چگونه است که شعار مبارزه با فساد سر می دهند و نخستین زمزمه های مبارزه با فساد و وِیژه خواری را در نطفه خفه می کنند؟ آیا از همین جا نمی توان به ریشه ی بسیاری از مفاسد و کاستی ها و انحرافات دیگر که گلوی انقلاب و مردم را می فشارد، پی برد؟ گفته بودم که بیش از ارز، نیازمند عقلانیت و شرافتیم.

عصرخبر - ابوالفضل فاتح، در نامه ای به سید محمود دعایی، مدیرمسئول روزنامه اطلاعات به انتقاد از برخی رسانه های اصولگرا پرداخت.

در نامه این روزنامه نگار و کارشناس رسانه آمده است:

بسمه تعالی
استاد ارجمند و فرهیخته جناب حجت الاسلام والمسلمین دعایی
با سلام و تقدیم ادب و احترام

ابتدا لازم می دانم مراتب سپاس خود را برای همتی که همواره نسبت به آزادی قلم و شرافت حرفه ای به کار بسته اید ابراز دارم. نامتان به نیکی استوار باد.

خداوند بزرگ را شاکرم که توجه به امر مهم ترمیم سیاست ها و تیم اقتصادی دولت و ضرورت مقابله با رانت خواران در مرکز توجه قرار گرفته است. چنانکه تلاش های رییس جمهور، دولت و نامه اخیر رهبری انقلاب نیز بر آن اشعار دارد و امید است منشاء آثار مثبت باشد و امور را به مسیر درست خود برگرداند.

در این حال در پی انتشار یادداشت حقیر مبنی بر ضرورت به کارگیری عقلانیت در اختصاص منابع و برخورد با سوء استفاده کنندگان از منابع ارزی، نویسندگان زنجیره ای در روزنامه کیهان، و به تبع مشرق نیوز و جهان نیوز و ... به دروغ مدعی شدند که «روزنامه اطلاعات خواهان استعفای دولت شد!»، حال آن که نه در یادداشت اینجانب و نه هیچ کجای روزنامه ی اطلاعات چنین مضمونی وجود ندارد. بر عکس، در متن یادداشت، با حمایت صریح از اساس و موجودیت دولت، تاکید شده است که برای پشتیبانی از تلاش های همه ی ارکان نظام از جمله رهبری انقلاب، ریاست جمهور و دولت، و همچنین صیانت از آبروی دین و میهن، شایسته است سیاست های غلط تصحیح، مدیران متخطی برکنار و اموال عمومی حتی اگر کابین زنانشان شده باشد، به خزانه بازگردد.

هدفم پاسخ به آنان نیست گوش شنوایی نمی بینم، بلکه با خود می اندیشم وقتی با روزنامه اطلاعات و یادداشتی که هر فرد عاقلی می تواند به آن رجوع کند و دروغ آشکار و تحریف علنی آقایان را دریابد، چنین غیر منصفانه و رسوا برخورد می شود، با دیگران چه معامله کرده و می کنند؟ آیا مدیران این رسانه ها اساسا اصل یادداشت را خوانده اند و اجازه چنین تحریف و دروغ مضحک و آشکاری را داده اند؟ افسوس بزرگی است که رسانه در کشور عزیزمان به چنین درد بی درمانی مبتلا شده و چنین به انحطاط رفته است و به جای روشنایی و آگاهی، پیام آور دروع و تباهی شده است. چرا باید اخلاق حرفه ای، انسانی و سیاسی در نزد اینان این همه تنزل کرده باشد و دروغ برای ایشان راحت الحلقوم؟ چه خوش بود، میتوانستیم مسلمان باشیم و حال که حقد و کینه ی دشمنان خارجی ملت با آتش بیاری خائنان جیب سالار و چپاولگر داخلی، دست بدست شده و داغی قهر طبیعت و خشکیدگی منابع را محسوس تر از همیشه کرده است، به قرآن خودمان بازگردیم و با اکسیر ..ولایجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا ... واعتصموا بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا ... بر قطع دست و پای اختاپوس فساد متمرکز شویم، نه دشمنی ها و شکاف های خانمان سوز.

نمی خواهم بی ملاحظه، افراد را همدست قطاع الطریق بدانم، چون نه قاضی هستم و نه می خواهم بیگانه شاد شود. منطقا سرتاپای این رسانه ها و جریانات را نیز متهم نمی کنم، اما حالا که متاسفانه، فساد اظهر من الشمس شده، نمی توان همه را از آن مبرا دانست. چگونه است که شعار مبارزه با فساد سر می دهند و نخستین زمزمه های مبارزه با فساد و وِیژه خواری را در نطفه خفه می کنند؟ آیا از همین جا نمی توان به ریشه ی بسیاری از مفاسد و کاستی ها و انحرافات دیگر که گلوی انقلاب و مردم را می فشارد، پی برد؟ گفته بودم که بیش از ارز، نیازمند عقلانیت و شرافتیم.

به راستی اگر سخن از شرافت و عقلانیت و شفافیت در مدیریت منابع کشور، عبث است و برکناری و مجازات خاطیان، پوست خربزه در زیر پای دولت، آن گاه چگونه می توان کشور را به اصلاح و صلاح رساند؟ آیا اینان همان افرادی نیستند که سالها از جریان دروغ حمایت کردند و گوششان بدهکار هیچکس و هیچ جا نبود تا کشور را به چنین فساد خانمانسوزی گرفتار ساختند؟ آیا اینان همان افرادی نیستند که اگر نگوییم هم پیمان که هم نوا با نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی، در برابر هر اقدام دولت آقای روحانی در عرصه ی خارجی ایستادند و تخریب کردند و در عرصه ی داخلی نیز چه بسیار بحران های سیاسی و اجتماعی ساختند و دامن زدند تا این دولت و سیاست هایش را به بن بست بکشانند و حالا اشک تمساح می ریزند؟ و گرنه، چرا باید با حذف مدیران ناکارآمد و مجازات مفسدان و حرامخواران و ترمیم کابینه، مخالف باشند؟ چه کسی می تواند با عقلانیت و شرافت مخالف باشد، مگر آن که منافع خود را از چنین رویکردی در خطر ببیند؟ دشوار نیست بلکه با اندکی تامل، می توان فهمید یک سر عمده ی مفاسد اقتصادی به کجا ختم می شود؟ فرق ما با اینان در این است که همچنان که از اساس دولت حمایت می کنیم و هرگز هم این حمایت را حاشا نمی کنیم، اما نسبت به اصلاح کاستی ها نیز سکوت اختیار نکرده و نخستین کسانی هستیم که خواهان ترمیم و تقویت تیم اقتصادی دولت برای عبور از گردنه دشوار فعلی شده ایم و هر کاستی دیگری نیز باشد از بیانش تردیدی نداریم و هر دولت فرهیخته نیز طبعا از چنین رویکردی استقبال می کند.

چون فلسفه دولت، مدیریت صحیح کشور و تضمین پیشرفت و عزت جهانی آن، اختصاص درست منابع و حمایت از حقوق ملت به ویژه محرومان است.

ما احساس خطر می کنیم و معتقدیم برای عبور نظام و انقلاب از گردنه ی دشوار فعلی که طمع بیگانگان را به کشور عزیزمان برانگیخته، باید همه دلسوزان دین و میهن به کمک دولت و رییس جمهور محترم برخیزند، از تجربه ی گذشته به ویژه مدیران دوران دفاع مقدس بهره جسته، در سیاست های اقتصادی تجدید نظر کرده، افراد نالایق و فاسد را کنار گذاشته و طرحی دوباره درانداخت.

اما اینها که کمر به نابودی دولت بسته بوده اند، چرا از نقدهای ما و توجه به صیانت از منابع کشور آشفته شده اند، خد ا می داند. آیا وابستگان هم حزبی خود را در زیر پوست مدیران میان دستی کاشته اند و آنها را در خطر می بینند و لذا نعل وارونه می زنند؟ این تزویری نیست که بر مردم نیز آشکار نباشد! یاد امام عزیزمان به خیر که می فرمود «خون دلی که پدر پیرتان از این دسته متحجر خورده است هرگز از فشارها و سختیهای دیگران نخورده است».

حالا جماعتی از متحجران، تحجرشان کم بود که دروغ گو و فاسد هم شده اند و زمینه بیش از هر زمان برای خائنان و نفوذی های بیگانه در اصلی ترین نهادها و ارکان نظام فراهم شده است تا مصالح کشور به شکل بی سابقه ای هدف سوء قرار بگیرد. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

والسلام
ابوالفضل فاتح
15 تیر 1397