خسته، منتقد، عاصی؛ محمد مایلی‌کهن در مقاطعی از زندگی‌اش با این القاب دست و پنجه نرم کرده ولی خودش تأکید دارد که فقط دلش می‌سوزد و نمی‌تواند مقابل نارسایی‌ها ساکت بنشیند.

محمد مایلی‌کهن گفت: نیازی به آمریکا نیست،‌ خودمان همه اشتباهات را مرتکب می‌شویم.

روزنامه خبرورزشی نوشت: خسته، منتقد، عاصی؛ محمد مایلی‌کهن در مقاطعی از زندگی‌اش با این القاب دست و پنجه نرم کرده ولی خودش تأکید دارد که فقط دلش می‌سوزد و نمی‌تواند مقابل نارسایی‌ها ساکت بنشیند. در طول سالی که گذشت، ‌خبرورزشی چند بار مواضع مایلی‌کهن را بی‌کم و کاست درج کرد و حتی انتقادات او از خودمان را هم چاپ کردیم. دیروز زنگ زدیم تا عید را به حاجی‌مایلی‌ تبریک بگوییم اما بحث‌ها و مصاحبه‌‌مان به سمتی جلو رفت که اصلاً تصورش را هم نمی‌کردیم. حرف‌هایی که البته سرمربی اسبق تیم ملی تأکید داشت دلیل بیان آن‌ها این است که نمی‌تواند جلو نارسایی‌ها سکوت کند و بی‌تفاوت باشد.

زنگ زدیم تا در مورد سال جدید و البته سال کهنه با شما مصاحبه کنیم.
من چه بگویم؟ از قول من بنویس اگر صاحب ‌منصب بودم قرارداد آقای کی‌روش را تا زمان ظهور آقا امام زمان (عج) تمدید می‌کردم. می‌گذاشتم ایشان بماند و از شغلی که دارد، لذت ببرد. شما نگاه کن، هموطنان عزیز و شریف من که در استادیوم آزادی کار می‌کنند و ماهی فقط ۹۰۰هزار تومان دستمزد می‌گیرند، ۳ ماه است حقوق نگرفته‌اند اما به جای آن، رفقای آقای کی‌روش ۸۰۰میلیون خرج کرده‌اند تا سیرالئون بیاید ایران. خب این پول که در جیب سیرالئون نمی‌رود بلکه به جیب برخی آقایان و رفقا می‌رود. تازه داستان زلزله‌زدگان کرمانشاه که به جای خودش. بابا این کارگران عزیز و شریفی که ۳ ماه است حقوق نگرفته‌اند، بغل گوش‌مان هستند، در همین تهران. همین مجموعه آزادی. شما هم طرفدارشان هستید. شخص شما را نمی‌گویم. کلیت کار منظورم است. شما هم طرفدار کی‌روش هستید.

دل‌مان می‌خواست سال نو را تبریک بگوییم ولی حرف‌های شما غافلگیرمان کرد.
عید؟ تبریک؟ چه تبریکی آقا؟ این همه اتفاق بد در این سال داشتیم. تازه خیلی بدتر از این هم می‌تواند در انتظارمان باشد. کشتی سانچی آن اتفاق برایش افتاد،‌ بحث زلزله‌زدگان و همین پرواز تهران- یاسوج. آقایان می‌گویند خلبان محترم جراحی قلب باز کرده بود و او را مقصر جلوه دادند. خب آقا اگر آن مرحوم جراحی کرده بود، شما چرا اجازه دادید هواپیما را هدایت کند؟ همه چیز را دوباره بیندازیم گردن خلبان که چه؟ تا وقتی درست رفتار نکنیم، این اتقافات همچنان تکرار می‌شود. چرا امارات‌ایر سقوط نمی‌کند؟ چرا قطر ایرویز نمی‌افتد؟ چرا برای لوفت‌هانزا چنین اتفاقاتی نمی‌افتد؟ تا حرف هم که می‌زنم، آقایان مدیر می‌گویند مشکلات مملکت را می‌دانیم. خب آقاجان، دانستن مشکلات وقتی کاری برای حل آن نمی‌کنید، چه سودی برای مردم دارد؟ هنوز یادمان نرفته هواپیمای ما، ایرباس ما را ناو آمریکایی در خلیج فارس زد و نزدیک به ۳۰۰ بی‌گناه را کشت اما مدیران ما چه کار کردند؟ آیا حق‌مان را از آمریکا گرفتند؟ آیا آمریکایی‌ها بابت آن حرکت زشت و غیرانسانی تنبیه شدند؟ سفارت آمریکا را گرفتیم ولی حالا آقای مطهری،‌ نماینده محترم مجلس می‌گوید آن کار اشتباه بود. من صراحتاً می‌گویم نیازی به آمریکا نیست چون خود ما همه اشتباهات را مرتکب می‌شویم. بعضی‌ها هم مرتب از دین و دیانت مردم سوءاستفاده می‌کنند. بابا خود اسلام گفته چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است. اولویت ما رفاه مردم است. هی می‌گویند پول نداریم. بابا به خدا پول داریم. آقا پول داریم. خیلی هم پول داریم. ما ثروتمندیم. پول داریم ولی مدیریت نداریم.

دل‌تان خیلی پر است.
دلم می‌سوزد. مردم ما خیلی شریف هستند. در مکه و منا آن اتفاقات تلخ افتاد و کلی شهید دادیم ولی حالا آقایان دنبال مذاکره با عربستان هستند.

به هر حال امیدواریم سال خوبی داشته باشید. آرزوی‌تان برای سال جدید؟
مثل همیشه، صلح، آرامش و رفاه برای مردم شریف ایران و همه جهان.

تماشاخانه