.png "عصر ایران")
۲۴ آبان ۱۴۰۳
به روز شده در: ۲۴ آبان ۱۴۰۳ - ۲۰:۲۰
مراحل تهیه ترشی کلم بنفش به روش آشپز ترکیه‌ای (فیلم) «کافه گفت و گو»/ ما، خانواده، وایبر، واتساپ و ...
برخی از ما فراتر از "استفاده" از این برنامه ها ، بی آن که خودمان متوجه باشیم ، "معتاد" آنها شده ایم به طوری که اگر پیامی در واتساپ و وایبر و فایل پیامک هایمان نباشد، انگار گم کرده ای داریم! این وضعیت را در اصطلاح "textiety" می نامند که از جمله مسائلی است که در سال های اخیر ، روان شناسان معاصر در گیر آن هستند.
عصرایران - فناوری های روز ، امروز به داخل
خانه ها نیز راه پیدا کرده است و مهم ترین و شایع ترین بروز بیرونی آن ،
گوشی های هوشمندی است که بسیاری از ما داریم.
گوشی های هوشمند به ما امکان برقراری ارتباط با اینترنت و استفاده از اپلیکشین ها و نرم افزارهای ارتباطی را می دهند و از این رو ، بسیار بیش از تلفن -به معنای متداول آن- کاربرد دارند.
در این میان، شبکه های ارتباطی مانند واتساپ، تلگرام، کوکو، وایبر و ... امکاناتی منحصر بفرد و رایگان را در اختیار کاربرانشان قرار می دهند.
استفاده از این امکانات، از مزایای زندگی در عصر جدید به شمار می رود و بسیاری از ما در گوشی های خود ، این برنامه ها را داریم و از آنها استفاده می کنیم.
اصل بهره مندی از این امکانات، غیر قابل انکار است و اقدامات سلبی در قبال آنها ، تنها باعث می شود مردم از یک برنامه ارتباطی به برنامه و اپلیکیشن دیگری بروند ،همان گونه که بعد از مسدودسازی وی چت، ایرانی ها وایبر و واتساپ و ... را جایگزین آن کردند.
با این حال ، برخی از ما فراتر از "استفاده" از این برنامه ها ، بی آن که خودمان متوجه باشیم ، "معتاد" آنها شده ایم به طوری که اگر پیامی در واتساپ و وایبر و فایل پیامک هایمان نباشد، انگار گم کرده ای داریم! این وضعیت را در اصطلاح "textiety" می نامند که از جمله مسائلی است که در سال های اخیر ، روان شناسان معاصر در گیر آن هستند.
بسیاری از همسران نیز گلایه می کنند که زن یا شوهر آنها، هنگامی هم که در خانه هستند، به جای هم صحبتی با آنان ، مدام سرشان در گوشی هایشان است. البته صحبت از خیانت و اتهاماتی از این دست نیست، بلکه گلایه آنها این است که همسران شان، گروه دوستان مجازی و جوک ها و عکس ها و فیلم ها و حتی متون آموزنده موبایلی را بر روابط خانوادگی ترجیح می دهند.
عده از خانواده ها نیز قرار گذاشته اند در داخل خانه ، هنگامی که با هم هستند، موبایل را کنار بگذارند ولی همه جا این وضعیت حاکم نیست.
امروز در «کافه گفت و گو» ، در این باره با یکدیگر گپ می زنیم. بحث های سیاسی و فیلترینگ و موافقان و مخالفانش را کنار می گذاریم و سعی می کنیم انتقال تجربه کنیم و از تجربیات دیگران یاد بگیریم که چگونه می توانیم در عین برخورداری از امکانات رو به رشد فضای مجازی و موبایلی، روابط شخصی و خانوادگی خود را حفظ و حتی ارتقا دهیم؟
اثرات مثبت و منفی این فناوری ها بر زندگی شخصی و خانوادگی ما چیست؟
هر کدام از ما ، چه سهمی از حضورمان در خانه را به خانواده و چه سهمی را به مویایل اختصاص داده ایم و چرا؟
هر کدام از ما چه تجربه هایی در این زمینه داریم؟
چگونه می توانیم فرزندان مان را در عین برخورداری از این امکانات، راهنمایی و کمک کنیم تا از همین ابتدای کار ، فرهنگ درست استفاده از امکانات ارتباط مجازی را یاد بگیرند و ضمن برخورداری از مزایای آن ، آسیب نبینند؟
نظرات خود را همین جا بیان کنید تا در کوتاه ترین فاصله زمانی ممکن ، منتشر شود.کافه گفت و گو، امروز تا ساعت 14:30 پذیرای کامنت های شماست.
