را دیکتاتور و آدمکش می نامد و حق مطلب هم همین است وقتی شما هستید چرا باید ما را جنایتکار بنامند؟
تازه خیلی ها وقتی جنایت های شما را می بینند می گویند " صد رحمت به مبارک و بن علی"! می بینید ؟ شما برای ما کلی رحمت خریده اید! دستتان درد نکند.

در تاریخ عرب ،به جز دوست مشترکمان صدام ، هیچ حکومتی به اندازه شما مردمش را از دم تیغ نگذرانده است. اگر شما نبودید ، تاریخ نویسان ، نام ما را در صدر دیکتاتورهای عرب در کنار نام دیکتاتور معدوم عراق می نوشتند اما به لطف جنایت های شما  ، نام ما هر چند حذف نشده ، اما به رده های بعدی رفته است و بدنامی اصلی مال شما شده است .
از ایثاری که در حق ما نمودید ممنونیم.

بنابراین به کارتان ادامه دهید ، امیدواریم روزی برسد که صدام و هیتلر هم از آن دنیا برایتان نامه بدهند و به خاطر این که آنها را هم روسفید کردید از شما تشکر کنند.
شما ، خیلی مستعد هستید ، حیف که کمی دیر کشف شدید!

ارادتمندان شما
حسنی مبارک و بن علی