مصلی تهران به عمر نوح می رسد!

حرکت لاک پشتی مسئولان برای احداث ساخت مصلی تهران که نزدیک به ربع قرن به طول انجامیده است همچنان با صرف هزینه های هنگفت در پیچ و خم تصمیمات سلیقه ای وا مانده است و گویا پایانی برای این پروژه بزرگ ملی مذهبی وجود ندارد.

به گزارش مهر، نوع ساخت و ساز در مصلی تهران و حرکت لاک پشت وار مدیران طرح در اتمام آن که  روزگاری قرار بود به عنوان یک نماد دینی بزرگ، جامع و کامل در پایتخت جمهوری اسلامی ایران باشد، نشان می دهد که این پروژه سالیان دراز دیگری را تا نقطه پایان دارد.

براساس طرح اولیه، مصلای تهران به عنوان مجتمعی از بناها و فضاهای لازم برای حضور جمعیت‌های میلیونی و برگزاری مراسم عبادی، سیاسی، اجتماعی و انجام فعالیتهای متنوع فرهنگی، آموزشی و هنری نظیر برگزاری نمایشگاههای بزرگ فرهنگی، کلاسهای آموزشی تصویب شد اما با گذشت بیش از 25 سال ،هم اکنون تنها شبستان آن قابل استفاده است.
 
 
در طرح اولیه مصلی آمده که این فضا باید در مرکز جغرافیایی شهر با مساحتی بالغ بر یک میلیون مترمربع و با جمعیتی با  600 تا 800 هزار نفر باشد و درعین حال شامل فضاهای زیرشامل مسجد، شبستان‌، راه‌های ارتباطی و سطوح شیبدار جهت معلولین، توقفگاه‌، خدمات بهداشتی ‌و وضوخانه‌ها، محل‌های تأسیسات برقی و مکانیکی، فضاهای فرهنگی شامل کتابخانه،‌ موزه، نمایشگاه، مدرسه، محل همایش‌ها و گردهمایی‌های بین‌المللی اسلامی،‌ محلی جهت پذیرائی از میهمانان، قسمتهای اداری مربوط به واحدهای بهره‌بردار، مرکز کمک‌های اولیه، بازار خرید، فضای سبز و غیره باشد.
 
روند تاریخی احداث مصلی
در سال 1361 به دنبال تعیین دور نمای مصلا گزارش این بررسی‌ها به امام جمعه وقت تهران حضرت آیت الله خامنه‌ای ارائه شد. امام جمعه تهران (رئیس جمهور وقت تهران) به اتفاق رئیس مجلس وقت تهران و امام جمعه موقت تهران (آیت‌الله هاشمی رفسنجانی) ضمن تصویب گزارش کارشناسی گروه پیگیری طرح ، طی نامه‌ای به رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) پیشنهاد کردند که اراضی عباس آباد برای احداث مصلی امام خمینی اختصاص یابد.
 
 
در این نامه دلیل احداث مصلی از سوی مسئولان وقت مشکلات اقامه نماز جمعه در تهران و در دانشگاه ذکر شده و از امام خمینی (ره) خواسته شده که به دلیل مشکلات حقوقی و ثبتی و تشریفات انتقال قانونی دستوری صادر کنند.
 
حضرت امام نیز در ذیل نامه مرقوم فرمودند:
 
بسمه تعالی
انشاء الله در کنار ساختن مصلای تهران در ساختن بینش کفر ستیزی مسلمانان موفق باشید، ضمناً سادگی مصلی باید یادآور سادگی محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد و شدیداً از زرق و برق ساختمان‌های مساجد اسلام آمریکایی جلوگیری شود. خداوند تمامی دست‌اندرکاران برپاکننده مساجد الله را تأیید فرماید.
روح الله الموسوی الخمینی24/8/67
 
 
در نتیجه طرح ساخت مصلی تهران کلید خورد.
 
 
"پرویز موید عهد" برنده طرح مصلی
پس از بررسی روند اجرایی آن در 29 دی‌ 1364، در فراخوانی از طریق تریبون نمازجمعه، از کلیه طراحان باتجربه و واجد شرایط، جهت تهیه طرح مصلی دعوت بعمل آمد. در این مسابقه 36 شخصیت حقیقی و حقوقی، از داخل و خارج کشور شرکت کردند. شرکت کنندگان خارجی از کشورهای ژاپن، سوریه، پاکستان و هلند در مسابقه به رقابت پرداختند.
 
