کیفیت پایین
کیفیت خوب
عصر ایران؛ حسن ظهوری و زینب رحیمی ــ ۵ نفر بودند. کمی قبلتر آنها را در حالی که خسته به نظر میرسیدند دیده بودم. احتمالا بازمانده از حملههای روز گذشته آذربایجان به پاسگاههای نظامی ارمنستان در اینجا؛ منطقه جنگی قرهباغ. شاید پس از به توپ بستن این بخش از منطقه، گریخته باشند. معلوم نیست در حال عقب نشینی هستند یا فرار کردهاند. هرچه هست هنوز از جنگ قرهباغ جان سالم به در بردهاند.
جنگ به همانجایی برگشته که چیزی برای از دست دادن در آن وجود ندارد اما هنوز میل به آتش کشیدناش هست. هنوز هم مشت خمپاره و شلیک توپخانه، زخم کهنهای که ۳۲ سال قبل همینجا دهان باز کرده بود را باز میکند؛ وقتی که جنگ قرهباغ در سال ۱۹۸۸ آغاز شد و به مدت ۶ سال ۳۵ هزار نفر را کشت و ۸۰۰ هزار نفر را آواره کرد.
نزدیک به دو هفته است که دوباره سر و صدای جنگ قرهباغ بلند شده و حس ترس و اضطراب ناشی از جنگ، مرزنشینان ایران را گرفتار کردهاست. هرچند جنگ دو طرف اوقات خوشی را هم این سو در ایران به وجود آورده اما برای همین تماشاچیان چیزی جز شکنندهتر شدن اقتصاد راکدشان ندارد. هر صدایی که از شلیک توپخانه هر دو طرف بلند میشود، این سو در ایران بر سر اینکه کجا هدف قرار گرفته شده شرطبندی میکنند. منظره جنگ هرچند برای کسانی که روی تپهها نشستهاند و نظاره میکنند هیجان انگیز است اما در آن سوی مرز، هر شلیکی شاید به یک زندگی پایان دهد. گلولههایی که گاهی برای منهدم کردن ادوات جنگی هر دو طرف که به مرزهای ایران نزدیک است وارد خاک این کشور میشود.
بیشتر بدانید: