بر اساس گزارشات مستند منتشره، دولت کانادا مسبب کشتار سیتماتیک بیش از 1000 زن و دختر بومی در طول سه دهه اخیر در این کشور بوده است.
به گزارش ستاد حقوق بشر، در بخشی از گزارش 1200 صفحهای منتشره توسط کمیته تحقیق آمده است: خشونت طولانی مدت، تبعیض علیه مردم بومی و ناتوانی دولت کانادا در حمایت از این قشر امری قطعی و غیر قابل انکار می باشد.
لازم به ذکر است پلیس کانادا در سال 2014 اعلام کرده بود که 1017 زن بومی بین سال های 1980 تا 2012 به طرز فجیعی در این کشور به قتل رسیدهاند.
گزارشی که با تاخیر فراوان منتشر شده و نهایتاً نیز دولت کانادا را مجبور کرد تا تعداد زیادی از کارکنان دولتی خود را اخراج کند.
در بخشی از این گزارش رئیس کمیته تحقیق (بولر) ضمن اذعان به سطح بالای استعمار، تبعیض و نسل کشی در کانادا، خاطرنشان ساخته، حقایق موجود حاکی از حجم بالای خشونت علیه زنان و دختران بومی در این کشور است.
بولر از بین بردن استعمار در جامعه کانادا را مستلزم ایجاد تغییرات اساسی در پارادایمهای حاکم در این کشور خصوصا از ناحیه دولت و نهادهای عمومی این کشور دانسته است.
زندگی مملو از ترس و وحشت خانواده های بومی خصوصا زنان و دختران، نرخ فزاینده جرم، فقر و اعتیاد در این قشر 4 درصدی از جامعه، تداوم خشونت سیستماتیک علیه زنان بومی، به حاشیه راندن سیستماتیک این اقلیت در حوزه های اقتصادی - اجتماعی - سیاسی، تداوم نژاد پرستی، تبعیض و تنفرپراکنی بر علیه بومیان و نهایتاً اعمال طیف گستردهای از تلاش های مهندسی شده از سوی دولت کانادا برای قطع کامل ارتباط افراد بومی با فرهنگ و سنن خود به کرات در این گزارش مورد توجه و استناد قرار گرفته است.
ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ضمن استناد به یافته پرمغز رئیس کمیته تحقیق دال بر " همگان از جمله کانادایی ها که اغلب فکر می کنند نسل کشی تنها در موضوعاتی از قبیل هولوکاست یا رخدادهای آفریقا قابل اطلاق است می بایست اندیشه خود را تغییر داده و بدانندکه نسل کشی در کانادا اتفاق افتاده و این یک تراژدی است " و همچنین یادآوری مصادیق نسلکُشی در اسناد بین المللی " هرگونه اقدام به نابودی و حذفِ فیزیکیِ بخش یا کلیتِ گروهی نژادی، قومی، ملی، مذهبی یا ایدئولوژیکی " معتقد است اقدامات سیستماتیک دولت کانادا با هدف نابودی اقلیت بومی این کشور مصداق بارز نسل کشی بوده؛ فلذا در بالاترین ادبیات ممکن آنرا محکوم می نماید.
ستاد حقوق بشر معتقد است در عصر ارتباطات و دسترسی به اطلاعات، وجدان بیدار جامعه جهانی خصوصاٌ سازمانهای مردم نهاد و ملتهای آزاده منتظر واکنش قاطع متولیان امر خصوصاً کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد و شخص دبیرکل سازمان ملل متحد میباشد. واکنشی که توقف کامل و رسیدگی به ابعاد مختلف جنایت سازمان یافته فوق در کنار پیگیری قانونی متخلفین و مسببین میبایست مد نظر قرار گیرد.