حجت الاسلام محسن غرویان به روزنامه آرمان گفت: اگر کسی احساس کند که حق مطلق و حقیقت محض است و هیچ درصدی برای خطای خود در نظر نگیرد به مرور زمان دچار مشکلات جدی خواهد شد. این وضعیت برای احمدینژاد وجود داشته است.
احمدینژاد همواره احساس میکرد که خود و اطرافیانش حق مطلق هستند و حقیقت محض را در اختیار دارند. بنده در یک مقطع زمانی در یک حلقه فکری حضور داشتم که این افراد گمان میکردند اسلام مطلق هستند و هر چه میگویند حقیقت محض است. به همین دلیل نیز بنده در نهایت این حلقه را ترک کردم و مسیر دیگری را در پیش گرفتم.
نگاه فیلسوفانه و حکیمانه به مسائل اجتماعی و سیاسی اقتضا میکند که انسان همواره جانب احتیاط را در نظر بگیرد و درصدی را برای احتمال خطا در نظر داشته باشد. در گذشته برخی که احمدینژاد را در هاله نور میدیدند و وی را نماینده امام زمان(عج) خطاب میکردند. بهنظر من همین افراد نیز باید امروز نسبت به مواضع ساختارشکنانه احمدینژاد پاسخگو باشند و به افکار عمومی پاسخ بدهند که چرا و به چه دلیل از احمدینژاد حمایت کردند. بدون شک احمدینژاد نتیجه و ثمره اندیشه مطلقانگاری است و کسانی که خود را حقیقت محض میدانستند شرایطی را برای وی به وجود آوردند که وی به این نقطه برسد که در مقابل ساختارهای نظام بایستد.
بهنظر من احمدینژاد درس عبرت بزرگی برای تاریخ سیاسی ایران خواهد شد تا پس از آن کسی خود را اندیشه مطلق و حقیقت محض قلمداد نکند. هر جریان سیاسی باید این احتمال را در نظر داشته باشد که روزی در اوج است و روزی نیز ممکن است در حضیض قرار داشته باشد. این در حالی است که احمدینژاد و حامیانش هیچاحتمالی برای شکست و در حضیض قرار داشتن برای خود در نظر نگرفته بودند و به جای اینکه در اندیشههای خود بازنگری کنند در مقابل ساختارهای نظام قرار گرفتهاند.