عصر ایران - در هجدهم تیر 1393 یعنی در همان سال نخست ریاست جمهوری حسن روحانی، در سایت عصر ایران، از رئیس جمهور انتقاد کردیم که چرا رئیس سازمان برنامه و بودجه (که در آن زمان در قالب دو معاونت "معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی" و "معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی" بود) را به عنوان سخنگوی دولت منصوب کرده است؟ (اینجا)
استدلال مان هم این بود که امور مربوط به برنامه و بودجه آنچنان زیاد و سنگین است که رئیس چنین مجموعه ای نمی تواند در عین رسیدگی به آن، کار سخت و پرمسؤولیت سخنگویی را نیز عهده دار شود و از طرف تمام دولت، پاسخگو باشد.
در آن نقد نوشته بودیم: " سخنگوی دولت، باید در همه روزهای هفته، به طور تمام وقت در دسترس رسانه ها باشد و طبیعی است کسی که دو معاونت ریاست جمهوری را بر عهده دارد به دلیل مشغله های تمام وقتش، نمی تواند به طور تمام وقت به امور سخنگویی برسد.
یک سخنگو باید مدام با تمام بخش های دولت در ارتباط باشد و به ویژه در مسائل روز با بخش های مربوط ارتباط نزدیک تری بگیرد ، دائماً بروز باشد و درعین پاسخگویی های موردی در هفته به رسانه ها، یک روز مشخص را در هفته در یک سالن کنفرانس آبرومند بنشیند و با وسعت وقت در اختیار رسانه ها باشد.
این انتظار زیادی از یک سخنگو نیست. اگر محمدباقر نوبخت می خواهد سخنگو بماند،باید با کناره گیری از دو پست دیگرش ، وقت خود را به کار سخنگویی اختصاص دهد و اگر نمی تواند، از سخنگویی استعفا کند تا رئیس جمهور شخص دیگری را بدین مهم بگمارد هر چند در وضعیت کنونی، انتقاد اصلی به شخص رئیس جمهور است که چنین انتصابی را انجام داده است."
اینک و پس از 4 سال و 23 روز رئیس جمهور و آقای نوبخت به این نتیجه رسیده اند که نمی توان همزمان هر دو کار پرمشغله را داشت و جناب نوبخت از سمت سخنگویی استعفا کرده تا بر مسؤولیت خویش در سازمان برنامه و بودجه متمرکز شود.
جای تأسف است که دولتمردان ما، اعم از اصولگرا و اصلاح طلب و اعتدالگرا، نقدهای دلسوزانه را برنمی تابند، بدان وقعی نمی نهند و تنها بعد از آن که راه ناصواب را رفتند و هزینه زایی کردند، تازه یادشان می افتد که باید کاری کنند و از مسیر نادرست بازگردند؛ و البته خیلی ها باز هم نمی گردند و جای شکرش باقی است که لااقل در این مورد، با تأخیر 4 ساله هم که شده، خطای صورت گرفته را اصلاح کردند!
از ایشان تشکر می کنیم
از عصر ایران توقع انصاف داریم
به این دو نکته دقت نشده
قحط الرجاله
در حال حاضر که تمام تصمیمات دولت توام با بی تدبیری محض است.