تماشاخانه
گوشی های هوشمند به ما امکان برقراری ارتباط با اینترنت و استفاده از اپلیکشین ها و نرم افزارهای ارتباطی را می دهند و از این رو ، بسیار بیش از تلفن -به معنای متداول آن- کاربرد دارند.
در این میان، شبکه های ارتباطی مانند واتساپ، تلگرام، کوکو، وایبر و ... امکاناتی منحصر بفرد و رایگان را در اختیار کاربرانشان قرار می دهند.
استفاده از این امکانات، از مزایای زندگی در عصر جدید به شمار می رود و بسیاری از ما در گوشی های خود ، این برنامه ها را داریم و از آنها استفاده می کنیم.
اصل بهره مندی از این امکانات، غیر قابل انکار است و اقدامات سلبی در قبال آنها ، تنها باعث می شود مردم از یک برنامه ارتباطی به برنامه و اپلیکیشن دیگری بروند ،همان گونه که بعد از مسدودسازی وی چت، ایرانی ها وایبر و واتساپ و ... را جایگزین آن کردند.
با این حال ، برخی از ما فراتر از "استفاده" از این برنامه ها ، بی آن که خودمان متوجه باشیم ، "معتاد" آنها شده ایم به طوری که اگر پیامی در واتساپ و وایبر و فایل پیامک هایمان نباشد، انگار گم کرده ای داریم! این وضعیت را در اصطلاح "textiety" می نامند که از جمله مسائلی است که در سال های اخیر ، روان شناسان معاصر در گیر آن هستند.
بسیاری از همسران نیز گلایه می کنند که زن یا شوهر آنها، هنگامی هم که در خانه هستند، به جای هم صحبتی با آنان ، مدام سرشان در گوشی هایشان است. البته صحبت از خیانت و اتهاماتی از این دست نیست، بلکه گلایه آنها این است که همسران شان، گروه دوستان مجازی و جوک ها و عکس ها و فیلم ها و حتی متون آموزنده موبایلی را بر روابط خانوادگی ترجیح می دهند.
عده از خانواده ها نیز قرار گذاشته اند در داخل خانه ، هنگامی که با هم هستند، موبایل را کنار بگذارند ولی همه جا این وضعیت حاکم نیست.
امروز در «کافه گفت و گو» ، در این باره با یکدیگر گپ می زنیم. بحث های سیاسی و فیلترینگ و موافقان و مخالفانش را کنار می گذاریم و سعی می کنیم انتقال تجربه کنیم و از تجربیات دیگران یاد بگیریم که چگونه می توانیم در عین برخورداری از امکانات رو به رشد فضای مجازی و موبایلی، روابط شخصی و خانوادگی خود را حفظ و حتی ارتقا دهیم؟
اثرات مثبت و منفی این فناوری ها بر زندگی شخصی و خانوادگی ما چیست؟
هر کدام از ما ، چه سهمی از حضورمان در خانه را به خانواده و چه سهمی را به مویایل اختصاص داده ایم و چرا؟
هر کدام از ما چه تجربه هایی در این زمینه داریم؟
چگونه می توانیم فرزندان مان را در عین برخورداری از این امکانات، راهنمایی و کمک کنیم تا از همین ابتدای کار ، فرهنگ درست استفاده از امکانات ارتباط مجازی را یاد بگیرند و ضمن برخورداری از مزایای آن ، آسیب نبینند؟
نظرات خود را همین جا بیان کنید تا در کوتاه ترین فاصله زمانی ممکن ، منتشر شود.کافه گفت و گو، امروز تا ساعت 14:30 پذیرای کامنت های شماست.
