10 اسم درخشان در دیدار ژاپن – ایران!

 عصرایران؛ احسان محمدی - تیم های ملی ایران و ژاپن در دیداری دوستانه به تساوی 1-1 مقابل هم دست یافتند. نتیجه ای که به نظر سرمربی ژاپنی ها عادلانه بود. اما در خلال این بازی 10 نام بیش از دیگران جلب توجه کرد.

1- آندرانیک تیموریان! وقتی داور چهارم تابلوی تعویض را در دقیقه 3+90 بالا گرفت کمتر بیننده تلویزیونی باور می کرد که قرار است آندو به زمین بیاید. تعویض های این دقیقه بازی برای میدان دادن به بازیکنان جوان و نوپاست یا اتلاف وقت بازی. اینکه آیا این تعویض نوعی تنبیه برای سامورایی تیم ملی بود یا روشی برای افزایش تعداد بازی هایش سوالی است که افراد زیادی پاسخ واقعی اش را نمی دانند.

2- هادی نوروزی: هنوز باورمان نمی شود شماره 24 پرسپولیس با آن گوش های شکسته و سرعتش در کورس ها از بین ما رفته است. حتی اگر بازیکنان ژاپن او را نشناسند اما برای گذاشتن شاخه گل کنار عکسش پشت سر هم صف بکشند یا هوادار ژاپنی دست نوشته ای خطاب به او را رو به تماشاگران بگیرد یا ایرانی ها دقیقه 24 به یادش شعار بدهند. زندگی گاهی چه شوخی های تلخی می کند.

 

3- کارلوس کی روش: کی‌روش پنجاه و ششمین حضورش را به عنوان سرمربی تیم‌ملی فوتبال تجربه کرده و رسما رکورددار تعداد مربیگری در فوتبال ایران می‌ شود. او البته هنوز با زبانی تلخ حرف می زند و می گوید « برای حرف های منتقدین هیچ ارزشی قائل نیست». سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران اگر اینقدر از بالا به پائین به ما ایرانی ها نگاه نکند قطعاً بیشتر دوست داشتنی خواهد بود. او بعد از بازی گفت ژاپن 24 سال از ما جلوتر است. حرفی که زمانی علی پروین بعد از قهرمانی تیم ملی در بازی های آسیای پکن زده بود: ژاپن و کره سوار جت شده‌اند و ما پشت موتور گازی نشستیم!

4- مهدی ترابی: عادل فردوسی پور یکبار گفت او گردن ندارد! اشاره ای توامان به فیزیک بدنی و البته سر به زیری بازیکنی که هنوز هم ممکن است از کنار شما در خیابان رد بشود و او را نشناسید! 21 ساله. اهل اشتهارد. بازیکن تیم فوتبال سایپا. یک هافبک باهوش و پا به توپ. او هم برای ایران پنالتی گرفت و هم در ریباند پنالتی که اشکان دژاگه انگار با بی حوصلگی آن را نواخت، گل ما را به ثمر رساند. در کوچه پس کوچه های این کشور چند مهدی ترابی داریم که هیچوقت کشف نمی شوند؟

5- یعقوب سعد خلیل عبدالله: در یکی دو هفته گذشته شاید به اندازه تمام طول تاریخ بعضی از ایرانیان  خطاب به اعراب حاشیه خلیج فارس واژه های فلفل دار به کار بردند اما داور بازی بدون تردید با ما مهربان بود! او کلیشه «داور عرب داوری است که علیه ایران سوت می زند» را با اخراج نکردن مهدی ترابی و سردار آزمون شکست!


6-کیسوکه هوندا: رود گولیت، زوانمیر بوبان، روی کاستا، کلارنس سیدرف ... اینها تعدادی از ستارگانی هستند که پیراهن شماره 10 آث میلان ایتالیا را تن کرده اند.  دیروز خیلی ها با تردید به کیسوکه هوندا هافبک ژاپن نگاه کردند و اینکه آیا پیراهن شماره 10 میلان به تن او خیلی گشاد نیست؟ چند سال پیش وقتی رویانیان مدیرعامل باشگاه پرسپولیس بود و رویاهای بلندی داشت، در میلان حضور یافت و تفاهم نامه ای با این تیم امضا کرد. گالیانی پیراهن میلان را منقوش به اسم رویانیان و با شماره 10 به او هدیه کرد! ... انگار این شماره را می شود راحت خرید! دلتنگ آث میلان رویایی هستیم.

7- علیرضا حقیقی: از پرواز بر عرش هنگام مقایسه با احمدرضا عابدزاده تا کوبیده شدن بر فرش وقتی او را تنها یک مدل خوش تیپ برای فروش کت و شلوار مردانه لقب دادند! این الاکلنگ را علیرضا حقیقی در کمتر از دو سال سوار شد. او مقصر درجه یک گلی بود که از ژآپن خوردیم. گفته شد بعد از بازی اشتباهش را پذیرفته و عنوان کرده باید بیشتر تمرین کند. اما جمله دیگرش گزنده است. آنجا که از زبانش نوشتند از برنامه 90 خواسته دیگر اسمش را نبرد! در اعتراض به تحلیل فنی این برنامه در مورد اشتباهات حقیقی در چند بازی اخیر ... اگر این اتفاق بیفتند بی تردید علیرضا حقیقی بیش از 90 ضرر خواهد کرد.

8-سعید عزت اللهی: سال پیش این روزها می گفتند در تیم دوم اتلتیکو مادرید چشم دیه گو سیمئونه را گرفته است. آنقدر تکرار شد که منتظر بودیم کنار گابی، گریزمان و تورس بازی کند اما از روستوف سردرآورد. او دیشب این فرصت را پیدا کرد تا برای تیم ملی بازی کند. نمایش پرفروغی نداشت اما برای جوانترین بازیکن تاریخ لیگ برتر ایران و پدیده لیگ برتر سال ۹۱-۹۲ در 19 سالگی می توان انتظار آینده ای روشن داشت.


9-سردار آزمون: یک نفر این پسر را آرام کند. برای سردار بودن لازم نیست با مشت و لگد برود به جنگ حریفان. سردار وقتی گل نمی زند خیلی زود شاکی می شود. او دیروز بیشتر از هر سامورایی دیگری مشتاق جنگیدن بود!

10- هواداران: سکوها خالی. بازار تخمه و پرچم فروش ها کساد. ژاپنی ها می گفتند انتظار تماشاگر بیشتری داشتند. دیدار آنها با افغانستان پرتماشاگرتر بود! مسئولان هنوز از لزوم «کار فرهنگی» برای آشتی دوباره تماشاگران با ورزشگاه ها می گویند. این قهر کی پایان پیدا می کند؟ تماشاگری که برای دیدن تقابل روبرتو کارلوس و لوئیز فیگو و ادگار داویدز و علی کریمی و احمدرضا عابدزاده و هم به آزادی نیامد، بعید است برای این بازی ها بیاید.... دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد؟! تنها حُسن تعداد اندک تماشاگر این است که مثل فروردین 85 کسی زیر دست و پا له نشد! نمی شود این اتفاق را هم بیندازیم گردن سو مدیریت سعودی ها!