درنگی بر پیشنهاد حذف یارانه نقدی: کسی شجاعتش را دارد؟!

توزیع پول نقد میان حدود 75 میلیون ایرانی از اول هم تصمیمی نادرست، احساسی و مزاجی بوده است، در همان زمان اختصاص یارانه نقدی، اقتصاددانان و آگاهان به مباحث توسعه کلان به پیامدهای نادرست آن هشدار داده بودند ولی به آن ها توجهی نشد.

اصولاً اعتراف به اشتباه و اصلاح راه رفته، جرات و شجاعت بیشتری می طلبد؛ جای رجالی مانند محمدساعد مراغه ای و احمد قوام خالی، که بدنامی را به جان بخرند و از اقدامات خلاف مصالح ملی خودداری کنند؛ حالا هم نوبت دولت ایران است که با همکاری و همراهی دیگر نهادهای حاکمیتی، صادقانه و چشم در چشم مردم اعلام کنند که پرداخت یارانه نقدی به این شکل، از اول اشتباه بوده و البته نه تنها دولت دهم، بلکه همه نهادهای قانونی کشور در ارتکاب این اشتباه سهیم بوده اند و باید هم هزینه آن را بپردازند.

رئیس کمیته امداد، اعلام کرده است که آمادگی قبول مسؤولیت کار توزیع یارانه نقدی یا غیرنقدی میان مددجویان شناسایی شده را دارد و البته بهتر است کمیته امداد این کار را با همکاری سازمان بهزیستی کشور انجام دهد. ممکن است سوال شود چرا کمیته امداد؟ و چرا سازمان بهزیستی؟ پاسخ این است که سازمان بهزیستی به عنوان یک نهاد دولتی قدیمی دارای سازماندهی مشخص و حرفه ای و مسؤول رسمی رسیدگی به امور مراکز نگهداری معلولین حرکتی و ذهنی، سرپرستی نوزادان و بچه های بی سرپرست و دارای بودجه قانونی از طرف دولت، تجربه کافی برای سازماندهی و پخش اصولی یارانه ها را به نیازمندان تحت نظر خود دارد.

از سوی دیگر کمیته امداد، به عنوان یک نهاد برخاسته از بطن جامعه و سازمان دهی شده برای جذب کمک های مردمی از طریق جمع آوری صدقات و اعانات مردم، می تواند با توجه به داشتن اطلاعات کافی از مددجویان حقیقی و اقشار آسیب پذیر جامعه و حاشیه نشینان شهرهای بزرگ و روستاها کمکی جدی در توزیع عادلانه یارانه در خدمت دولت باشد به ویژه این که در یکی دو سال اخیر، رویکرد عملگرایانه و غیرسیاسی آن، در حال بازگرداندن اعتمادها به این نهاد خیریه است.

پس با توجه به حضور این دو سازمان، بهتر است توزیع یارانه در یک زمان بندی کوتاه مدت از سوی دولت قطع و بر اساس یک لایحه فوری مصوب مجلس و به صورت قانونی، مسؤولیت های آن به کمیته امداد و سازمان بهزیستی کشور محول شود.
عمل به این پیشنهاد میزان هزینه های دولت را به مقدار زیادی کاهش خواهد داد و در این میان کسانی که خود را مستحق دریافت یارانه می دانند می توانند با مراجعه به کمیته امداد بهزیستی و ثبت نام به عنوان مددجو، از کمک های آن سازمان ها بهره مند شوند.
باور کنیم که پرداخت پول نقد به همه گروه های مردم، جز اشاعه روحیه و فرهنگ تنبل پروری و طلبکار بودن از زمین و زمان، هیچ چیزی عاید جامعه نکرده است.

در رابطه با مددجویان حقیقی، باید در کنار کمک های نقدی و غیرنقدی، موضوع بازپروری، آموزش حرفه و فن و بازسازی اعتماد و عزت نفس آنها جدی گرفته شود. کمیته امداد می تواند با همکاری با سازمان هایی مانند آموزش فنی و حرفه ای به پرورش افراد دارای مهارت کافی بپردازد. باور کنیم که جهل و فقر اگر ریشه بدواند، بحران های جدی امنیتی بوجود خواهد آورد. وظیفه مهم حال حاضر کمیته امداد و سازمان بهزیستی، در کنار کمک های مالی و حمایتی، بازسازی شخصیت و عزت نفس افراد تحت پوشش است.

در این میان، دولت نیز باید متعهد شود که گزارش دقیق ماهانه به مردم بدهد و مستمراً اعلام کند که مبالغ حاصل از حذف یارانه را علاوه بر کمک به نیازمندان واقعی داخل کشور، دقیقاً صرف چه کارهایی کرده است. بسیاری از مردمی که هم اکنون یارانه می گیرند، می گویند چون نمی دانند پول یارانه در چه راهی صرف خواهد شد، از گرفتن آن انصراف نمی دهند. اگر دولت به عنوان مثال از محل یارانه های یک منطقه، بیمارستانی در آنجا بسازد و مدام گزارش مالی و کاری به مردم دهد، مردم خیالشان از بابت این که یارانه هایشان هدر نرفته، راحت خواهد شد.

پیشنهاد پرویز فتاح را جدی بگیرید، دولت بهتر است یارانه ها را  قطع و وظیفه توزیع را به کمیته امداد و سازمان بهزیستی بسپارد. همه نهادها و سازمان های تبلیغاتی و رسانه ای کشور نیز فارغ از دسته بندی های سیاسی و جناحی، باید همکاری و همراهی های لازم را بعمل آورده و کمک حال دولت و کمیته امداد باشند.

موفقیت و نتیجه گیری درست از این برنامه، مستلزم داشتن اراده جمعی است. فردا دیر است، پیشنهاد کمیته امداد را جدی بگیرید.