لینک کوتاه: کپی لینک
نیکی هیلی: علاقهای به حضور در دولت ترامپ ندارم رهبر انصارالله یمن: آمریکا از دریای سرخ فرار کرده/ یمن به عملیات خود ادامه میدهد فوت نوزاد به دلیل نبود متخصص بیهوشی در بیمارستان پلدختر 15 شهید در حمله اسرائیل به دمشق ایرباس : همه هواپیماهای ما قطعات ساخت امارات دارند قلعه نویی: شانس آوردیم فوتبال امروز تنبیهمان نکرد دیدار علی لاریجانی و بشار اسد (عکس) بولتون: گزینههای ترامپ برای دولتش «بدترینهای تاریخ آمریکا» هستند علی لاریجانی به لبنان میرود اختلال در اینترنت بینالملل رفع شد دانشمندان میخواهند از اختلاف دمای مریخ، انرژی تولید کنند ۱۵ شهید در حمله هوایی اسرائیل به دمشق دیدار علی لاریجانی با رییس مجلس جمهوری سوریه کره شمالی 2 - 3 ایران/ اخراج شجاع نزدیک بود گران تمام شود ابوالفضل جلیلی کارگردان سینما: کلاسهای بازیگری از شما بازیگر نمیسازد
اخبار و تحلیل های ترکیه
یک ایرانی مقیم داخل چه تفریح دیگری غیر از تلویزیون و این ابزار اجتماعی مجازی دارد ؟
وقتی نمی شود با خیال راحت یک کنسرت رفت یا یک خانم آرامش روانی ندارد و نمی تواند به بیرون برود و مثلا ورزش کند انتظار دارید از صبح تا شب بگیرد بخوابد ؟
مجبور است تلویویون ببیند . مسلما برنامه های داخلی را نخواهد دید و میل پیدا می کند به این سریال های بی کیفیت
من معتقدم یکی از علت های دیگر در کنار عدم دیدن آموزش زندگی سالم ، بی برنامگی است
گر چه در خصوص آسایش با شما موافقم در ضمن جمله "نیاوران شما" کمی کنایی بود :)
اون آسایش و اینکه میگین کسی به لباس مردم کاری نداره به نظر کمی ساده لوحانه میاد. مسلما لازم نیست هر روز این اتفاق بیفته تا خانم های خانواده ما از فضاهای عمومی زده بشن. یک بار برای یک سال کافیه. مثل اتفاقی که برای یکی از اعضای خانواده من افتاد و ایشون تا یک ماه کلا بیرون از خانه جرات نمیکرد بره!
در چنین شرایطی توی خونه چه کاری بکنن؟ فکر میکنین نظرات کارشناسان جعلی صدا و سیما رو صبح تا شب میشینن تماشا میکنن؟
ما تا زمانی که خودمان نمیتوانیم صحیح استفاده کنیم نمیتوانیم به فرزندانمان هم آموزش دهیم. در منزل ما حتی تلویزیون به اتاقی در دورترین نقطه منزل منتقل شده که موقع صرف خوراک هم توجه ما را جلب نکند و استفاده از این ابزار تنها زمانی که اعضای خانواده از هم دوریم استفاده میشود و صرفا برای ارتباط نه به اشتراک گذاشتن جملات کلیشه ای شعار گونه.
مثلا شخصی کنار مادرش نشسته و در محیط مجازی متنی در خصوص مادر به اشتراک میذاره و داپم منتظر عکس العمل بقیه است و ساعتها بی هیچ کلامی سپری شده...
این اتفاق سالها پیش در خصوص استفاده بی رویه از تلویزیون هم افتاده
میگفت گوشیت رو خاموش کن و بالا رو نگاه کن
وقتی مساله بر فرض مثال 20% مشکل ایجاد می کند ، بحران فلان کشور جهان اولی محسوب می شود . در حالیکه این درصد بصورت کل در ایران تعریف نشده و با توجه اتفاقاتی مثل حملات فیسبوکی کاربران ایرانی به پیج افراد مشهور نشان میدهد که این بحران در ایران ظاهرا به مرز انفجار رسیده است !
اینکه خودمان را هم ردیف کشورهای جهان اول در این بحران بدانیم ، تحلیل ساده انگارانه ای است . چون جنس این بحران ها متفاوت است . علتهایش از زمین تا آسمان با هم فرق می کند
الان که نگاه می کنم می بینم در مجموع جنبه و ظرفیت استفاده از این ابزار مناسب رو نداشتیم و برای من عملا از عضویت تو این گروه هیچی درنیومد.
