عصر ایران ورزشی؛ مهدی قدیمی- روز گذشته و در آغاز تمرین تیم استقلال، مجتبی جباری به عنوان کاپیتان تیم، از بازیکنان خواسته که در اعتراض به روشن نشدن تکلیف مطالباتشان، تمرین را تعطیل کنند و این پیشنهاد جباری با موافقت بازیکنان همراه شده است.
این ماجرا با عث عصبانیت فتح الله زاده شده و حالا قرار است مدیرعامل استقلال، کاپیتان را به کمیته انضباطی فدراسیون معرفی کند تا با او به عنوان "اغتشاشگر" برخورد انضباطی شود. برخوردی ک هبه گفته فتح الله زاده ممکن است محرومیتی چند ساله باشد.
در این بین هریک از طرفین ماجرا مدعیاتی دارند و بر آن اساس خود را صاحب حق می دانند. فتح الله زاده گفته که جباری همه حق و حقوق خود را دریافت کرده و تنها مطالبه ای 170 میلیون تومانی از فصل های گذشته دارد.
اما جباری معتقد است که برای حق و حقوق خودش اعتصاب نکرده و به عنوان کاپیتان تیم از دغدغه های هم تیمی هایش اینگونه سخن گفته است: " بازیکنان ناراحت هستند از این وضعیت و بعد از بازی آخر که لیگ تمام شد هم کسی را ندیدیم که یک خسته نباشید به ما بگوید. اصلاً کسی خودش را نشان نداد و حاضر نبود. طلبهایمان را هم که ندادهاند. بازیکنان استقلال در طول یک فصل، تعهدات خود را انجام دادند و حالا هم نوبت باشگاه است که تعهد خود را انجام دهد."
جباری در ادامه گفته است: " در طول یک فصل، بارها پیش آمده که چکهای بازیکنان نقد نشده اما با جان و دل تلاش کردهاند. اینکه در مقابل چنین رفتاری میکنند، برای ما غیرقابل قبول است و انگار نه انگار که فصل تمام شده. هیچکس به بازیکنان استقلال بعد از یک فصل تلاش، یک خسته نباشید هم نگفت. ما با این کار خواستیم جدیت خودمان را نشان بدهیم. زیرا اگر صحبت بوده، بارها و بارها صحبت کردیم و مشکلاتمان را گفتیم. اگر قرار بر صبر و تحمل بوده که ماهها تحمل کردیم و در زمین هم با همه وجودمان تلاش کردیم و کم نگذاشتیم. دیگر چهکار باید میکردیم که نکردیم؟ نوبتی هم باشد، نوبت مسئولان است که قدمی بردارند و خودی نشان بدهند."
کاپیتان استقلالی ها به نکته مهم دیگری هم اشاره می کند و آن بلا تکلیفی بازیکنان ایرانی پس از پایان لیگ است. آن ها با به صدا در آمدن سوت آخرین بازی باید به خانه بروند در حالی که نمی دانند از فردا بازیکن چه تیمی هستند و چه کسی قرار است مربی آن ها باشد. در این شرایط علاوه بر تمرین برای حفظ آمادگی جسمانی، باید بخشی از وقت خود را هم به پی گیری مطالباتی اختصاص دهند که معلوم نیست چه کسی در برابر آن ها پاسخگوست. جباری در این باره می گوید: " اگر فصل تمام شود که دیگر نمیشود کسی را پیدا کرد. بازیکنان استقلال تعهد مالی دارند و درگیر مشکلات مالی هستند. آیا یک نفر نباید بیاید بگوید اوضاع و احوالتان چطور است؟ مشکلی دارید یا ندارید؟ فصل تمام شده و بازیکنان میخواهند خستگیشان دربرود و یک مسافرت بروند اما درگیر یک قران و دوزار هستند. نه خسته نباشیدی و نه چیزی."
