عصر ایران- امروز "90 دقیقه گفت و گو" در عصرایران افتتاح می شود. قرارمان این است که هر هفته ، «دو» روز، دور هم جمع شویم و یک موضوع را به بحث بگذاریم.
روش کار مشترک مان هم این گونه است که هر بار موضوعی - عمدتاً اجتماعی و نه سیاسی - را مطرح می کنیم و از کاربران فرهیخته سایت می خواهیم که درباره آن، هر دیدگاهی دارند، مختصر و مفید بنویسند و در عین حال، نظرات دیگران را نقد، تأیید یا تکمیل کنند.
قبل از آغاز به کار "90 دقیقه گفت و گو" چند مورد را با هم مرور می کنیم:
1 - قرار است در "90 دقیقه گفت و گو" با لبخند، منطق و احترام متقابل گفت و گو شود. حتماً به ما حق می دهید که اندک نظراتی که احیاناً متضمن توهین یا بی احترامی(به مخاطبان یا افراد دیگر) باشد را منتشر نکنیم.
2 - قوانین و مقررات کشور را همه می شناسیم ؛ «محدودیت های نانوشته را هم».
عاقلانه نیست نظری هر چند قابل تأمل منتشر و منجر به بسته شدن کل سایت شود. رعایت کنیم و نظراتی که فکر می کنیم باعث مشکلات قانونی شود را ارسال نکنیم. البته می دانیم که عده ای به عمد چنین نظراتی را می فرستند تا به سهو هم که منتشر شود و بعد خود همان افراد پرینت بگیرند و جنجال و مشکل بسازند. ما کامنت گذاران خاص را خوب می شناسیم.
3 - نظراتی که عین یا نظیر آنها آمده باشد، برای اجتناب از طولانی شدن بحث، منتشر نمی شوند. اگر با نظری موافق هستیم، نیاز به تکرار همان نظر نیست. می توانیم با دادن رأی مثبت به یک نظر ، دیدگاه موافق خود را اعلام کنیم.
4 - بعد از پایان 90 دقیقه گفتوگو، بحث آن روز بسته می شود و دیگر کامنتی منتشر نخواهد شد.
5 - مطالب ارسالی مختصر و مفید باشد. از ارسال مطالب طولانی خودداری کنیم. اگر مطلب مفصلی در باره یک مطلب داریم می توانیم آن را به بخش تماس با ما، عصر ایران بفرستیم تا بررسی و در قابل یک مطلب مستقل منتشر شود.
6 - برای بحث های آینده موضوع پیشنهاد دهیم.
بحث امروز
چقدر در مدرسه زبان انگلیسی و عربی یاد گرفتهاید؟ چه پیشنهادی برای بهبود وضعیت دارید؟ تجربه یا خاطره ای در این باره دارید؟
انگلیسی: بسیار کم، بخاطر ساعات محدود، روش نادرست، کتاب های نا مناسب
به این دلیل که کارگروهی نبود و در حد نوار کاست گوش کردن بود
اولا زمان شروع و خاتمه رو مشخص کنید که کامنت بیخودی ندیم
ثانیا کمی در انتشار کامنتها بازتر عمل کنید
من تمام آموخته های مدرسه را در خاطر دارم. از ادبیات و تاریخ و تاریخ ادبیات گرفته تا انگلیسی و عربی
برای من عجیبه که هم دوره ای های من یا نسل جدید چیزی در حافظه ندارند. شاید من علاقه داشتم یا شاید استثنائا سیستم با خصوصیات من جور در میامد. البته دیپلم من متعلق به سال 74 است
خودم را در مطالعه و معلومات عمومی و تاریخ و ادبیات و انگلیسی و عربی خیلی خوب میبینم و اینو مدیون آموخته های مدرسه هستم. گیرم که مکالمه انگلیسی وحشتناکی دارم و این هم بخاطر تلفظهای اشتباه معلمین دوران مدرسه است.
در هر حال استثناها هم باید مورد توجه قرار بگیرن
انگلیسی هم بسیار کم ولی راه ورودم به رشته دانشگاهی که زبان انگلیسی بود باز شد.البته الان میفهمم که سطح سواد خیلی از معلم های انگلیسی در چه حده!!! بماند که متد یادگیری زبان دوم اصلا این چیزی نیست که توی مدارس ما هست.الان شما از یه دیپلمه که چندین سال کتب زبان انگلیسی براش تدریس شده چهارتا سوال بپرسین میفهمین چی ب بچه ها تحویل میدن.البته بقیه دروسی هم که توی مدارس تدریس میشه کاملا منسوخ و اکثرا بدون کاربرد هستن
در یک کلمه سیستم آموزشیمون فاجعس
مدارس باید از شیوه های اموزشگاه های زبان استفاده کنند.
