احترام به بزرگ ترها ، سنتی است اخلاقی که فارغ از ملیت و جنسیت و نژاد در همه جای دنیا مورد توجه است.
تردیدی نیست که نگهداشت حرمت بزرگ ترها ، ارتباط مستقیمی با تربیت افراد دارد و از این رو، برخی افراد، حرمت ها را حفظ می کنند و بعضی های دیگر گویا بزرگ تر و کوچک تر نمی فهمند!
این احترام از پدر و مادر گرفته تا معلم و استاد و از یک پیشکسوت گرفته تا بزرگ ترهایی که در اداره ، مغازه، پیاده رو، اتوبوس و ... می بینیم را شامل می شود.
به نظر شما ، وضعیت احترام به بزرگ ترها در جامعه ما چگونه است؟
آیا آموزش های لازم به نسل جوان برای یادگیری احترام به بزرگ ترها داده می شود؟
شما خودتان تا چه اندازه به این سنت اخلاقی پایبند هستید؟
تجربه یا خاطره ای از این موضوع دارید؟
اگر نقصی وجود دارد، پیشنهاد شما برای رفع آن چیست؟
«کافه گفت و گو»ی عصرایران تا ساعت 14 امروز، آماده دریافت نظرات شماست. لطفا دیدگاه های خود را بنویسید، نظرات دیگران را تأیید، نفی یا تکمیل کنید و به آنها امتیاز مثبت یا منفی دهید. منطق، احترام و همفکری اصول اساسی کافه گفت و گوست.
وقتی بزرگتر احترام خود نگه نمی دارد و بیخود و بیجهت و بدون هیچگونه دلیلی به دیگران بی احترامی و توهین میکند و تهمت میزند ، چیگکار باید کرد ؟!
من فقط میخواستم بگم بعد از 26 سال تازه به این نتیجه رسیدم هیچکس اندازه پدر و مادر خیر و صلاح بچشو نمیخواد
خودم بچه ندارم داداشم داره وقتی میبینم چطوری مراقب این بچه است چطوری با عشق دنبال بچه اش بدو بدو میکنه یا وقتی بچه اش ناراحته و مریضه خودش خواب و خوراک نداره به این نتیجه میرسم که اگه دنیا رو به پای پدر و مادرمون بریزیم والله قسم نمیتونیم جای یه روز زحمتشونو جبران کنیم. ایشالله که همشون از ما راضی باشن خدا هم از سر تقصیرات ما بگذره
تربيت خونوادگي خوب باشه حرمت نگه داشته ميشه
احترام به بزرگترها را همیشه باید سرلوحه همه کارهایمان قرار دهیم چون بچه های امروز الگو برای فردایمان هستند اگرما به بزرگترها احترام بگذاریم در آینده شاید اونها هم این موضوع را رعایت کنند این مسئله در نسل ما هم کم رعایت می شود دیگه فکر کنم بعد از ما کاملا فراموش شود. برادران من احترام به بزرگترها را فراموش کرده اند و حتی به جایی رسیده اند که اونها را مرده فرض میکنند چون پیر و ناتوان هستند و دیگر نمی توانند کاری انجام دهند.
یادمان باشد کهنسالی در انتظار همه ماست (اگر عمری باشد)
وسپس حضرت صادق عليه السلام گفتند: أمَّا اينکه خدا ميگويد: إمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ اَحَدُ هُمَا أو کلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا اُفِّ وَ لَا تَنْهَرُهَما. معنايش آنستکه: اگر آنها ترا ناراحت وخسته وملول نمودند، تو به آنها اُفّ هم نگو! و اگر تو را زدند، تو آنها را دفع مکن، و از خود مران! و معناي وَ قُلْ لهما قولاً کريماً آنستکه:اگر ترا بزنند؛ تو به آنها بگو: خداوند شما را مورد غفران خود قرار دهد. اينست معناي قول کريم. يعني گفتار بزرگوارانه.
ومعناي وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ آنستکه: چشم خود را بر آنها خيره مکن؛ و نظر تند و حادّ منما؛ بلکه نظر رحمت و رقّت باشد؛ و صدايت را بلندتر از صداي ايشان مکن! و دستت را بالاتر از دست آنها مدار! و در راه رفتن پيشاپيش آنها راه مرو، و گام برندار![1]َ
http://www.maarefislam.com/doreholomvamaarefislam/bookscontent/noormalakout/noor1/noor1.6.htm