محققان در تحقیقات جدید خود دریافتند که نوشیدن مکرر قهوه در طول ماه به جلوگیری از بیماریهای کبد اتوایمون منجر می‌شود.

به گزارش فارس به نقل از پایگاه خبری هلث دی ‌نیوز آمریکا، تحقیقات جدید نشان داد که فقط نوشیدن چند قهوه در هر ماه ممکن است از توسعه بیماری کبد اتوایمون که به «پرایمری اسکلروزینگ کلانژایتیس» (PSC) شناخته شده است،‌ جلوگیری کند.

التهاب کبد اتوایمون در نتیجه آسیب کبدی ایجاد می‌شود که به دلیل آنتی بادی‌های خود بدن و حمله آن به کبد صورت می‌گیرد.

کلانژیت یعنی التهاب مجاری صفراوی ناشی از سنگ کلدوک (سنگ در مجاری صفراوی مشترک) که صفرا را از کیسه صفرا به روده کوچک انتقال می‌دهند.

این بیماری اغلب ناشی از سنگ کیسه صفرا (کله لیتیاز) است و با کله سیستیت (التهاب کیسه صفرا) همراه است.

علائم این بیماری در این‌گونه موارد مشابه کله سیستیت است و به دو شکل مزمن (کولیک صفراوی) و حاد (کلانژیت صعودی) دیده می‌شود.

محققان کلینیک مایو در روچستر دریافتند که نوشیدن قهوه با کاهش خطر ابتلا به این بیماری که می‌تواند به سیروز کبدی، نارسایی کبد و سرطان صفراوی همراه شود.

این ارتباط با این حال، رابطه علت و معلولی را ثابت نکرده است.

دکتر «کریگ لامرت» استاد پزشکی در کلینیک مایو گفت: یافته‌های ما در تحقیقات جدید نشان داد نوشیدن قهوه با خطر کمتر PSC در ارتباط می‌باشد.با این حال مصرف قهوه، با کاهش خطر ابتلا به سیروز صفراوی همراه نبوده است.

در میان گروه شرکت‌کنندگان و بیماران مبتلا به PSC بسیار کمتر احتمال داشته است که از مصرف‌کنندگان قهوه باشند.

محققان گفتند: در میان شرکت‌کنندگان سالم، حدود20‌درصد بیشتر به طور منظم در زندگی خود قهوه نوشیده بودند.

تحقیقات دیگر نشان داد که افزایش مراقبت تسکینی یا مراقبت از آسایش تخصصی افراد مبتلا به بیماریهای ترمینال برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سیروز که پیوند کبد را پس زده‌اند‌، مورد نیاز است.

تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشگاه آلبرتا در کانادا نشان داد که فقط 3 درصد از بیماران در حالی که در بیمارستان فوت کرده‌اند، مورد بررسی قرار گرفته شدند.

«کنستانتین کارولاس» دستیار پروفسور پزشکی در دانشگاه گفت: در این تحقیقات کمتر از 10 درصد از بیماران به مراقبت تسکینی ارجاع شده‌اند.

وی افزود: ما در مورد بهبود کیفیت زندگی بیماران باید اطمینان بیشتری را به دست آوریم.

مراقبت تسکینی (Palliative Care)‏ بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی دربرگیرنده همه اقدامات فعال و کامل برای کاستن از رنج و درد و بهبود کیفیت زندگی در بیمار است.

مراقبت تسکینی بر کاهش علائم درد و استرس متمرکز است. این تحقیقات نشان داد که بیش از نیمی از بیماران در این تحقیقات درگیر درد و تهوع در روزهای پایانی خود بوده‌اند.

دیگر بیماران همچنین از نظر افسردگی، اضطراب، تنگی‌نفس و بی اشتهایی مورد ارزیابی قرار گرفتند. به گفته محققان 80 درصد به کرات در بیمارستان بستری شده‌اند و تحت روش‌های تهاجمی قرار گرفتند.

مراقبت‌های تسکینی راهی را برای جلوگیری از برخی از روش‌های پرهزینه و درعین حال در جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران ارائه می‌دهد.

در حالت عمده این روش مختص به بیماران مبتلا به یک بیماری خاص است که به درمان پاسخ نمی‌دهند. نتیجه مستقیم بیماری٬ مرگ است و فقط به آرام کردن بیمار و کم کردن نشانه‌های بیماری در وی برمی‌گردد.

در کنار نام مراقبت پالیاتیو می‌توان به داروهای تسکینی اشاره کرد که دربرگیرنده تجویز دارو برای از بین‌ بردن درد یا کاهش یک سمپتوم می‌شود برای مثال به دارو درمانی در رفع تهوع پس از شیمی‌ درمانی یا حتی کاستن سمپتوم‌ها در آنفلوانزا اشاره کرد.