سید نادر صادقیراد در گفتوگو با ایسنا با اشاره به فصل بهار که فصل طبیعتگردی بسیاری از مردم است، بر مراقبت بیشتر در این فصل و نزدیک نشدن به حریم حیوانات تاکید کرد.
وی با بیان اینکه فصل بهار فصل جنبوجوش مارهاست، اظهار کرد: در حدود 170 گونه مار در کشور وجود دارد که حدود 15 نوع آن بسیار خطرناک است و خطرناکترین آنها نیز مارهای دریایی هستند.
این رفتارشناس حیوانات با اشاره به نبود شنوایی درست و بینایی قوی در مارها گفت: مارها از جمله خزندگانی هستند که بسیار نسبت به ارتعاش حساس هستند و با هر لرزش و تکانی به سرعت واکنش نشان میدهند، این واکنش سریع ممکن است عواقب خطرناکی را برای طبیعتگردان و حتی مردم عادی به دنبال داشته باشند.
وی با بیان اینکه فصل بهار فصل چیدن گیاه است و افراد در کوهستانها به دنبال گیاهان خودرو هستند و در حین چیدن گیاه باید به شدت مراقب مارهای پناهان شده در بین گیاهان باشند، تصریح کرد: مارها در فصل تابستان به سمت چشمهها و کوهستانها میروند و صدایی چون صدای قورباغه تولید میکنند. تشخیص این صدا از صدای قورباغه نیاز به آموزش دارد، چراکه برخی طبیعتگردان این صدا را صدای قورباغه قلمداد کرده و بیپروا به سمت صدا حرکت میکنند، در این شرایط خطر مواجهه با مار آنها را تهدید میکند. مارها در ساعات گرم روز فعالیت بیشتری دارند و در کنار چشمهها که از بوتههای نعنا پر است، اختفا میکنند.
صادقیراد تاکید کرد: در صورت حضور در کوهستان حتما از پوتینهای بلند و یک عصا استفاده شود. عصا و یا چوبدستی بهترین سلاح در طبیعت است و فرد به راحتی میتواند در صورت بروز مشکل و یا حمله از جانب حیوان از خود حفاظت کند.
وی با اشاره به اینکه در کوهستانهای اراک هشت نوع مار همچون افعیالبرزی، مار شاخدار، کورمار، شتر مار و ... وجود دارد که عموما سمی هستند، عنوان کرد: در مناطقی چون هفتادقله مارهای سمی خطرناکی از خانواده افعیها وجود دارد.
این متخصص تاکسیدرمی اضافه کرد: مارها گوشتخوار هستند و عموما از موش و پرندههای سبک و کوچک تعذیه میکنند که روش شکار آنها بسیار جالب است. برخی مارها به مانند یک چوب خشک در کوهستان میایستند در این شرایط پرندگان کوچک در حال پرواز مار را یک چوب تصور کرده و بر آن مینشینند و در نهایت شکار این جانور باهوش میشوند.
وی با تاکید بر اینکه به هیچ عنوان نباید به دنبال شکار مار و در شیشه انداختن آن بود، افزود: مار هوش بسیار بالایی در پنهان کردن خود دارد و اگر به هر دلیلی و بر اثر حادثهای این خزنده در محیط شهری رها شود، پیدا کردن آن کار سادهای نیست.
صادقیراد درخصوص اقدامات لازم در مواقع مارگزیدگی گفت: در صورت مارگزیدگی مهمترین اقدام حفظ آرامش است. درست است که گزش مار استرس بسیار فراوانی به همراه دارد اما، باید فرد و اطرافیان خونسردی خود را حفظ کنند و بعد از بستن بالای محل گزش، با یک تیغ به شکل T شکافی در محل ایجاد کرده محل زخم را بمکند تا خون آلوده به سم خارج شود.
وی با اشاره به اینکه مکیدن سم به هیچ عنوان خطری ندارد چراکه وارد خون نمیشود، تصریح کرد: سم مار دو نوع است سمی که بر روی گلبولها تاثیر دارد و سمی که اثر آن بر روی عضلات است و خفگی به دنبال دارد اما، به هرحال مکیدن آن خطری ندارد. پس از اقدامات باید فرد را به اولین مرکز درمانی ارجاع داد. البته باید هرزگاهی بالای زخم که بسته شده است را باز کرد تا برای لحظاتی خون در اندام به جریان بیفتد.
این رفتارشناس حیوانات با بیان اینکه در مواردی که گردن فرد مورد گزش مار قرار گیرد عملا کاری نمیتوان انجام داد اضافه کرد: طبیعتگردان باید از حضور در کوهستانهای صعبالعبور و دست بردن در بین شاخ و برگها و شکاف بین سنگها جدا خودداری کنند تا با حادثه جبرانناپذیری مواجه نشوند.