1- بومي سازي و ترويج استفاده از نرم افزارهاي مشابه داخلي كه امكان دسترسي سنين پايين در آنها قابل كنترل باشد
2- اطلاع خانواده ها از كاركرد اين نرم افزارها بطوريكه امروزه والديني هستند كه خود هيچ گونه آگاهي از نحوه كار اين مسايل ندارند و طبيعتا هيچ كنترلي هم نمي توانند بر فرزندان خود داشته باشند و در پايان
اگر مسولين و حتي خود ما والدين فكر اساسي در مورد اين ناهنجاريها نكنيم با دست خود فرزندانمان را به تباهي كشيده ايم با تشكر
ماشين شخصي فراگير كه شد يادمان افتاد چيزي به اسم كمربند ايمني هست هرچه گفتند ببنديد چون به رفتار اجتماعي بدل نشده بود مقاومت صورت گرفت وآخر به ضرب جريمه مالي درحال تبديل شدن به رفتار اجتماعي است
شبكه هاي اجتماعي وارد كشور شد بي اينكه كوچكترين آموزش در خصوص نحوه استفاده از آنها داده شود حالا رفتار اجتماعي شده است
مشكل كجاست؟
كارشناسان ما هم پاي نسل جوان به روز نيستند وگاه مي ترسند انگ بخورند در مقابل اظهار نظرشان پيرامون هر پديده نوظهور، بعد به انكار و بزرگنمايي مي پردتزند اما نسل جوان كه آن پديده نوظهور را تجربه كرده است مي داند كه آن حرفها چندان صحيح نيست واين مي شود كه به كارشناسان اعتماد نمي كنند
عصر ارتباطات كه مي گوييم يعني همين ارتباط داشته باشيم با همه...اما چطور؟ اين معادله هنوز به رفتار اجتماعي تبديل نشده است
ي
مثلا وایبر برای تماس با خارج از کشور خوبه ولی باز کردن این گروها که معلوم نیست افراد گروه کی هستن چه مطالب رکیک چه شوخیهای بی جا چه عکس ها و فیلم ها خوب وقتی یک آقای متاهل این چیزها را می بیند به کجا می خواهد برسد وقتی به دور از چشم همسرش عضو این گروها می شه به چی می خواد برسه جز اینکه باعث اختلاف بین زن و شوهر ها بشه هیچی نداره یا حتی تانگو کلا همه این پیج ها باعث نابودی خانواده هاست چون بیشتر خانم ها و آقایان ایرانی جنبه این برنامه های را ندارند متاسفانه
در جامعه ای که برای مثال سربازی اجباری راهی برای تربیت و نظم دهی به افراد جامعه تلقی می شود ، این مشکلات افراطی عادی خواهد بود .
اگر تربیت افراد جامعه نرمال و مطابق اصول جامعه شناسی و روانشناسی باشد ، مردم می فهمند چگونه باید از ابزار جدید استفاده کنند .
اگر پدر و مادر تفکر معتدل و بر پایه استدلال منطقی را به فرزندشان آموزش بدهند ، میزان آسیب های ناشی از افراطی گری هم کمتر می شود .
این ازار ها نشانه پیشرفت هوش انسان است با دست یابی به علم بموازات این پیشرفت ها عقل کلی جامعه بالا رفته که به این دانش رسیده ..
ما کجاییم ؟؟؟؟ ما منتطریم انها بسازند بما برسانند و استفاده یا به تعبییر درست تر سو استفاده کنیم پس ما مصرف کننده ایم ما نه تولید علم داریم ( به بالاترین تولید علم در دانشگاه کاری ندارم ما در پیشرفت تکنولژیک دنیای امروز هیچ سهمی نداریم ) نه تولید اخلاق ما وارد کننده محصول انهاییم انهم فقط در بخش ابزار
جامعه ما ( منهای درصد اندک ان ) نه سواد زندگی نه اخلاق اجتماعی نه تعقل و تدبر در رفتار و گفتار دارند متاسفانه جامعه ما نه در دهه 50 و 60 ونه امروز مدرن نبوده
یکی از اسباب تشویق من برای استفاده از این نرم افزارها مخالفتی که مسئولین با ان نشان دادند بود
میخواستم ببینم مگه چیه
اینها هم مثل تمامی روابط اجتماعی بستگی به استفاده کنندش داره
یادمه یه زمانی ویدئو ممنوع بود حالا به اون زمان میخندیم
عزیزان بخدا اینگونه جهت گیریها درست نیست
یکی بیاد راه درست را یاد بده خیلی بهتره تا جلوش را بگیرند چون این نشد یه چیز دیگه هست
از همه گرو ها اومدم بیرون فقط با خانواده ام در تماسم
اما کلا ایرانی ها فرهنگ استفاده ندان یه سره چیرهای بیخود برای آدم می فرستن
ارزش نداشتن وقت در بین اکثر مردم
نداشتن برنامه ریزی
کمبود امکانات تفریحی و اجتماعی
بیکاری
و.....
