هزاران نفر در بلاروس به نتایج انتخابات ریاست جمهوری اعتراض کردند. حکومت بلاروس به ریاست جمهوری "الکساندر لوکاشنکو" که 26 سال بر مسند قدرت است، با خشونت به معترضان واکنش نشان داد و پس از این اتفاقات "سوتلانا تیخانوفسکایا" به عنوان نامزد اخیر ریاست‌جمهوری و رهبر معترضان کنونی به لیتوانی گریخت.

به گزارش عصر ایران، در جریان اعتراضات هفته گذشته، هزاران نفر بازداشت شدند و مقامات از کشته شدن 2 نفر خبر دادهاند.

سوتلانا تیخانوفسکایا رهبر معترضان که پیشتر در پیامی ویدئویی از هوادارانش خواسته بود با نیروهای پلیس درگیر نشوند، در روز گذشته خواستار برگزاری اعتراضات مسالمت‌آمیز شد.

بسیاری از معترضان از ضرب و شتم پلیس شکایت کرده‌اند و برخی از آنها از سوء استفاده‌های نیروهای امنیتی می‌گویند.

مخالفان و معترضان لوکاشنکو را به دزدیدن نتیجه پیروزی انتخابات 9 آگوست متهم کرده‌اند. آنها به عدم شفافیت انتخابات و ممانعت از ابراز مخالفت خود اعتراض دارند. در جریان تظاهرات بی‌سابقه در بلاروس صدها نفر از معترضان و نیروهای پلیس آسیب دیده‌اند. لوکاشنکو در 26 سال گذشته رئیس‌جمهور بوده‌ است.

بسیاری از قربانیان به دلیل ترس از تهدید و آزار مقامات از اعلام نام خود خودداری کرده‌اند. شما می‌توانید گزیده‌ای از توصیف شاهدان عینی در تظاهرات روزهای گذشته مینسک پایتخت بلاروس را بخوانید.

هشدار: شاید برخی از این مطالب برای گروهی نگران کننده و اضطراب آور باشد.

روبه‌رویی معترضان و پلیس در شهر مینسک پایتخت بلاروس پس از اعلام برد چند باره لوکاشنکو در انتخابات ریاست‌جمهوری 9 آگوست/ عکس: GETTY IMAGES

آلینیا برسنوا 20 ساله: بسیاری مجبور شدند نیمه برهنه زانو بزنند

در نیمه شب 9- 10 آگوست من و دوستم در حال برگشت از مرکز شهر مینسک با گروهی از نیروهای "اومون" (Omon) (نیروهای ویژه پلیس) مواجه شدیم. ما اعتراض نکرده بودیم اما نیروهای پلیس مرا را به زمین انداختند و گروه گروه وارد اتوبوس کردند. هنوز زخم‌های آن شب روی بازویم وجود دارد.

آنها ما را به خیابان "اوکرستینا" [محل بازداشت و نگهداری معترضان] بردند. در هنگام ورود، مردی که کنار در ورودی ایستاده بود، فریاد می‌زد: "زنان هرزه، سریع‌تر". من به او گفتم: چرا با ما این شکلی صحبت می‌کنی؟ او گردن مرا گرفت و به دیوار کوباند.

آنها 13 دختر را درون سلولی انداختند که برای 4 نفر طراحی شده بود. آن شب گذشت و در اواسط روز بعد آنها نام ما را پرسیدند. همه ما گرسنه بودیم و از 24 ساعت قبل چیزی نخورده‌ بودیم. درخواست غذا کردیم و گفتیم هزینه آن را می‌پردازیم. اما آنها پاسخ دادند: "نه آشغال‌ها، الان متوجه می‌شوید که به چه کسی رای داده‌اید". ما از این ادبیات شوکه بودیم.

من تلاش کردم تا جمله‌ای را مجبور به امضای آن بودم، بخوانم. با اعتراض گفتم: اجازه دهید، بدانم چه چیزی را امضا می‌کنم. به من گفته شد: "من به تو می‌گویم زن هرزه. یا این را امضا کن و یا به تو [تجاوز] می‌کنم و 20 روز دیگر اینجا نگهت می‌دارم.

در اعتراضات هفته گذشته بلاروس به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری تعداد زیادی بازداشت شدند/ عکس: GETTY IMAGES

من شوکه شدم و گریه کردم، اشک‌های روی برگه امضا شده ریخت. من فقط موافقت کردم و برگه را بدون آنکه بدانم چیست، امضا کردم.

