رئیس جمهور در دیدار اصحاب رسانه، نکته ای را درباره دوران بعد از تحریم گفت که هر چند توجه زیادی بدان نشد، اما یکی از بهترین خبرهایی بود که می شد تدبیر را در آن به وضوح دید.
حسن روحانی گفت که لغو تحریم ها به معنای احیای دوران 92 - 84 نیست. اشاره وی به دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد بود که طی آن - به جز اواخر دوره اش - که تحریم ها گسترده نبودند، کشور صدها میلیارد دلار درآمد نفتی و غیر نفتی داشت ولی به جای این که این ثروت واقعاً نجومی و تاریخی و ای بسا تکرار ناپذیر صرف حل مشکلات اساسی کشور و توسعه آن شود، به کار واردات بی رویه گرفته شد و 720 میلیارد دلار واردات صورت گرفت که در تاریخ ایران بی سابقه بود.
هر چند با مسکّن واردات، مردم درد مشکلات را کمتر احساس می کنند ولی واقعیت این است که هیچگاه ، هیچ مسکّنی نتوانسته است دردها را دوا کند.
دقیقا به همین خاطر است که در سال های پایانی ریاست جمهوری احمدی نژاد که به واسطه تحریم ها، منابع مالی کشور محدود شد، بحران اقتصادی کشور را فرا گرفت - و یا بهتر است بگوییم آشکار شد - و به عنوان مثال، ارزش پول ملی در مدت چند هفته، به یک سوم رسید و به بیان دیگر، در رکوردی تاریخی ، ثروت ملت ایران، ناگهان به یک سوم رسید!
اینکه روحانی می گوید آن دوران 8 ساله ، حتی در صورت توافق با 1+5 ، تکرار نخواهد شد اشاره به این نکته حیاتی است که با سرازیر شدن دلارهای نفتی در دوران پساتحریم به کشور، دولت دچار ذوق زدگی نخواهد شد و آن را صرف بزک اقتصادی با هدف جلب آرای مردم نخواهد کرد.
تیم اقتصادی روحانی با استفاده از تجربه نفتی ایران در اوایل و اواسط دهه 50 خورشیدی که قیمت نفت بالا رفت و حکومت پهلوی، به طور نامتوازنی پول نفت را صرف واردات و توسعه ناهمگون کرد و نیز با بهره گیری از تجربه دوران 92 - 84 که ایران به بازار کالاهای وارداتی تبدیل و خزانه کشور خالی شد، می داند که مشکلات ساختاری اقتصاد ایران ایجاب می کند که ورود هر گونه پول به کشور با سختگیری تمام مدیریت شود و وسوسه راه آسان که همان واردات بی دردسر است، بر دغدغه ملی نجات اقتصاد کشور غلبه نکند.
امید که توافق هسته ای صورت گیرد و برای سومین بار در تاریخ معاصر ایران، سیل ثروت به کشور جاری گردد و برای اولین بار، این ثروت ، مدیریت شود.
امیدوارم چنین روزهایی رو نبینیم.
در حال حاضر هم تمام درآمد دولت صرف سرپا نگهداشتن خود دولت است.و نه اقتصاد ایران.
شما نگاهی ساده به هزینه دولت جهت آب و برق و گاز و قند وچای مصرفی در سازمانهای دولتی و شبه دولتی بیندازید.
اولا تحقیق کنید چرا قیمت نفت در دوران احمدی نژاد بالا رفت(نه نجومی و نه تمام 8 سال)
اگر سیاست های نرم وزارت نفت وقت نبود
اگر مواضع محکم و استکبارستیزی احمدی نژاد نبود؟
دوما
از سال 88 که شما اجازه ندادید آب خنک از گلوی بدبخت پایین برود
اما خم به ابرو نیاورد و بازهم برای مردم کار کرد
مگر غیر از این است که عربستان و امریکا با چند جوجه کشور منطقه باعث و بانی کاهش چشمگیر قیمت نفت شده اند و آنرا ادامه می دهند و با شما پای میز مذاکره هم نشسته اند.
مگر آقای هاشمی و روحانی نگفتند ارتباط با جهان و امریکا و عربستان و. . . خصومت ها را برطرف می کند و همه مشکلات حل می شود.؟
دولت محبوب شما (که جیره خوار آن دولت هم هستید) توان این متنی که نوشته اید نسیت.
مانند پدری خسته و بسته والبته کمی دانا که مشکلات چیست!!
اما این پدر خسته نه توان فعالیت برای فرزندان دارد و انگیزه ای برای آن
فقط حرف می زند و آه و ناله و شیون و زاری . .
قیمت نفت رو کشور های وابسته به نفت با سیاست های نرم خودشون (اوپک) تعیین می کنند.
اگر کشوری غافل شد دیگران قیمت را برایش تعیین می کنند.
دست آخر:
شما لطفا مدیریت کنید همین خزانه خالی را و فرض کنید احمدی نژاد مرد که البته مرد و از بین رفت.
لازم نیست موج سوم پولداری کشور را مدیریت کنید.
باز هم نظر من سانسور کن و ادعا کن که مردمی هستی!!
چون قرار نیست بهش عمل بشه!
این پولها صرف خوردو خوراک مردم میشه تا در انتخابات بعدی پیروزی بیاره!
همیشه همین بوده!
ولی سوال من اینه که خودشون هم باور میکنن
پیشنهاد میشه اکثر این پول به صندوق ذخیره ارزی واریز بشه و کم کم صرف سرمایه گذاری زیربنایی و تولیدی بشه.
امید که توافق هسته ای صورت گیرد و برای سومین بار در تاریخ معاصر ایران، سیل ثروت به کشور جاری گردد و برای اولین بار، این ثروت ، مدیریت شود مدیریت!!
بهترین راه کمک های بلاعوض به صنایع داخلی می باشد.