معلم ها باید واقعا انگلیسی بلد باشن نه اینکه مثل مدرسه ما معلم فارسی ، انگلیسی هم درس بده!
بچه ها وقتی به دنیا میان اول با شنیدن و سپس مکالمه کردن زبان مادری رو یاد میگیرن بعد قواعد وگرامر اون زبان رو .
حیف ساعتها وقتی که تو مدرسه واسه یاد گرفتن قواعد ازمون گرفتن با خروجی صفر.
جالب اینجاست که بعد از دوران مدرسه با یک بازی انلاین اشنا شدم و به کمک این بازی و همگروه شدن با مردم سایر نقاط جهان انگلیسی رو کامل یاد گرفتم و الان به اون کاملا مسلط هستم .
کتب زبان در مدارس باید از قواعد به ارتباط تغییر رویه دهند وگرنه فایده ای نخواهد داشت .
فقط در زمان تحصیل، کتاب هایی که تدریس می شد حفظ می شد و آن هم برای دریافت نمره قبولی
چون هیچ علاقه ای به زبون عربی نداشتم و اصلا توجیه نشدم که چرا ما باید عربی بخونیم...
عربی: عربی در مدارس به صورت کاملاً کتبی آموزش داده می شود. با اینکه لغات زیادی آموزش داده میشود. ولی یک مشکلی وجود دارد و آن اینکه زبان عربی زبان علم، تکنولوژی و پزشکی رایج در دنیا نسیت. لذا برای آن دسته از دانش آموزانی که بعدها در این زمینه ها مطالعه میکنند زبان کاربردی نیست.
انگلیسی: به نظر شخصی من، باید در مدارس انگلیسی به خوبی آموزش داده شود. ولی این بدین معنی نیست که فارسی دیگر فراموش شود. زبان انگلیسی به صورت سمعی بصری و به شکلی کاملاً حرفه ای آموزش داده شود.
نتیجه: برای هر کدام از موارد بالا باید مدرسانی بسیار کارپشته انتخاب شوند و آموزش بدهند. ولی در کشور ما نخبگان و افراد خیلی باسواد به شغل تدریس روی نمی آورند و بیشتر در بازار صنعتی، پزشکی و ... حضور فعال دارند. لذا پیشنهاد برای بهبود موارد بالا به نظرم نیاز به حداقل دو دهه کار و تلاش مداوم و ایجاد تیم های قدرتمند تدریس دارد که یک شبه به دست نمی آید. و تقریبا با اوضاع کنونی غیرممکن است.
موفق باشید.
عربی که هیچ ولی زبان را در حد آشنایی با حروف و خیلی خیلی خیلی جزیی هم مکالمه ، مثل این تخیه سیاه هست ، این برادر من هست ، اسم من فلانی هست
انگلیسی هم در حد چندتا لغت و مختصر گرامر
راهکار:
باید تکلیفمون رو با زبانهای دیگه ای که قراره تو مدرسه تدریس کنن مشخص کنیم. الان نه عربی درست و حسابی درس میدن و نه انگلیسی..
حق انتخاب داشته باشیم که از همون ابتدایی یک زبان خارجی رو انتخاب و تا آخر دوران مدرسه اصولی یاد بگیریم.
زبان عربی: هماون دلایل بالا مضافا اینکه به دلایل تاریخی زبان محبوبی نیست و دانش آموزها ازش گریزانن. البته متاسفانه.
