بسیاری سوء مدیریت روسها را عامل وقوع این حادثه می دانند. این حادثه در زمان آزمایش یک سیستم خنک کننده در یکی از راکتورهای چرنوبیل رخ داد. در همان زمان مقامات دولتی برای اطلاع پیدا کردن از عمق حادثه پیش آمده تعدادی از عکاسان و فیلم برداران را به این منطقه فرستادند که به دلیل حجم بالای تشعشعات این افراد با وجود استفاده از پوشش های حفاظتی دچار مشکلات فراوانی شدند.
از چهار عکاسی که آن روز از این مکان عکس برداری کردند دو نفر جان باخته، یک نفر شدیدا بیمار است و تنها یک نفر جان بدر برده است.
"آناتولی راسکازو" و "والری زوفارو" دو نفری بودند که بر اثر تحت تاثیر قرار گرفتن جان باختند. "ایگور کوستین" عکاس دیگر نیز به شدت بیمار بوده و با عوارض این حادثه در حال مبارزه است. "ولادیمیر رپایک" تنها عکاسی است که ظاهرا از این ماجرا جان بدر برده است.
این افراد در ساعت 12 ظهر روز حادثه اقدام به تهیه این عکس ها کردند و پس از ظهر آنها را در اختیار کمیته مربوطه قرار دادند. این عکس ها به سرعت توسط پلیس مخفی شوروی ضبط شد. بنا بر تحقیقات انجام شده تا به امروز چیزی نزدیک به 30 تا 60 هزار نفر از بیماری های ناشی از این حادثه جان خود را از دست داده اند.