مردم برای پر کردن این خلا ها به ناچار وارد فضای مجازی شدهاند بدون شک پس از مدتی از این شبکه ها نیز زده خواهند شد و کنار خواهند کشید اما کاش آنروز دیر نباشد
ﺩﺳﺘﺖ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺑﻮﻭﻭﻭﻭﻭﻕ ﻣﯿﺫﺍﺭﯼﻭ ﻣﯿﺮﯼ !
ﺧﯿﻠﯿﺎ ﺗﻮ لاﯾﻦ و بیتاکو ﻭﺍﯾﺒﺮﻭ ﻭﺍﺗﺴﺎﭖ ﻫﺴﺘﻦ ...
ﻧﻤﻴﮕﻰ زناشون ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯿﺸﻥ، ﮔﻮﺷﻰ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺸﻮﻥ ﻣﻰﺑﻴﻨﻦ،
ﻣﯿﮕﻥ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ ﮐﭙﮥ ﻣﺮﮔﺘﻮ ﻧﺬﺍﺷﺘﯽ
ﻭ ﭼﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻭ ﻗﺸﻘﺮﻗﯽ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥﺑﻪ ﭘﺎ ﻣﯿﮑﻨﻦ؟؟ !!
ﺩﺭﮎ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﯿﺸﻌﻮﺭ!!!
مرد: ماشاءالله عزیزم خونه تمیز و مرتبه ان شاءالله وايبر قطع شده؟
زن: نه والله شارژر گوشی رو گم کردم
مجبور شدم خونه رو تمیز کنم تا پیداش کنم!
ولی تلویزیون اینطوره به وسیله انقطاع جمعی معروفه من و همسرم خانواده هامون رو تحریم کردیم که در صورت اصرار برای دیدن سریال و یا استفاده از گوشی در زمانهای دور همی دیگه بهشون سر نمیزنیم
آقا اگه می خواستی با موبایل حرف بزنی و اس ام اس بدی ، چرا این همه راه رو اومدی؟
http://www.asriran.com/fa/news/184566/%D8%AA%D8%B3%D8%AA-%D9%85%DB%8C%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A7%D8%B9%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%AF-%D8%A8%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%86%D8%AA
این ابزارها به نوبه خود چاقوی دولبه است که باید با آن به صورت قهری و حذفی برخورد نشود و در عوض به وسیله وسایل ارتباط جمعی دیگر مانند روزنامه ها، صداوسیما و...فرهنگ استفاده آن، تبلیغ و نهادینه شود.
و در استفاده از آن نیز افراط نگردد، هر چیز که به مرحله افراط برسد زیانبار است.
و یاد بگیریم که در این گروهها هر حرف و هر مبحثی رو در هر گروهی مطرح نکنیم.
متاسفانه برخی ملاحظات را کنار گذاشته و مطالبی را عنوان می کنند که در حالت فیزیکی در آن جمع از بیان آن شرم دارند. باید تقریبا فرض بر این گذاشته شود که اگر حرفی رو در گروهی می زنم آیا اگر همه آن افراد در یک جمع فیزیکی بودند من چنان حرفی را در چنان جمعی میزدم یا نه. تا گروهها از جنبه ادب خارج نشده و ما وارد منطقه آسیب این اپلیکیشنها نشویم.
ضمنا هر گروه محلی برای بیان اشتراکات افراد و دغدغه های مشترک گروه باید باشد نه انعکاس افکار و عقیده و عقده های شخصی.
باشد که از این برهه آسیب زا عبور کرده و استفاده از این ابزارها به حالت تعادل و بهینه خود برسد.
