زمانی که درباره یک رژیم غذایی که با افزایش سن بدن و ذهن شما را سالم و قوی نگه می دارد، فکر می کنید، احتمالا به افزودن مواد معدنی مانند کلسیم، آهن، و همچنین طیف گسترده ای از ویتامین ها توجه دارید. اما آیا تاکنون به این فکر کرده اید که پس از مصرف این مواد مغذی بدن تا چه اندازه خوب از آنها استفاده می کند؟
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ایزی هلث آپشنز"، بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی که از رژیم غذایی خود دریافت می کنیم برای این که به خوبی در بدن جذب شوند و به طور بهینه مورد استفاده قرار بگیرند نیازمند کمک هستند.
یک ماده معدنی کمنیاز وجود دارد که اهمیت آن را نادیده می گیریم، در شرایطی که نقشی کلیدی در کمک به استفاده بهتر از ویتامین ها و مواد معدنی مهم دارد. این ماده معدنی نادیده گرفته شده مواد مغذی مصرفی شما را هرچه بهتر در دسترس بدن قرار می دهد، و همچنین از ابتلا به برخی شرایط و بیماری ها با افزایش سن پیشگیری می کند.
با افزایش سن، احتمال ابتلا به برخی بیماری های نگران کننده نیز افزایش می یابد که می توانند اثر قابل توجهی بر کیفیت زندگی انسان داشته باشند و از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آرتریت
- بیماری قلبی
- دیابت
اما ماده معدنی «بور» به محافظت از شما در برابر تمام این بیماری ها کمک می کند.
بور یک ماده معدنی است که به طور طبیعی در برخی مواد غذایی یافت می شود زیرا به طور طبیعی در پوسته زمین وجود دارد و فهرست فواید آن نیز طولانی است.
شواهد زیادی وجود دارند که مصرف مکمل بور درد ناشی از آرتریت را کاهش می دهد.
نتایج یک مطالعه نشان داد در قسمت هایی از جهان که مصرف روزانه بور یک میلی گرم یا کمتر است، ابتلا به آرتریت از 20 تا 70 درصد جمعیت را درگیر می کند، اما در قسمت هایی که میزان مصرف بین 3 تا 10 میلی گرم در روز است این آمار از 10 درصد عبور نمی کند.
بور جذب کلسیم در استخوان ها را تسهیل می کند. اگر استخوان ها قادر به جذب کلسیم مصرفی شما نباشند، افزایش قدرت و استحکام آنها را نیز تجربه نخواهید کرد. همچنین، بور به تولید و استفاده از ویتامین D در بدن کمک می کند.
مطالعه ای که در بخش ارتوپدی بیمارستان صلیب سرخ شیان در چین انجام شد، نشان داد موش هایی که با یک رژیم غذایی حاوی سطوح کم بور تغذیه شده بودند دارای استخوان هایی اسفنجی بودند، روند از دست دادن استخوان را تجربه می کردند و شاهد افزایش ابتلا به پوکی استخوان بودند. در مقابل، موش هایی که مکمل بور دریافت می کردند بهبود شرایط توده، ضخامت و حجم استخوان های خود را نشان دادند.
بور یک ماده مغذی ضروری برای سلامت مغز است. داده های به دست آمده از مطالعات انسانی و حیوانی نشان می دهند که سطوح ناکافی بور می تواند در هماهنگی چشم و دست، مدت زمان پاسخگویی، توجه، و حافظه کوتاه و بلند مدت اختلال ایجاد کند.
بور از تولید استروژن حمایت می کند و سطوح منیزیم را تنظیم می کند. این شرایط برای کنترل علائم ناخوشایند یائسگی مفید است.
مطالعات نشان داده اند که مکمل بور می تواند سطوح پروتئین واکنشی C و دیگر نشانگرهای التهاب در خون را کاهش دهد. کنترل التهاب خطر ابتلا به بیماری قلبی و سرطان را کاهش می دهد.
اگر فواید ضد پیری بور برای شما چندان چشمگیر نیست، شاید توانایی های این ماده معدنی در مبارزه با سرطان توجه شما را جلب کند.
بور توانایی خود در توقف رشد سرطان های ریه، دهانه رحم و پروستات را اثبات کرده است. این ماده معدنی آنژیوژنز یا رگزایی (تشکیل رگ های خونی جدید که تومورهای سرطانی را تغذیه می کنند) ناشی از فعالیت تومور را مهار می کند و آپوپتوز (مرگ سلولی برنامه ریزی شده) را تشویق می کند.
حتی دانشمندان در تلاش برای توسعه داروهای مبتنی بر بور به طور ویژه برای درمان دو نوع سرطان مولتیپل میلوما و لنفوم غیر هوچکین هستند.
اگرچه احتمالا چیز زیادی درباره بور نشنیده اید، اما مواد غذایی مختلفی در دسترس هستند که می توانند میزان دریافت این ماده مغذی را افزایش دهند.
سیب، قهوه، لوبیا، شیر و سیب زمینی از جمله پر مصرفترین مواد غذایی مصرفی در جهان و حاوی سطوح بالای بور هستند.
از دیگر منابع خوب برای بور می توان به موارد زیر اشاره کرد:
بادام
کشمش
نخود
عدس
برگه زردآلو
فندق
کره بادام زمینی
آجیل برزیلی
گردو
خرما
در شرایطی که بور تا حد زیادی یک ماده معدنی بی خطر در نظر گرفته می شود، سازمان غذا و داروی آمریکا هیچ دستورالعمل غذایی درباره حداقل یا حداکثر مقدار مصرف توصیه شده روزانه آن ارائه نکرده است.
اما دوزهای زیاد مکمل بور می تواند به طور بالقوه موجب حالت تهوع، ناراحتی معده، استفراغ، اسهال، و اضطراب شود. بهتر است این ماده معدنی از منابع غذایی که در بالا به آنها اشاره شد تامین شود.
بنابر هشدار موسسه ملی سلامت آمریکا، از آنجایی که مصرف مکمل های بور می تواند تولید استروژن را افزایش دهد، آنها می توانند برای افراد مبتلا به شرایط حساس به هورمون مانند سرطان پستان یا سرطان پروستات، آندومتریوز یا فیبروئیدهای رحمی مشکل آفرین باشند.