نمیشه بگیم هیچ هیچ
ولی به نظر میرسه
80 در صد روی مکالمه
درک مطلب و ترجمه چند سال اول کار بشه بهتره
اولویت در هر حال به این موارد بعد در وحله بعدی صرف و نحو دستور زبان اون زبان
فکر کنم بسیار موثر تره و کارایی بهتری داره
خسته کننده هم نیست
عربی و انگلیسی پیش کش ، شما بگو در طی دوران مدرسه ، چی یاد گرفتیم؟؟؟؟
من رشتم زبان انگلیسی بود المانی زبان دوم من بود و فرانسه هم یاد گرفتم و ساکن کانادام. با خیلی از کاناداییا صحبت کردم در مورد اینکه ایا توی دبیرستان تونستن فرانسه یاد بگیرن با توجه به اینکه فرانسه زبان رسمی کانادا هست. .و همه اونها بدون استثنا گفتن که یک کلمه هم فرانسه بلد نیستن. در عوض با خیلیا از اعراب مهاجر مخصوصا شمال افریقا صحبت کردم که فرانسه رو حتی بهتر از عربی صحبت میکنن و گفتن که اونها در مدارس فرنچ زبان درس خوندن که همه دروس به زبان فرانسه ارائه میشه .نتیجه این که روش اموزشی ما درسته که خیلی کار امد نیست ولی این امر مختص به ایران نمیشه . با سوئدی ها که انگلیسیشون در حد عالی هست هم صحبت کردم که میگفتن از بچگی در دبستان بهشون انگلیسی اموزش داده میشه . فلیپینی ها هم اگر اشتباه نکنم مثل اعراب فرنچ زبان زبان انگلیسی رو در مدرسه انگلیسی زبان یاد میگیرند
خوب طبیعتا هرچی بلدیم بخاطر کلاسهای آموزشی خارج مدرسه هست
کتابهایی که تدریس میشن بیشتر بر پایه گرامر هستن ، یعنی حتی ساده ترین اصول مکالمه و احوالپرسی و کارهای روزمره رو ما نمیتونیم از این کتابها یاد بگیریم ( تا جایی که بالاترین مقاممات ما هم این سطوح مکالمه رو بلد نیستن) بنظر من تدریس کتابهای آموزشگاهی خیلی میتونه موثرتر باشه
جالب اینجا بود که نمره زبانم همیشه بالاترین نمره کلاس بود و کنکنور 85 درصد زبان زده بودم .
ار عربی از همون اول بدم میمومد
الان رو نمیدونم ولی زمان خودمون رو که حساب کردم در زبان انگلیسی مجموع میشد اینکه بخواهیم دو سال هروز بریم کلاس زبان
توجه بفرمایید دوسال هروز
و نتیجه بود
هییییییچ
باز هم بشه ارسال نمیکنه
مثبت منفی ها هم نمیزنه
دوستان لطفا لطفا رسیدگی کنید
پاسخ به برخی کامنتها منتشر شده. احتمالا مشکل از سیستم شماست
در آموزشگاه ها تعداد زبان آموزان معمولا از 10 یا 12 نفر بیشتر تجاوز نمی کند، بنابر این فرصت کافی برای هر یک از آنها جهت مشارکت در کلاس وجود داشته و مدرس نیز احاطه بیشتری بر کلاس دارد.
کتاب ها آنگونه که گفته شده گرامر محور، فاقد جذابیت و ناکارآمد طراحی شده اند. در حالی که می توان از کتاب های انتشارات خارجی و مطرح این حوزه استفاده نمود.
مدرسین نیز معمولا از دانش و آموزش کافی برخوردار نبوده و از روش های منسوخ، یک سویه و غیر تعاملی در کلاس استفاده می نمایند.
به نظر حقیر، اگر بخواهیم ارتباط فرهنگی خود را با شاهکارهای ادبی کشورمان حفظ کنیم راهی جز آشنا بودن با زبان عربی نداریم. هر چند گمان میکنم آموزش عربی میتواند اشارات بیشتری به ادبیات کند.
احمد
11.52
به دلایل تاریخی باهاتون موافقم
ولی کدوم تاریخ؟؟؟!!
تاریخی که سرتاسر تزریق جعلیات یهودی هست
و مثلا با حمله و کشت و کشتار اسلام رو منتشر کردن؟؟!!
اگر حقایق تاریخی رو بگیم
که اسلام با ذات تساهل و تسامح و بدون درگیری و خونریزی منتشر شد
هم حقیقت رو بیان کردیم
هم اینقدر نسبت به زبان و دین و مذهب و قومیت خاصی نفرت پراکنی به دروغ نخواهد شد
متاسفانه چون بحث چیز دیگریست اینطور منحرف میشه و بهتره ادامه ندیم
ممنون
موید باشید
حتمن روشهای ما مناسب نیست که در طول 10 سال هم دانش آموزان نمیتونن صحبت کنن...
