عصرایران- آپولو اتومبیل نام کمپانی آلمانی تولیدکننده خودروهای اسپرت است که توسط رونالد گامپرت در سال 2004 راه اندازی شد. دفتر مرکزی این کمپانی در دنکندورف قرار دارد که تاکنون سه مدل خودرو با نام های آپولو اِن، آپولو اینتنزا اموتزیونه و آپولو اَرو را معرفی کرده است. هرچند از نام کمپانی و یا خودروساز برای آپولو اتومبیل استفاده می شود اما این مجموعه با حدود 50 کارمند اداره شده و دامنه فعالیت محدودی دارد.
رونالد گامپرت نیز پیش از آنکه شهرت خود را از آپولو به دست آورده باشد به عنوان یکی از مدیران ارشد گروه آئودی اسپرت مشغول به فعالیت بوده که با مدیریت وی آئودی موفق به پیروزی در 25 مسابقه و 4 عنوان قهرمانی در دبلیو آر سی شد. وی در خودروی گامپرت آپولو نیز از پیشرانه آئودی استفاده کرده بود.
گامپرت آپولو
گامپرت که ارتباط نزدیکی با مراکز تحقیقاتی آلمان مانند دانشگاه فنی مونیخ و دانشگاه علوم کاربردی اینگولشتات دارد سعی در توسعه فناوری های نوین در تولید خودروهای برتر داشته است. مدل های مفهومی ارائه شده توسط گروه آپولو مانند اموتزیونه یک خودروی انقلابی در زمینه طراحی شاسی محسوب می شود. این محصول 12 سیلندر با استفاده از شاسی مونوکوک فیبرکربنی 1250 کیلوگرم وزن دارد و تقسیم وزن آن در جلو و عقب به ترتیب55/45 گزارش شده است. این مهندسی برتر شرایطی را ایجاد می کند که خودروی مذکور به سقف سرعت 333 کیلومتر در ساعت دست یابد.
اموتزیونه
مدتی قبل آپولو اتومبیل در یکی از فناورانه ترین ماجراجویی های خود از یک سوپر اسپرت با نام ناتالی رونمایی کرد تا سهمی در رقابت داغ خودروهای الکتریکی داشته باشد. همانطور که در تصاویر مشخص است ناتالی شباهت زیادی به نیسان جی تی- آر دارد و ظاهرا مهندسان آپولو از این پلتفرم برای اجرا و توسعه ایده های خود استفاده کرده اند. با در نظر گرفتن این شرایط عملا نمی توان ایرادی را متوجه طراحی ناتالی دانست همانطور که جی تی- آر افسانه ای یک خودرو با طراحی بینظیر است! اینجا فقط تغییراتی در چراغ ها، گریل و بامپرهای جلو و عقب مشاهده می شود تا به عنوان یک خودروی الکتریکی؛ ناتالی شمایلی آینده نگر به خود بگیرد.
همانطور که عنوان شد، آپولو استاد طراحی شاسی با کمترین وزن ممکن است، در ناتالی نیز شرایط به همین گونه است. مهندسان آپولو برای شاسی از آلیاژ کروم مولیبدن به سبک سازه فضاکار استفاده کرده اند. فیبرکربن نیز با توجه به ویژگی های فوق العاده خود پای ثابت تمامی بخش های این خودرو بویژه در قسمت های بدنه، شده است.
آپولو اتومبیل به عنوان یک مجموعه تحقیقاتی سعی کرده تا قوانین و استانداردهای موجود در رابطه با خودروهای الکتریکی را با ناتالی وارد یک چالش جدی کند! همانطور که می دانید محصولات الکتریکی حاضر در بازار جهانی خودرو با مشکلات یا شاید بهتر است بگوئیم کمبودهایی روبرو هستند که کاربران خودروهای بنزینی کمتر آنرا احساس می کنند. برای مثال دامنه محدود حرکت با یکبار شارژ کامل و زمان طولانی برای شارژ باتری خودرو را می توان مورد اشاره قرار داد. البته به این موارد باید دشواری دسترسی به منبع انرژی در مکان هایی مانند جاده های خارج از شهر را نیز اضافه کرد. حال آپولو با علم بر این نواقص سعی کرده تا خودروی الکتریکی خود را متفاوت از استانداردهای فعلی معرفی کند زیرا ناتالی نیازی به برق ندارد!
ناتالی از دو موتور الکتریکی که به ترتیب در جلو و عقب خودرو نصب شده اند، استفاده می کند که مجموع خروجی این دو به 600 کیلووات(بالغ بر 800 اسب بخار) می رسد. بدین ترتیب ناتالی می تواند طی 2.5 ثانیه از حالت توقف به سرعت 96 کیلومتر بر ساعت برسد. بیشینه سرعت این خودرو نیز 299.3 کیلومتر بر ساعت محاسبه شده است.
راز عجیب سیستم باتری ناتالی با متانول ارتباط دارد! این محصول از یک سیستم پیل سوختی متانولی استفاده می کند که هزینه آن حدود یک سوم سایر سوخت ها خواهد بود. زمان سوخت گیری متانول نیز در نوع خود یک رکورد محسوب می شود زیرا ناتالی تنها 3 الی 5 دقیقه برای سوخت گیری متانول زمان نیاز دارد و پس از آن 850 کیلومتر(این مسافت با سرعت 85 کیلومتر بر ساعت محاسبه شده است) را طی خواهد کرد.
اما این موتور چگونه از متانول به عنوان سوخت استفاده می کند؟! ابتدا باید گفت در این خودرو متانول مستقیما سوزانده نمی شود زیرا آپولو اتومبیل برای بهره برداری از فناوری مذکور با یک مجموعه متخصص در زمینه تولید پیل های سوختی متانولی با نام SerEnergy همکاری کرده است. اساسا، پیل سوختی از دو رسانای الکتریکی (آند و کاتد) استفاده می کند که در آن واکنش شیمیایی بین متانول و هوا موجب تولید آب و دی اکسید کربن می شود. این واکنش ها الکترون ها را در پیل سوختی آزاد می کنند که انرژی کافی برای حرکت خودرو و شارژ مجدد باتری هنگام ترمزگیری خودرو یا در سرعت های پایین را فراهم می کند. طی این پروسه می توان 5 کیلووات برق بطور موثر برای شارژ باتری ها بدست آورد. سوالی که اینجا ایجاد می شود اختلاف بین 5 کیلووات تولید شده و قدرت 600 کیلوواتی موتورهای الکتریکی ناتالی است که باید پاسخی برای آن ارائه داد.
البته تهیه متانول برای شارژ باتری خودرو نیز در نوع خود یک چالش محسوب می شود اما باید توجه داشت که فناوری ارائه شده برای ناتالی از منظر عملکردی در این مرحله ارزشمند است و در شرایطی که به عنوان یک فناوری عمومی وارد صنعت خودروسازی شود آنگاه می توان فکری به حال محل تامین متانول کرد.
ایراد دیگری را که می توان متوجه فناوری مذکور دانست آن است که این پروسه دی اکسید کربن تولید می کند و این موردی است که با روح پاک یک خودروی الکتریکی جور در نمی آید! که البته در این زمینه کمپانی سازنده تاکید دارد که دی اکسید کربن در یک چرخه بسته تولید شده و وارد هوا نمی شود. نمی توان انتظار داشت کمپانی ارائه کننده این فناوری تمام جزئیات عملکردی را مو به مو حداقل در این مرحله توضیح دهد! اما در صورت تولید انبوه چنین خودروهایی، ویژگی های عملکردی موتور بصورت دقیق تشریح خواهد شد.