در 11 آگوست یکی از ون‌های پلیس به سراغ ما آمد. از پنجره ون دیدم که چگونه با دیگر بازداشتیان مرد بدرفتاری کردند. بسیاری از بازداشتیان مجبور شدند که نیمه برهنه زانو بزنند و دستان خود را پشت سرشان بگذارند. هر کس جم می‌خورد با باتوم (باطوم) کتک می‌خورد.

پیش از این اتفاقات می‌خواستم برای حفاظت از مردم و حفظ حقوق بشر پلیس شوم اما پس از بازداشت خودم، هرگز. الان فقط می‌خواهم این کشور را با خانواده‌ام ترک کنم. بنابراین دیگر مجبور به ماندن در این کشور نیستم.

سرگی، 25 ساله: "آنها سر من فریاد زدند و دستور سینه‌خیز رفتن دادند".

من به زور وارد یک ون پلیس شدم. حدود 20 نفر روی هم پرتاب شدند. پس از آن یکی از نیروهای "اومون" از بالای سر ما گذشت و چکمه‌های خود را روی گردن ما فشار می‌داد. احساس خفه شدن به ما دست داد. دست بسیاری ار معترضان به خاطر دست بندهای پلیس ورم کرده بود و اگر کسی شکایت می‌کرد به دستانش ضربه می‌زدند.

در بین ما یک نفر آسم داشت و نفس نفس می‌زد. پلیس "اومون" چکمه‌اش را روی گردن او گذاشت و افزود: "اگر بمیری هم اهمیت نمی‌دهیم".

یک مرد نمی‌خواست رمز گوشی خود را باز کند. او را لخت کردند و گفتند اگر رمز گوشی‌اش را اعلام نکند با باتوم به او تجاوز می‌کنند. آن معترض نیز با اعلام رمز گوشی‌اش موافقت کرد.

در 13 آگوست برخی از بازداشت شدگان در تظاهرات شهر میسنک آزاد شدند. اقوام و آشنایان آنها با اضطراب انتظار آنها را می‌کشیدند/ عکس: GETTY IMAGES

آنها سرم فریاد زدند و گفتند سینه‌خیز برو. از آنجا که با کندی حرکت کردم مرا کتک زدند. آنها مرا برای مدتی کتک زدند و کمی بعد تعداد دیگری شروع به زدن من کردند. نفسم بالا نمی‌آمد. وقتی از کنار یک دیوار در حال رد شدن بودم متوجه خونریزی سرم شدم و برای دقایقی از حال رفتم.

پزشکان می‌دانند که مردم مورد شکنجه قرار گرفته‌اند و سعی می‌کردند که آنها را بیرون بکشند. برای سه زخمم 12 بخیه خوردم. آنها تصویر "اکس- ری" گرفتند و زخم‌هایم را جراحی کردند. پس از چند ساعت دوستانم در بیمارستان مرا تحویل گرفتند.

اولگ 24 ساله: فقط آب و کمی نان.

من راننده کامیون هستم و اصلا سیاسی نیستم. من دشمن مردم نیستم. در اینترنت دیدم که چه اتفاقاتی می‌افتد. بچه‌ها و مادربزرگ‌هایی را دیدم که به اعتراضات می‌پیوندند. من مرد جوانی هستم و با خود فکر کردم که با در خانه ماندن چه کاری از دستم برمی‌آید. برای همین هم به خیابان رفتم.

حوالی نیمه شب 10- 11 آگوست دستگیر شدم. نیروهای اومون از پشت روی ما پریدند، به ما لگد زدند و بازوهایمان را از پشت سر پیجاندند و به لگد زدن ما ادامه دادند.

برخی از بازداشت‌شدگان پس از آزادی در روز جمعه در مراکز خارج از بازداشتگاه مورد مداوا یا معاینه پزشکی قرار گرفتند/ عکس: EPA

حدود یک و ساعت و نیم ما را مجبور کرده زانو بزنیم و سرمان را به یک دیوار بتونی و سمت پائین فشار دهیم. زمین سنگی بود و زانوهای من براثر فشار هنوز سیاه است. هر کس اعتراض می‌کرد کتک می‌خورد. یک نفر فریاد زد که از نیروهای سرویس امنیت فدرال (FSB) Federal Security Service) است. 5 نفر از نیروهای ویژه پلیس با باتوم او را محاصره کردند و کتکش زدند. یک خبرنگار روسیه نیز به شدت کتک خورد و فریاد می‌زد. حدود 120 نفر از ما به سلول‌ها فرستاده شدیم و در 24 ساعت تنها نان و کمی آب داشتیم.

