با بحث زیان هنگفت لیگ‌های اروپایی در دوران کرونایی به خاطر پخش نشدن مسابقات فوتبال از شبکه نوجوانان،بیننده به یاد فوتبال ایران هم می‌افتاد که از این درآمد محروم است...

عصر ایران؛ سروش بامداد- سال‌هاست که فدراسیون فوتبال و مدیران باشگاه‌های فوتبال ایران از این که صدا و سیما حق پخش تلویزیونی مسابقات را نمی‌پردازند، می‌نالند اما زور صدا و سیما زیاد است و خود را یک نهاد حاکمیتی می‌داند و به این اعتراضات و مطالبات، هیچ وقعی نمی‌نهد و ریالی نمی‌پردازد و نهایت این است که پول پرداخت نشده را به حساب کمک دولت به خود می‌گذارد و می‌گویند در بودجه یا کمک منظور کنند!

حتی وقتی یک بار علی کفاشیان رییس پیشین فدراسیون فوتبال دستور داد دوربین‌های صدا و سیما را به ورزشگاه راه ندهند، داشت کار به جاهای باریک می‌کشید.

باشگاه‌های ایران همچنین ورزشگاه اختصاصی ندارند تا بتوانند صدا و سیمایی‌ها را راه ندهند. صدا و سیما متقابلا طلب‌کاری می‌کنند و می‌گویند اگر اسپانسرها بابت آگهی‌های روی لباس یا دور زمین پول می‌دهند به خاطر پخش تلویزیونی است و پول خود را از آن طریق دریافت می‌کنند.

این در حالی است که مسابقه فوتبال برای تلویزیون دو سر بُرد است. از یک طرف آنتن را با هزینه‌ای بسیار اندک که قابل قیاس با ساخت سریال و برنامۀ پربیننده نیست پُر می‌کنند و از سوی دیگر به خاطر مسابقات فوتبال قبل و حین بازی آگهی دریافت می‌کنند.

این گونه است که سال‌هاست که دست باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال از یکی از مهم‌ترین درآمدهای فوتبال در جهان کوتاه است.

با این حال شبکۀ جدیدالتأسیس «امید» که با هدف گروه سنی نوجوانان (12 تا 18 سال) راه افتاده در برنامۀ «جهان ورزش» - شامگاه یکشنبه چهارم خرداد 1399- به موضوع حق پخش تلویزیونی پرداخت البته نه در ایران که در اروپا و در لیگ‌های معتبر و یادآور شد که بزرگ‌ترین زیان باشگاه‌ها در این دوران کرونایی و خصوصاً بریتانیا مربوط به حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال است که از آن محروم شده‌اند. اعدادی کلان که بیش از هر زیان دیگر جلب توجه می‌کند.

اهمیت این اشاره به خاطر آن است که حتی عادل فردوسی‌پور هم در طول 20 سال برنامۀ 90 هرگز جرأت نمی‌کرد به این موضوع نزدیک شود و خط قرمز 90 به حساب می‌آمد البته در کنار ورود دختران به ورزشگاه‌ها.

برنامۀ «جهان ورزش» شبکۀ امید البته هیچ اشاره‌ای به فوتبال ایران نکرد، چون فوتبال ایران از محل حق پخش، درآمدی نداشته که حالا به خاطر شیوع ویروس کرونا محروم شده باشد.

اما همین که بحث زیان هنگفت لیگ‌های اروپایی در دوران کرونایی به خاطر پخش نشدن مسابقات فوتبال از تلویزیون روی آنتن مطرح شد خواه ناخواه بیننده به یاد فوتبال ایران هم می‌افتاد که چگونه تلویزیون با انحصارطلبی مهم‌ترین درآمد را از باشگاه ها مضایقه کرده و به خاطر بدهی‌ها و شکایت‌ها آبروی باشگاه‌ها در فیفا بارها به خطر افتاده است.

--------------------------

بیشتر بخوانید: