بسیاری از جوانان دیروز هنوز به یاد می آورند که پس از پیچیده شدن نوار، آن را با یک خودکار بیک دوباره جمع می کردند و از یک تکه پنبه به جای چوب پنبه استفاده می کردند.

مهر: نخستین نوار کاست را شرکت فیلیپس 50 سال قبل در سال 1962 اختراع کرد و یکسال بعد با وارد کردن آن به بازار توانست تحولی در پخش موسیقی ایجاد کند.

نوارکاست یک سخت افزار فنوگرافیکی بر روی نوار مغناطیسی است که تا پیش از آغاز قرن 21 به خاطر قیمت پایین و سهولت استفاده از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار بود.

نوارکاست از یک محفظه کوچک و دو قرقره تشکیل شده است که نوار مغناطیسی دور آنها پیچیده می شود و می توان بر روی این نوار، اثر صوتی را ثبت کرد.

این وسيله صوتی را شرکت فیلیپس در سال 1962 اختراع کرد و یکسال بعد در آگوست 1963 از آن در نمایشگاه رادیوی برلین که امروز با عنوان نمایشگاه محصولات الکترونیکی مصرفی برلین شناخته می شود رونمایی کرد.

تولید جهانی این ابزار از سال 1965 در هانوفر آلمان شروع و به موازات آن فروش نوارهای از پیش ضبط شده نیز آغاز شد.

طول نوار، مدت زمان نوارکاست را نشان می دهد. ضبط و پخش محتوای صوتی در هر دو طرف نوار امکانپذیر است.

رایجترین فرمتهای نوارکاست C46 (ضبط 23 دقیقه در هر طرف)، C60 (ضبط 30 دقیقه در هر طرف) و C120 (ضبط 60 دقیقه در هر طرف) هستند.

حتی اگر امروز به خاطر فرمتهای دیجیتال صوتی به ویژه MP3 نوارکاست آخرین روزهای حیات خود را پشت سر می گذارد جوانان دهه های 80 و 90 به خوبی با این مفهوم آشنا هستند.

پس از اختراع نوارکاست، دستگاههای ضبط و پخش موسیقی ویژه اتومبيل ها وارد بازار شدند که با نام آشنای "رادیوپخش" شناخته می شدند و سپس سونی در سال 1979 "واکمن" را به بازار عرضه كرد. به این ترتیب، نوار هاي کاست از خانه ها خارج و با دنیای داشبورد اتومبيل‌ها و جیب جوانانی که در خیابان با واکمن خود موسیقی گوش می دادند نیز آشنا شدند.

نوارکاست برای صنعت یک مزیت بزرگ داشت. درحقیقت، از یک طرف قرقره ها و جلد پلاستیکی نوارکاست بسیار شکننده بود و به راحتی می شکست و از طرف دیگر، چوپ پنبه ای که زیر نوار مغناطیسی قرار می گرفت اتصال محکمی نداشت و پس از مدت زمان کوتاهی از جلد جدا می شد. با جدا شدن چوب پنبه، نوار داخل ضبط پیچیده شده، بنابراین پس از مدتی باید نوارهای جدید خریداری می شد.

هرچند، بسیاری از جوانان دیروز هنوز به یاد می آورند که پس از پیچیده شدن نوار، آن را با یک خودکار بیک دوباره جمع می کردند و از یک تکه پنبه به جای چوب پنبه استفاده می کردند.

در زمانی که هنوز خبری از حافظه های فلش "یو. اس. بی" و حمایتهای اپتیکی "سی. دی" نبود، جوانان باید تا نیمه های شب بیدار می ماندند تا آهنگ مورد علاقه خود را از رادیو ضبط کنند. سپس باید نوار را بارها عقب و جلو می بردند تا از ضبط با کیفیت بالا مطمئن شوند.

در ماه مه سال 2007 بزرگترین فروشگاه زنجیره ای لوازم الکترونیکی در انگلستان اعلام کرد که عصر تولید و فروش نوار کاست در این کشور به پایان رسیده است.

در آن زمان روزنامه تلگراف در این باره توضیح داد : "فروش نوار کاست در این کشور در مدت 15 سال گذشته و با ورود لوح های فشرده و پخش کننده های MP3 با کاهش قابل ملاحظه ای همراه بوده است. با وجود این در حال حاضر هنوز 500 میلیون نوار کاست در انگلستان در گردش است که بیشتر برای پخش کننده های اتومبيل‌ها استفاده می شوند ."

فروش نوار کاست در انگلستان از 83 میلیون در سال 1989 به نیم میلیون در سال 2005 کاهش یافت تا به این ترتیب پایان عصر این ابزار صوتی در سال 2007 اعلام شد.

در شرایطی که شرکت سونی در سال 2010 اعلام کرد پس از 30 سال با "واکمن" که به عنوان اولین پخش کننده قابل حمل تاریخ شناخته می شود وداع می کند و سال گذشته شرکتهای تهیه کننده موسیقی تصمیم گرفتند تولید آلبوم روی CD را تا پایان سال 2012 متوقف و آهنگ هاي موسیقی را تنها از راه فروشگاههای آنلاین عرضه کنند، هنوز بسیاری از مردم در نقاط مختلف دنیا از نوارهاي کاست استفاده می کنند و بنابراین، نمی توان گفت که این ابزار کاملاً مرده است.

اما باوجود اینکه تقریبا دیگر کسی از نوارکاست استفاده نمی کند هنوز کسانی در دنیا هستند که دوست دارند بدون صرفه هزینه های زیاد و استفاده از دستگاههای پیشرفته، نوارهای قدیمی خود را حفظ کنند و به آنها در فرمت‌های دیجیتال گوش دهند.

به همین منظور در آوریل 2011 شرکت ژاپنی "تانکو" گجت جدیدی راعرضه کرد که می تواند با هزینه پایینی این کار را انجام دهد.

این دستگاه که Cassette Mate نام دارد شبیه به یک واکمن است که می توان داخل آن یک نوارکاست را قرار داد.

Cassette Mate می تواند از طریق اتصال با پورت "یو. اس. بی 2.0" به رایانه وصل شود و در زمان پخش محتویات صوتی داخل نوار، این صوت را به نرم افزاری که بر روی رایانه نصب شده است ارسال کند.

این نرم افزار می تواند محتوای صوتی را ضبط کرده و سیگنالهای آن را به فرمت دیجیتال رمزگذاری کند و به این ترتیب یک فایل صوتی در فرمتهای WAV، MP3 و یا WMA با سرعت 128 کیلوبیت بر ثانیه را به دست آورد.

تماشاخانه