ماریلیا 31 ساله: له شدن با باتوم.

در ساعت 11 شب 12 آگوست با دوستانم در خودرو در راه خانه بودیم. یک افسر راهنمایی رانندگی به سمت ما آمد و پس از آن تعداد زیادی با لباس مشکی به ما دستور تخلیه خودرو را دادند.

مجبورمان کردند تا برخی از اطلاعات و محتواهای تلفن همراهمان را نشانشان دهیم. سپس در مورد اینکه با ما چه کنند بحث کردند. آنها در نهایت ما را به ایستگاه پلیس بردند.

پشت ما ایستادند و شروع به تمسخر ما کردند. آنها گفتند: ای کاش در خانه می‌ماندید. دست یکی از مردانی که با ما بود به خاطر یک بیماری حس شد. نیروها به او دستور دادند که نباید تکان بخورد. آنها می‌گفتند اگر آنقدر مریض هستید چرا در مناطق اعتراضی شهر چرخ می‌زدید.

آنها در مورد چیزهایی مانند "کوکتل مولوتف به سمت ما پرتاب کردید؟" یا "غرب این بودجه را تامین می‌کند؟" حرف زدند.

سپس آنها مردی را آوردند که که به سختی راه می‌رفت. شنیدیم که با باتوم و به شکلی بی‌رحمانه کتک خورده است. التماس می‌کرد که از زدن او دست بردارند اما نیروها به زدن مرد ادامه دادند. این موضوع وحشتناک بود.

نیکیتا تلژنکو 29 ساله خبرنگار روسیه: نمی‌توانستند صحبت کنند، ضجه می‌زدند.

تلفن مرا گرفتند. آنها برای اینکه چیزی بنویسم یا دسترسی من به اینترنت تصمیم گرفتند. من برای این موضوعات باید با آنها هماهنگ می‌شدم.

ظلم از ایستگاه پلیس "موسکوفسکی" که ما را به آنجا برده بودند آغاز شد. آنها بازوی ما را پیچاندند و اگر کسی سرش را بالا می‌آورد با باتوم یا سپرهایشان به سر و کمرش ضربه می‌زدند.

روی زمین خون و مدفوع وجود داشت. آنها ما را روی زمین انداختندو قادر به چرخاندن سر خود نبودیم. خوشبختانه من ماسک داشتم. بدترین لحظه وقتی بود که شما نشسته بودید و در راهرو و طبقات پائین معترضان را کتک می‌زدند و کسی قادر به حرف زدن نبود و تنها صدای ضجه به گوش می‌رسید.

هر 20 تا 30 نفر را در یک سلول انداختند. هیچ تهویه‌ای وجود نداشت و همه عرق کرده بودند.

یکی از بازداشتیان پس از آزادی آثار ضرب و شتم روی بدنش را نشان می‌دهد/ عکس: AFP

زمانی که ما را به زندان "زوندینو" بردند؛ گفتند: با زندگی وداع کنید، اینجا شما را می‌کشند. اما در کمال تعجب آنجا همه چیز "اوکی" بود. در این مدت عدهای برای درمان به درمانگاه رفتند. 4 ساعت آنجا بودم و پس از آن یکی از افسران ارشد به سراغم آمد و من آزاد شدم.

یک مقام کنسولی در حین خروج با من ملاقات کرد. آنها من را از بلاروس بیرون آوردند و به مدت 5 سال از ورود دوباره منع شده‌ام.

___________________________________

بیشتر بخوانید:

*ادامه اعتراضات در بلاروس (+عکس)/ فرار رهبر معترضان به لیتوانی/ قطع اینترنت و مسدود شدن رسانه‌های اجتماعی

*سرکوب اعتراضات بلاروس (+عکس)/ رئیس‌جمهور: مخالفان "گوسفند" هستند

*ادامه اعتراض‌ها در بلاروس/ بازداشت بیش از 6 هزار معترض