عصر ایران - به تیترهای زیر توجه کنید:
" پاسخ حماس به رژیم صهیونیستی با موشک های ایرانی فجر"
" تل آویو در شوک موشک های ایرانی حماس"
" موشک های ایرانی بالاخره به قلب تل آویو رسیدند"
"پیام اصابت موشک های ایرانی به تل آویو چیست ؟"
"سردرگمی مردم تل آویو از قدرت موشک های ایران"این تیترها به همراه دهها تیتر گزارش خبری ، تحلیلی ، یادداشت ، مقاله و... در روزهای گذشته در برخی رسانه های کشورمان بازتاب داشته است و این در حالی است که دولت جمهوری اسلامی نه تنها تا کنون به طور رسمی نپذیرفته است که موشک های فجر 5 متعلق به ایران بوده و ایران آن را در اختیار گروه حماس قرار داده است ، بلکه آن را تکذیب هم کرده است.
حتی رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در اظهار نظری صریح اعلام کرده است که موشک های فجر 5 که حماس در روزهای گذشته به سمت شهرها و شهرک های اسراییل شلیک کرده ساخت و تولید ایران نبوده است.
در باب اینکه قطعا بسیاری از مردم که اصحاب رسانه نیز مستثنی از آن نیستند طرفدار مظلوم و منزجر از ظالم هستند (که در فقره اخیر مردم غزه و گروه حماس در زمره مظلوم و رژیم صهیونیستی مصداق بارز دولتی اشغالگر و ظالم است) شکی نیست و در این باب هر چند زدن تیترهای دهان پرکن و انقلابی ممکن است تسکینی هر چند موقت برای آرامش دل ها از جنایاتی باشد که ارتش اسراییل در نوازه غره مرتکب شده و می شود و ایرانی دانستن و خواندن موشک های فجر 5 ممکن است غرور آفرین و افتخار زا باشد اما باید توجه داشت که این کار دو آفت عمده دارد:
1- نخست اینکه ما با این کار خود عملا تلاش ها و رشادت های رزمندگان مقاومت در فلسطین را کوچک می کنیم و افتخار مقابله با اسراییل را یک جا به جیب خودمان واریز می کنیم!
2- باید به تبعات حقوقی و سیاسی این گونه تیتر زنی ها هم توجه داشت . هم اکنون دهها پرونده علیه کشورمان در محاکم آمریکا ، اروپا و دیگر کشورهای غربی وجود دارد که برخی از آنها حتی به مرحله صدور حکم رسیده و کشورمان محکوم به پرداخت دهها و گاه صدها میلیون دلار غرامت به یک یا چند بازمانده رویدادهایی مانند انفجار در فلسطین و لبنان شده است.
بهانه این احکام در بسیاری از موارد هم پیمانی و حمایت جمهوری اسلامی ایران از گروه هایی چون حزب الله لبنان و حماس فلسطین و دادن سلاح به آنها بوده است.
از این رو ، حتی اگر موشک های فجر 5 ، واقعاً هم از سوی ایران به حماس داده شده است ، در شرایط حاضر که خود نظام هم آن را تأیید نمی کند ، نیازی به بوق و کرنای رسانه ای ندارد ، زیرا اگر چه امروز این حماسه سرایی ها می تواند برایمان خوشایند باشد ولی تبعات حقوقی بعدی در نظام نابرابر جهان نیز می تواند مستند به همین اخبار برایمان شکل بگیرد.