اما سوال اساسی این است که تکلیف بازیکنان ایرانی در این شرایط چیست؟ آیا آن ها باید مانند بازیکنان استقلال با اعتصاب، به دنبال حق خود باشند یا راه های دیگری برای این کار وجود دارد؟
فعلا که فتح الله زاده معتقد است اقدام جباری مصداق "اغتشاش" است و چند ماه قبل هم وقتی بازیکنان شاهین بوشهر در اعتراض به عدم پرداخت پولهایشان، اعتصاب کرده بودند، دبیر ستاد منشور اخلاقی آن ها را به محرومیت تهدید کرده بود. علیپور در آن زمان گفته بود: " درخواست داريم بازيكنان با باشگاه خود تعامل كنند، اما اگر اعتصاب ادامه داشته باشد و باشگاه شاهين به ما نامه بزند، مطمئنا اين بازيكنان براي فصل آينده از حضور در ليگ برتر و فوتبال ايران محروم مي شوند و در اين فصل هم اجازه عقد قرار داد به هيچكدام از بازيكنان با تيمهاي ديگر داده نمي شود."
تا اینجای کار همه شواهد حاکی از آن است که بازیکنان اعتصاب کننده، در این ماجرا محکوم خواهند شد و تنها راه آن ها برای رسیدن به مطالباتشان، اقدام از طریق مجاری قانونی خواهد بود.
اما آیا در فوتبال حرفه ای هم بازیکنان تا این حد برای رسیدن به مطالبات خود دست و پا بسته هستند؟ نگاهی به آنچه در کشورهای پیشرفته اتفاق می افتد، خلاف این گزاره را اثبات می کند.
سال گذشته و در آغاز فصل مسابقات فوتبال باشگاه های اروپایی، خبر اعتصاب بازیکنان فوتبال اسپانیا و ایتالیا در صدر اخبار رسانه ها قرار گرفت.
در اسپانیا بازيكنان تيمهاي حاضر در رقابتهاي دسته اول لاليگا عنوان
كرده بودند كه با توجه به جمع بدهيهاي باشگاههاي اسپانيا به بازيكنان كه از 50
ميليون يورو هم فراتر رفته حاضر به حضور در اين رقابتها نيستند.
سرانجام این اعتصاب هم به آنجا رسید که سازمان لیگ و اتحادیه باشگاه
ها که نماینده لیگ و باشگاه داران بودند، در جلسه ای با نمایندگان اتحادیه
بازیکنان فوتبال، به بازيكنان براي دريافت بدهيهاي گذشته و البته حق و حقوق فصل آينده
تضمين دادند تا بيش از 200 بازيكني كه از باشگاههاي مختلف طلبكار بودند، دست از
اعتصاب بردارند.
در ایتالیا هم اوضاع به همین ترتیب بود، قرار داد اتحادیه بازیکنان با اتحادیه باشگاه ها به اتمام رسیده بود و این یعنی بازیکنان برای ادامه همکاری با باشگاه ها و شرکت در لیگ، منوط به توافق مجدد باشگاه داران با بازیکنان بود. اختلافات بر سر نوع و نحوه پرداخت های باشگاه ها به بازیکنان و مالیاتی که باید از حقوق بازیکنان پرداخت شود می رفت تا کار لیگ سری آ ایتالیا را هم به تعطیلی بکشد.
اما در آن کشورها علیرغم اینکه اعتصابات گسترده و فراگیر انجام شد، هیچ بازیکنی به "اغتشاش" محکوم نشد و اتفاقا بازیکنان در این مناقشه به اکثر خواسته های خود دست یافتند.
هرچند روز گذشته انتشار خبر تشکیل اتحادیه بازیکنان فوتبال این امیدواری را ایجاد کرد که فوتبالیست های ایرانی هم بتوانند با داشتن یک نهاد مدنی مستقل، به شکلی هماهنگ و قانونی، حقوق و مطالبات خود را پی گیری کنند، اما به نظر می رسد تا زمانی که ابزارهای مسالمت آمیزی مانند اعتصاب، از مصادیق اغتشاش دانسته شود، اتحادیه بازیکنان هم کار مشکلی در احقاق حقوق اعضای خود، پیش رو داشته باشد.
برای خواندن سایر خبرهای ورزشی کلیک کنید
و به این میگن نهایت بی عرضگی یک مدیر عامل
اگرم کاری نکرد دفعه قبل بخاطر شرایط استقلال بود اما به نظرم این دفعه باید برخورد بشه .
دومآ یک کارمند ویا یک کارگر سی سال تمام جون میکند مگر 170میلیو ن در آمد دارد که مطالبات یک فوتبالیس از سالهای قبل اینقدر هست
به كجا مي رويم شتابان
اينها که دو مقام بالابدست آوردند و در ليگ آسيا هم صعود کردند....