عصر ایران؛ مصطفی داننده- حدود 20 روز دیگر کمتر کسی از برجام، دلار، ماشین و اقتصاد حرف می‌زند. نگاه‌ها از تمام مسائل ریز و درشت جهان به سمت سرزمین تزارها می‌چرخد. دیگر مردم به دنبال این هستند تا ببیند توپ گرد فوتبال دروازه کدام تیم را در جام جهانی فتح خواهد کرد و در نهایت کدام تیم جام زرین این مسابقات را به بالای سر خواهد برد.

یک ماه تمام همه از فوتبال حرف می‌زنند. مردم صبح‌ها به جای تحلیل سیاسی در مترو، اتوبوس و تاکسی فوتبال تحلیل می‌کنند. فوتبال می‌شود نان و آب مردم.

اصلا جام جهانی بوجود آمد که مردم یک ماه کار و زندگی خود را تعطیل کنند و به فوتبال فکر کنند. جام جهانی که هم ایران دارد، هم رونالدو هم مسی. (البته بماند که جام جهانی بدون «بوفون» و ایتالیا انگار یک چیزی کم دارد.)

جام جهانی به مثابه یک ابر است که یک ماه تمام فقط توپ می‌بارد. حالا در این میان که زندگی‌ها در حال گره خوردن با جام جهانی است. پلیس محترم تهران اعلام کرده که کافی‌شاپ‌ها و قهوه‌خانه‌ها مجاز به پخش مسابقات فوتبال نیستند و پخش مسابقات فوتبال در اماکن عمومی و اصناف خاص نیازمند اخذ مجوزهای لازم از نیروی انتظامی است.

راستش را بخواهید علت این حکم را نفهمیدم. چرا پخش فوتبال در کافی شاپ‌ها باید منوط به نظر نیروی انتظامی باشد؟ مگر نه اینکه همین الان هم این کافی شاپ‌ها تلویزیون دارند و مردم در هنگام خوردن قهوه و چای تلویزیون هم می‌بینند. تازه برخی آهنگ هم گوش می‌دهند؟

اصلا از گذشته رسم بوده وقتی مردم می‌خواستند خبر مهمی را بشنوند به قهوه خانه می‌رفتند و گوش به رادیو می‌دادند تا ببیند چه می‌گوید و آنها چه باید بکنند.

جدا از همه اینها مگر فوتبال دیدن هم اجازه می‌خواهد؟ چند جوان در یک کافه تازه کافه‌ای که از آن سوی شیشه‌هایش داخل آن قابل مشاهده است، فوتبال می‌بینند احتمالا بعد از گل شادی مختصری هم انجام می‌دهند. کجای کار اشکال دارد؟ کجای کار مخالف قوانین است؟

جوانان برای نود دقیقه دور هم جمع می‌شوند فوتبال می‌بینند، انرژی خود را خالی می‌کنند و تمام.

بسیاری از مغازه‌ها در هنگام پخش فوتبال پر از کسانی می‌شود که دوست دارند فوتبال را ببیند. مشتری، کسبه محل و حتی مردمی که در حال گذر هستند.

فوتبال دیدن یک تفریح سالم است. چرا دوست داریم جوانان را از این تفریح سالم محروم کنیم. کسانی که دوست دارند در کنار هم فوتبال ببیند چه باید بکنند؟

در بسیاری از نقاط جهان در هنگام مسابقات جام جهانی، میدان‌های اصلی شهر پر از مردمی است که در حال تماشای فوتبال از طریق ال‌سی‌دی‌های بزرگی هستند که شهرداری آنجا نصب کرده است. همه که نمی‌توانند به جام جهانی بروند. با همین کار حس جام جهانی به شهر و کشور منتقل می‌شود. حالا ما می‌خواهیم این حس دور هم بودن را از علاقه مندان به فوتبال بگیریم.

فوتبال بدون هیچ هزینه‌ای شادی را به جامعه تزریق می‌کند. با تصمیم‌های اشتباه کاری نکنیم شادی‌های بدون هزینه جای خود را به شادی های کاذب بدهند. . جوان غرق در مشکلات زمان و مکانی برای خالی شدن انرژی و فراموشی مشکلات می‌خواهد. چه زمانی بهتر از جام جهانی فوتبال.

تماشاخانه