بنده متولد 1352 هستم، دقیقا از سال 57 سال های آموزش مدرسه ای اینجانب شروع شد.
خاطره ای که از دبیران محترم و گرامی زبان های عربی و انگلیسی دارم به جز زحماتی که می کشیدند، در نهایت یک جور آب در هاون کوبیدن بود.
جدا از بیهوده بودن آموزش زبان های خارجی به خصوص عربی، وجدانا" هیچ هیچ یاد نگرفتم و زبان انگلیسی هم در حد همان تلفظ های غلطی بود که از حروف آن فرا گرفته بودم.
پس از آن وقتی وارد دانشگاه شدم، زبان عربی را که به دور انداختم! ولی دیدم که کلاهم از نظر زبان انگلسی پس معرکه است. همزمان با ترم های دانشگاه کلاس های خصوصی زبان انگلیسی را هم می رفتم و کمی توانستم گلیم خودم را از آب بکشم.
آموزش زبان در دوران مدرسه و کلا آموزش و پرورش یک جور وقت تلف کردن و اعصاب خرد کردن بود. ولی الان نمی دانم که جریان چیست؟!
يك سوال هم دارم مگر مثل سابق برنامه درسي هر روز مشخص نيست كه مر روز بايد تمام كتابها را بچهها به مدرسه ببرند!!!!!!!!!!!
١) دستور زبان عربي كاربرد چنداني براي اكثر دانش آموزان ايراني ندارد. پس تمايليي هم به يادگيري وجود ندارد.همچنين بخاطر عدم كاربرد درزندگي، آنهايي كه بخاطر نمره هم اندكي ياد مي گيرند بعدا فراموش مي كنند.
٢)وجود زبان هاي فارسي و انگليسي در مدرسه و شيوه دستوري و غير كاربردي هر 3 زبان باعث شده دانش آموزان تمايل به هيچكدام نداشته باشند.
در مورد انگليسي علاوه بر موارد فوق( تدريس فقط دستوري زبان و قواعد آن) و خواست مسوولين عالي كشور براي ياد نگرفتن زبان خارجي باعث شده كه كتاب هاي زبان بي فاييده باشند. و ملت براي يادگيري زبان بايد به كلاس هاي خارج از مدرسه بروند.
بد به معنای واقعی.
اکثر مدارس صرفا برای خالی نبودن عریضه و رد کردن این مقوله کار میکنند.
خاطرم هست سال دوم راهنمایی در مدرسه غیرانتفاعی که به سختی هزینه شهریه آن را پدرم تامین میکردند ، در طول یک سال فقط در کلاس انگلیسی املاء انگلیسی میگفتند ! و با کوچکترین اشکال بدترین شیوه برخورد را شاهد بودیم !!
البته این موضوع در سال دوم هنرستان با وجود زبان تخصصی رنگ دیگری بخود گرفت.
البته اصل ماهیت زبان انگلیسی را در موسسات آموزشی خارج از مدارس پیگیری کردم.
در خصوص عربی که ، تا اول دبیرستان کلا درگیر بودیم ، اما در اون سال تحصیلی معلم عربی ما با دوستی و رفاقت ، ما را بیشتر با این زبان آشنا کرد و باب پیگیری و یادگیری این زبان را برای شخص من و برخی از همکلاسی های آن سالها باز کرد و در حال حاضر به برکت تدریس خوب ایشون تا حدودی تسلط نسبی به زبان عربی دارم.
نوع انتخاب دبیر،مدیریت مدرسه ، بی تاثیر نیست.
اکثر مدارس همانطور که گفتم ، صرفا کلاس زبان انگلیسی را ، علی الحساب میگیرند و میروند !اگر آنچنان که به دروسی مثل ریاضیات ، و یا از طرفی دیگر دینی و...که در بسیاری از مدارس پر و بال میدهند ، به زبان انگلیسی یا حتی عربی بپردازند ، سطح علمی دانش آموزان بالاتر میرود چرا که با وجود اینترنت و ابزارهای مختلف آنلاین و ورود به وبسایتهای خارجی همه چیز خودکار انجام میشود.
من الان دانشجوی دکتری هستم برای فرصت مطالعاتی یک ساله اومدم کشور دانمارک.
بایستی عرض کنم که سیستم آموزشی ایران در زمینه آموزش زبان های خارجی انگلیسی و عربی بسیار ضعیف عمل کرده است. حداقل در مورد خود بنده که اینطور است.