اما باید دید که بعضی افراد چه خلا هایی دارن که این ابزار ها براشون پر میکنه! قبول کنید اسباب تفریح خیلی کمه،
چند وقت پیش تو شهرمون جشنواره تئاتر کودک بود.با برادرزاده هام رفتیم تئاتر.اما اصلا خوششون نیومد.با کلیپ های موبایل و باری تبلت بیشتر سرگرم میشن.
افتتاحیه جشنواره که افتضاح بود.همش سخنرانی بود.
من خودم کارمند حوزه هنری ام اما اصلا از عملکرد فرهنگی مون راضی نیستم و تو اداره همش منتقدم....
استفاده از تکنولوژری روز دنیا اجتناب نا پذیر است . به نظر من شیوه درست و یا نادرست استفاده از تکنولوژی مثل همه مسایل زندگی کاملا مطابق با تربیت خانوادگی و مشابه ارتباطاتی که خارج از خانواده با دوستان و همکاران و ....داریم هست ، و لا غیر .
در ضمن اين ابزار فقط براي ايران توليد نشده حتي در اكثر مواقع به دليل تحريم ايران امكان استفاده از اين ابزار به ايرانيان داده نمي شود.
نه کارایناست نه کاراوناست
ازاینواون نیست ازماست که برماست
از رو گوشیت پاکش کن و خلاص
بهتون تبریک میگم
روی یک کاغذ بزرگ بنویسیم, موبایل خود را خاموش کرده و وارد خانه شویم. بعد بچسبونیمش روی در خونه. من همین امروز این کار را میکنم .در مرحله بعدی اگه موفقیت آمیز بود این حرکت می خواهم برای روشن بودن تلویزیون برنامه تعیین کنم.
سرگرمي هاييكه انتخاب آن دست خود نفر باشد.
مشکل اصلی از تک تک ما می باشد . مایی که فقط چشم دوخته ایم تا کسی از جایی بیاید و برایمان فرهنگ سازی کند . فرهنگ چیست؟ مگر جز این است که حاصل عملکرد تک تک ما فرهنگ را می سازد .
پس تا وقتی خود شروع نکنیم ، به هیچ جایی نمی رسیم . تا پیش از این ابزارک ها، پیامک و ایمیل ها پر از این حرف های مربوط و نامربوط بود و حالا مدام شارژ اینترنتی می گیریم تا جوک ها و شایعات و تصاویر عمومی و خصوصی دیگران که به مربوط نیست را به اشتراک بگذاریم و بعد بگوییم عجب دوره و زمانه ی بعدی شده است ، فلان فرد عجب حرکات مستهجنی کرده است و .... و نمی گوییم خود ما مشتری آن بوده ایم و خطای ما از تولید کننده ی آن کمتر نیست .
برخی می گویند برای کسب اطلاع این ها می بینند باید گفت مگر شما مامور پلیس یا امنیت کشور هستید؟
خلاصه تا وقتی منتظر این باشیم که بقیه اکار ما را اصلاح کنند و خود دست به اصلاح نزنیم . به هیچ جا نمی رسیم .
نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین، سپیده سر نمی زند
يك سوال ؟
تا حال چند مطلب يا گزارش يا فيلم يا لينك آموزشي را در اين ابزار به اشتراك گذاشته ايم؟ قضاوت با خودمان ؟
ايراد بر اين ابزار وارد نيست. مشكل ، مشكل ماست كه نمي توانيم زمان بندي درستي در مورد كارهاي روزانه انجام بدهيم.
من به شخصه در یک شهری زندگی میکنم و فامیلها در شهری دیگه و بعضا در کشوری دیگه و به این طریق میتونم در گپ خانوادگی شرکت کنم و در جریان کارهای هم قرار داشته باشیم.
اخیرا سفر خارج از کشوری داشتم که بوسیله ی وایبر میتونستم در هر رستوران و هتلی با نزدیکان و پدر و مادر تماس داشته باشم.
فامیل نزدیکی داریم در یک کشور خارج که بوسیله ی وایبر هر روز مادر و فرزند با هم در تماس اند...
اینکه کسانی یا حتی بیشتر کسان نمیتوانند خودشان را کنترل کنند و افراط و تفریط مینمایند آیا چاره در پاک کردن صورت مساله است؟