این مسابقات زیر نظر هیات داوران متشکل از محمدکریم پیرنیا،  مهدی چمران،  آیت‌الله زاده شیرازی،  غفاری و حجت برگزار شد. انجام این مسابقه عمومی با وجود هزینه کم، نتایج ارزشمندی دربر داشت که مهمترین آنها تبدیل شدن نظرات کلی به خطوط اولیه طرح معماری بود؛ در این مسابقه هیچکدام از طرح‌ها نتوانست نظر هیات داوران را تأمین کند.
 
در سال 1369 با تعیین گروه جدیدی از مهندسان توسط مدیرعامل وقت بار دیگر به بازنگری طرحهای مختلف ارائه شده قبلی پرداخته شد و در نهایت جزوه‌ا‌ی پیرامون طرح‌های ارائه شده در مسابقه، تهیه شد و به استحضار مقام معظم رهبری رسانده شد.
 
 
 که در نهایت طرح دکتر پرویز مؤید عهد به عنوان طرح ساخت مصلی امام خمینی تهران انتخاب و مورد تأیید مجدد قرار گرفت و ترسیم پلان ها و برش های جدیدی از طرح و نیز ساخت ماکت مجموعه در دستور کار معمار طرح قرار گرفت.
 
 
ادعایی که به واقعیت نزدیک نیست!
حال این بحث مطرح می شود با توجه به دستور تاریخی امام خمینی (ره) و اهمیت این موضوع و حجم بالای سرمایه‌گذاری در این طرح‌ و لزوم ایستایی آن در دولت چرا همچنان این پروژه بلا تکلیف مانده است.

اجرای این طرح‌ در سال‌های گذشته با توجه به تامین اعتبار، خواب این سرمایه عظیم را به دنبال داشت این در حالیست که معاون وزیر مسکن و شهرسازی در سال 88 در گفتگویی اعلام کرده بود که در دولت دهم و با تغییر دیدگاه‌ مسئولان مشکلات این طرح تا حدی مرتفع می شود و تا نیمه اول سال 91 فاز اول مصلی بزرگ امام خمینی (ره) تهران و بقیه این طرح بزرگ تا پایان کار دولت به اتمام می رسد.

 
هم اکنون کار مصلی فاز بندی شده و این طرح بسیار بزرگ که تنها قسمت مرکزی آن حدود 320 هزار مترمبع زیربنا دارد؛  با صرف هزینه های میلیاردی که تنها 325 میلیارد تومان آن در سال 89 بوده است همچنان سرمایه ها را بر باد می دهد و هیچ کس در این زمینه پاسخگو نیست.

 محمد جعفری علیزاده گفته بود: فاز اول این پروژه در انتهای سال 88 تنها 16 درصد پیشرفت فیزیکی داشت در حالی که در آن زمان بالغ بر یک هزار و 400 نفر فقط فعالیت‌شان را بر روی تکمیل هرچه سریع‌تر این طرح متمرکز کرده‌ بودند.

وی همچنین درباره اعتبار نهایی برای تکمیل طرح مصلی گفته بود که قرار است طرح جامع مصلی مطالعه و تصویب شود که از آن هم خبری نشد.


در واقع با یک برنامه منسجم و مدون و البته کمی دلسوزی باید این پروژه پیش می رفت، حال می خواهیم از مسئولان طرح بپرسیم اکنون با وجود گذشت  بیست و چند سال که حدود بیست سال آن بدون امام راحل گذشته است، آیا یک بار پیام وی را خوانده‌اند؟ آیا دغدغه‌ای که باعث شد آیت‌الله خامنه‌ای به فکر انجام این کار بیفتند، فهم شده است؟ آیا سادگی و بی‌تکلفی مصلی که مورد نظر امام بود، رعایت شده است؟

از سویی هم اکنون دستگاههای مختلف دولتی برای پروژه های عمرانی خود همچون احداث تونل و برج های ساختمانی روز شمار قرار می دهند تا هم مردم را نسبت به اتمام طرح آگاه کنند و هم خود را موظف به تکمیل هر چه زودتر آن کنند اما تاکنون هیچ مسئولی درباره آخرین زمان تحویل مصلی تهران سخنی به میان نیاورده است.

هنوز مصلای بزرگ تهران که به نام آن یگانه دوران نیز مزین گشته است، فرم خود را پیدا نکرده است. چرا باید ساخت یک جایگاه نماز در ایران، عمری به درازای یک نسل پیدا کند؟