شخصا توانایی مکالمه نه چندان خوب خود را هم از طریق برخی کلاس های زبان و دیدن فیلم کسب کردم.
نکته دیگر اینکه انگلیسی صحبت کردن در عمل خیلی با پاس کردن انگلیسی در مدرسه و دانشگاه دارد. بنده تمامی مقاطع نمرات بسیار خوبی گرفتم.
سیستم آموزشی حتما باید به این مساله توجه کند و زمان و هزینه بیشتری برای این منظور در نظر گرفته شود.
و بنده و تمام کسانی که میشناسم هیچی از زبان های خارجه یاد نگرفتن که به دردشون بوخوره
بحث روز بعدی: در رابطه با فرهنگ سازی رها نکردن زباله در طبیعت و مصرف آب باشه خیلی خوبه
خیبری بود، خدا با خیبریها محشورش کند.
بعد از دانشگاه رفتن خلا یادگیری زبان باعث شد برم دنبالش
خاطرم هست یکی از اساتید که منابعش انگلیسی بود تشویقمون کرد تو کلاس زبان دانشگاه ثبت نام کنیم
تو دوران سربازی دوستی داشتم که عرب زبان بود ایشون به من عربی یاد داد و من به اون انگلیسی، اونجا بود فهمیدم چه زبان شیوایی هست برخلاف اون قواعد سخت دوران دبیرستان.
اصولا آموزش از طریق گرامر سالهاست که منسوخ شده ولی مدارس ما اصرار عجیبی به این موضوع دارن
نکته جالبتر اینه که خود فارسی هم در مدارس به درستی آموزش داده نمیشه به نظر من
میتونین توی ترجمه های خیلی از آثار یا نوشتن نامه های رسمی کاملا این رو مشاهده کنید
یکی اینکه تکلیف سیستم کلان کشور با زبان های دیگه معلوم نیست و به نظر میرسه هیچ اهتمامی به یادگیری زبان های دیگه تو سیستم آموزشی کشور نیست
دوم یادگیری مثلا زبان انگلیسی یه پروسه طولانیه مخصوصا با حجمی که یک کتاب در سال تخصیص دادن وقت زیادی خواهد گرفت و این پروسه صفر تا صدش یه روال استانداردی داره مثل کتاب های آموزشی زبانکده ها در حالی که هیچ نظم مشخص و ارتباط معناداری بین کتاب های زبان در طول دوره آموزش وجود نداره
سیستم ضعیف آموزشی و نگاه کاسب کارانه سیستم و برخی از معلم ها به آموزش که این خودش معلوم علت های اساسیه دیگه ای هست باعث میشه اکثر درس ها از جمله زبان حتی به قدر کتاب های دوره هم تدریس نشه و دنبال آموزش خصوصی باشن.
یکی از ویژگی های مثبت زبانکده ها نزدیکی سطح دانش آموزان به همدیگه ست در حالی که توی دوران تحصیل همه دانش آموزان با سطوح مختلف قرار میگیرن به طوری که به عنوان مثال عینی چند دانش آموز خوب نسبت به اکثریت کلاس ما توی دبیرستان بقبه رو توی حالت انزوا برده و معلم ها هم به خاطر ضعف خودشون هم توی تدریس هم توی سایر مهارت های مدیریتی ضروری یا اینو درک نکردن یا با بی تفاوتی از کنارش رد شدن.
دلایل زیاده و فرصت توضیح کم....
راهکار: عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی...!
به نظر بنده به جاي درس زبان -تاريخ و عربي، فرهنگ زندگي درست از جمله ( رانندگي بين خطوط- رعايت حقوق ديگران و چيزهايي كه واقعاً بعد از پايان تحصيلات به بهتر شدن وضعيت جامعه كمك مي كند آموزش داده شود.
با تشكر
زبان از قبل خیلی بلد بودم (صحبت و نوشتن و گوش دادن) اما دستور زبان بیشتری در مدرسه یاد گرفتم.
"چگونه است که اکثر وزارتخانهها افزایش حقوق داشتهاند، اما معلمان باید برای امرار معاش به بقالی و رانندگیآژانس روی آورند؟"
محمدرضاصباغیان عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس در نشست علنی امروز پارلمان در تذکر شفاهی خطاب به سیدمحمدبطحایی وزیر آموزشوپرورش گفت:
هفتهمعلم پیش رو است که در این ایام معلم گرامی داشته میشود، اما اگر می خواهید معلمان و فرهنگیان را گرامی بدارید، باید پاشنه های کفش را کشیده و حقوق زیرمجموعه خود را افزایش دهید.
