عصرایران؛ مصطفی داننده- آنهایی که سریال برادرجان شبکه سه تلویزیون را می‌بینند، « حنیف» را خوب می‌شناسند. برادر ناتنی، «چاووش» که همه زندگی‌اش را برای برادرش می‌دهد. برادری که برای او بُت است.

حنیف، با بازی کامران تفتی، حاضر است همه را پای خان داداش چاووشش قربانی کند. او حاضر است خون بریزد اما غمی به صورت برادرش ننشیند.

حنیف قصه برادرجان آدم ترسناکی است. کسی که منطق ندارد. او فقط و فقط چاووش را می‌بیند حتی اگر همه عالم بگویند حق با برادر او نیست.

در جامعه ما حنیف‌ها کم نیستند. کسانی که چشم خود را بر روی حق و عدالت می‌بندند و سنگ خود را به سینه می‌زنند.

کم ندیده‌ایم و کم نخواهیم دید از حنیف‌های این جامعه.

حنیف نماد تعصب بی‌جاست. تعصب مانند زهری است که به خون جامعه می‌زند. تمام جامعه را درگیر می‌کند و درنهایت زمینه فروپاشی را فراهم می‌کند.

پای تعصب که در میان باشد، منطق تعطیل می‌شود. تعصب مانند چشم بند سیاهی است که به چشم زنده می‌شود و جلوی دید را می‌گیرد.

تعصب می‌شود داعش. تعصب می‌شود اسرائیل، تعصب می‌شود جنگ‌های صلیبی، تعصب می‌شود هزار هزار جنگی که جهان به خود دیده است.

عاقبت تعصب خون است. هیچ تعصبی بر سر منزل مقصود نرسیده است.

چندی پیش دختران و زنان قربانی اسیدپاشی به مجلس رفته بودند تا مجازات اسیدپاش‎‌ها را قانونی کنند. صورت آنها به گل پژمرده می‌ماند، گل‌هایی که قربانی تعصب شده‌اند. تعصبی که تبدیل به اسید شد و به صورت آنها پاشیده شد.

تعصب حتی در قوتبالی که تفریح است و سرگرمی هم به خشونت ختم می‌شود. ورزشگاه‌های ایران را ببینید. تعصب به یک رنگ به یک تیم می‌شود فحش‌هایی رکیکی که نثار داور و تیم رقیب می‌شود. تعصب می‌شود چشم کور شده سرباز احمدی.

تعصب بزرگ‌ترین نماد جهل در جهان است.

تعصب هیچ وقت به جهان رنگ شادی نپاشیده است. موردی اگر به ذهنتان رسید بگویید. تعصب تا بوده، رنگ خون بوده، رنگ جهل بوده.

تعصب هیچ خرابه‌ای را آباد نکرده و چه آبادی‌هایی را ویران کرده است.

همین انقلاب مردم ایران چه زجرها از دست متعصبین کشید و چه هزینه‌ها داد. هزینه‌هایی که هنوز ملت ایران در حال پرداخت آن هستند.

تا جایی که می‌توانیم تا جایی که راه دارد باید تعصب را در وجودمان بکشیم و یا صندوقی پیدا کنیم و تعصب را به درون آن بیندازیم و درش را هزار قفل بزنیم.

اگر تعصب زندان صندوق‌ها بود الان حال جهان بهتر بود.

و چه شیرین گفت مولانا که :« سخت‌گیری و تعصب خامی است/ تا جنینی کار خون‌آشامی است»...

تماشاخانه