شوخی های محیط زیستی با شهروندان

عصر ایران؛ اشکان امیدوار - در میان مدیران و سیاست مداران ایرانی دو عادت انگار ترک ناشدنی است. اولی حرف زدن در مورد همه مسائل و دومی پرسش کردن از مردم!

انگار هر مدیر/ نماینده مجلس و رئیس در ایران از این توانایی برخوردار است که صبح در همایش بررسی راهکارهای کاهش احتراق موتورهای درون سوز سخنرانی کند، ظهر در نشست هم اندیشی مدیریت کاشت، داشت و برداشت کُنجد ارائه راهکار بدهد، عصر در رادیو از شیوه های ارتقای کیفیت داوری در مسابقات کانوپلو حرف بزند و شب در گزارش ویژه خبری شبکه دو تلویزیون ظاهر شود و در مورد مدیریت راهبردی سیستم های حمل و نقل ریلی طرح و ایده بدهد!

بعید است در هیچ کجای دنیا بتوان مدیران را این همه در حال حرف زدن، سخنرانی کردن و ارائه ایده و راهکار آن هم در خارج از حیطه تخصصی و کاری شان در همایش و سمینار و کنگره و اتاق فکر و ... پیدا کرد.

نکته آزار دهنده زمانی است که آنها به جای پاسخ گویی به کاستی های مدیریتی و وظایف شان، از مردم و رسانه ها توقع راه حل و راهکار دارند!این البته به معنی هم اندیشی و مشارکت طلبی نیست بلکه دقیقاً به معنای فرافکنی و پاسخ خواستن از کسانی است که اصولاً قدرت و توان و اختیاری برای ایجاد تغییر ندارند.

مثلاً یک مدیر اقتصادی تصمیم گیر در بازار ارز به رسانه ها می گوید این آشفتگی در بازار ارز پذیرفتنی نیست و باید جلوی آن گرفته شود! یا یک مدیربانکی در تلویزیون می پرسد چرا این همه وام بی حساب و کتاب به برخی داده می شود؟

این حرف ها را هم با لحنی طلبکارانه می زنند که به آدم احساس گناه دست می دهد و ناخودآگاه دلش می خواهد از آنها عذرخواهی کند!

چند روزی است که شهرداری تهران اقدام به نصب بیلبوردهایی در سطح شهر کرده است که دقیقاً مشخص نیست مخاطبش چه کسانی هستند؟ در حالیکه خود شهرداری در معرض انتقاد به خاطر قطع درختان است و گاه مورد اعتراض اعضای شورای شهر قرار گرفته در سطح شهر بیلبوردهایی نصب کرده که روی آن نوشته است « قطع درختان را قطع کنیم»!

بیننده با دیدن این بیلبورد احساس می کند که خودش خبر نداشته وگرنه روحش هر شب از رختخواب بلند می شود و اره به دست می رود و چنارهای چند ده ساله را در شهر قطع می کند و خدای ناکرده هیچ کارگر شهرداری نیست که احتمالا به فرمانی درخت ها را در طول این همه سال جارو کرده اند!

  این نگاه از کجا می آید؟ آیا کسانی آن قدر قدرت دارند که مخالف تصمیمات مدیران ارشد شهرداری هستند و نظرات مخالف و منتقدشان را بیلبورد می کنند و در کمال آزادی نصب می کنند؟ این اندازه از رواداری و دمکراسی را در شهرداری تهران باور کنیم؟

بیشتر بخوانید:

رستگاری «کلانتری» در پردیسان رویاست؟/ یادداشت زیست محیطی

جیرجیرک خوری از آنجلینا جولی تا سیرجان

سمندر لرستانی هم مثل ما ایرانی است!

در روز درخت کاری، نهال نکاریم!

همه چیز در مورد درختی که متهم به آلرژی زایی در اهواز است

پتروس فداکار باشیم!

قطع گاز در ترکمنستان، نفس تنگی در ایران؟

تهدید گازی ترکمنستان، تهران را تعطیل می کند؟

ثبت جهانی یک گونه ماهی کور جدید در ایران(+تصاویر)

برای سربازی که فداکاری اش ماندگار شد

«ابتکار» برود آلودگی هوا از بین می رود؟

آیا پلنگ ها واقعاً برای ما مهم هستند؟

چالش مانکن را باور کنیم یا 18 درجه را؟

وقتی برج ایفل و برج میلاد شبیه هم شدند+تصاویر

برای نجات خودمان به عراق کمک کنیم

این تصمیم "ترامپ" کره زمین را 2 درجه گرم تر می کند

تماشاخانه

داستان غم‌انگیز کودکی در غزه : «می‌خواهم روی پای مادرم بخوابم» / خبرنگار او را در شرایطی عجیبی پیدا کرد (فیلم)

قوچ‌مستی آغاز شده / قوچ‌های مست حواس‌شان به شکارچی‌ها نیست / نگرانی‌‌‌ها از شکار بیرحمانه (فیلم)

فیلم های دیگر