چگونهاست که حقوق وزارتخانه های صنعت، نفت، علوم و تحقیقات و بهداشت و درمان از قانون مدیریت خدمات کشوری عبورکرده و افزایش حقوق داشته اند، اما معلمان باید برای امرار معاش خود به مشاغل دیگری چون کشاورزی، بقالی و رانندگی آژانس روی آورند.
تعریف و تمجیدها مشکلات معلمان را حل نمیکند، آیا می دانید چرا تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش به اهداف بلند خود دست نیافته است؟ آیا علت آن را بررسی کرده اید؟ علتاساسی آن فراموشکردن رکن اساسی آموزش و پرورش یعنی معلمان است.
برخلاف بیشتر کشورها که معلمان از حقوق و مزایای مکفی برخوردارند و گاهی در سطح وزرا حقوق میگیرند، در کشوری مانند افغانستان اگر معلمی تصادف کند و وکیلی از سوی او به دادگاه مراجعه کرده و از حق معلم دفاع می کند، اما در کشور ما معلمان و فرهنگیان نه تنها تنها از حقوق مناسب برخوردار نیستند..
انگلیسی در حد سر مشق گرفتن
در زمان مدرسه رفتن من روش قدیمی مبتنی بر گرامر برقرار بود که یاد گیری را بسیار کند می کرد . معلم زبان مسلط بر مکالمه بسیار موثر است که البته بسیار کم داریم .
در مورد تجربه شخصی در زبان انگلیسی در دوران راهنمایی و دبیرستان فقط دو معلم داشته ام که با توجه به قوانین محدود کننده آموزش و پرورش و کتابهای درسی توانستند تاثیر مثبتی روی آموزش من بگذارند. یکی از آنها با اجرای مسابقه زبان میان نفرات برتر کلاسهای مختلفش باعث تشویق بنده به مطالعه بیش از کتاب درسی شد و دیگری با اجرای امتحانهای سریع پنج دقیقه ای (کوئیز) باعث بالا رفتن سرعتم در خواندن مطالب انگلیسی شد. اما در کل در زمانی که دیپلم گرفتم هنوز قادر به درک کامل یا صحبت به زبانهای انگلیسی یا عربی نبودم.
این روش هیچ شباهتی به گفتگو نداره. گفتگو با چه کسی؟ کارمند عصرایران که نظرات را تایید می بینه و بعد تایید منتشر میکنه این پایین؟ با کلی تاخیر؟
حداقل یک گروه تلگرامی یا همون سروش خودمون یا گپ راه بندازید تا گفتگو صورت بگیره.
این کارهاتون آدم رو نا امید میکنه. جرات یک گفتگوی فرهنگی را هم ندارید.
نیازی به انتشار نیست. همون خود سانسورچی ببینه و متوجه سطح پایین این کارهاتون بشه کافیه
گفتگو.
نظام آموزشی ایران مبتنی بر روشهای خشک و گرامری هستش و از آنجا هم که به دست نهادهای دولتی انجام میشه طبعا کارایی نداره. به نظرم نظام آموزشی کلا باید حالت خصوصی بگیره که در نتیجه فرد با آزادی زبانی رو که میخواد یاد میگیره و بابت این هم باید هزینه پرداخت کنه که در نتیجه خودشم کار رو جدی میگیره و از اون طرف موسسات هم بهترینها رو برای تدریس انتخاب میکنن. نظام آموزشی ما از حالت آموزش دادن خارج شده و تبدیل به یه سازمانی برای استخدام افراد بیکار و بدون مصرف شده.
راه جالبیه برای ایجاد گفتمان فقط به نظرتون ساعتشم مناسبه؟
چه تعداد از خوانندگان شما افرادی هستند که این ساعت روز در منزل حضور دارند؟ می دانیم و می دانید که سرانه بهره وری کاری در کشورمون چه وضعی داره، ولی عصر ایران و خواننده هاش دیگه نباید هفته ای دو تا نود دقیقه در زمان کار و از زمان اداره رو وقت بزارن برا گفتمان.
ساعتش رو بزارید برای شب.
اما نظر: عربی هیچ، انگلیسی اندکی