عصرایران؛ مجله تصويري سلاح- آشيانه زيردريايي سن- نزر خانه اي بزرگ و مستحكم براي جايدهي زيردريايي هاي نظامي است كه توسط نيروهاي آلماني طي جنگ جهاني دوم در يكي از كمون هاي فرانسه به نام سن- نزر ساخته شد. اين كمون كه در نزديكي اقيانوس اطلس واقع شده، مجهز به بندرگاه بزرگي است و به همين دليل از اهميت جغرافيايي بالايي برخوردار است. آشيانه زيردريايي سن- نزر يكي از 5 پايگاه بزرگ ذخيره سازي زيردريايي ها است كه توسط آلمان نازي در فرانسه اشغالي ساخته شده است.
گفته مي شود كه اين محل در اصل به نگه داري و تعميرات ضروري يو- بوت ها اختصاص يافته بود. يو- بوت كه به معناي قايق زيرآبي است، در خارج از آلمان براي اشاره به زيردريايي هاي آلماني كه طي جنگ هاي جهاني اول و دوم به كار برده شدند استفاده مي شود. از طرفي ديگر با توجه به معرفي آشيانه زيردريايي سن- نزر به عنوان بزرگترين پايگاه دريايي نازي ها در اقيانوس اطلس، اين مجموعه در قالب ايستگاهي براي بازيابي كشتي هاي جنگي بزرگ نيز وارد عمل شد. در دوره رايش سوم، چهار آشيانه دريايي ديگر هم در فرانسه ساخته شدند.
طي نبرد فرانسه (جنگي كه در ماه مه سال 1940 با حمله ارتش آلمان نازي به خاك هلند، بلژيك و يورش همه جانبه به فرانسه شروع شد) نيروهاي آلماني در ژوئن سال 1940 وارد سن- نزر شدند. بدين ترتيب بندر مذكور بلافاصله براي عمليات هاي مرتبط با زيردريايي ها مورد استفاده قرار گرفت. از جمله اولين يو- بوت هاي ورودي به اين آشيانه مي توان به زيردريايي يو- 46 اشاره كرد كه مربوط به تاريخ 29 دسامبر سال 1940 مي شود.
در همين ماه پروژه اي توسط سازمان مهندسي شهري و نظامي تت كليد خورد كه هدف آن بررسي امكان ساخت يك آشيانه زيردريايي مقاوم در برابر بمباران هاي هوايي انگلستان بود. در ادامه مدت زمان زيادي از مراحل ابتدايي طرح نگذشته بود روند اصلي ساخت و ساز شروع شد. این آشیانه به طول 300 متر، عرض 130 متر، ارتفاع 18 متر و همچنین مصرف حجم عظیم 480 هزار متر مکعب بتن در نوع خود بی نظیر است.
عملیات توسعه در فوریه سال 1941 آغاز شد که تا ژوئن همین سال مهندسین موفق به تکمیل انبارهای شماره 6، 7 و 8 شدند. از ژوئیه سال 1941 تا ژانویه سال 1942 نیز انبارهای شماره 9 الی 14 ساخته شدند. شماره های 1 تا 5 هم به ژوئن سال 1942 مربوط می شوند. در نهایت تمام بخش ها با توسعه یک توپخانه ضد هوایی به اتمام رسیدند.
اما یکی از مهم ترین ویژگی های آشیانه زیردریایی سن- نزر ساختار سقف آن به شمار می رفت. این قسمت حیاتی 8 متر ضخامت داشت و در واقع متشکل از 4 لایه مختلف بود. لایه ها به ترتیب از اولین مورد شامل 3.5 متر بتن، 35 سانتی متر گرانیت به همراه چند واحد بتن، 1.7 متر بتن تقویت شده و 1.4 متر میله های فولادی می شدند. قسمت فوقانی سقف نیز با چندین سلاح ضد هوایی، مسلسل و توپ پوشیده شده بود.
چندی بعد بین سال های 1943 و اوایل 1944، مانعی مستحکم به منظور محافظت از زیردریایی ها در مسیر انتقال آنها از رودخانه به انبارها و بالعکس طراحی شد. این سیستم 155 متر طول، 25 متر عرض و 14 متر ارتفاع داشت. سقف این ناحیه نیز مجهز به تسلیحات متعدد ضد هوایی بود.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.