تهران–مشهد: مهر ۲۷۰ هزار تومان؛ آبان ۴۹۶ هزار تومان/وزیر: بلیت هواپیما گران نشده!

باوجود دستور وزیر راه و شهرسازی برای گران‌نشدن بلیط پروازهای داخلی، اما رقم سفر هوایی عملا افزایش یافته است.
به گزارش همشهری‌آنلاین؛ گرانی بلیت هواپیما از نیمه مهر ماه موضوع پر واکنش کشور بوده و حاشیه های زیادی برای دولت ایجاد کرده است. ۱۹ مهر ماه وزیر راه شهرسازی دستور داد: افزایش قیمت اعلام شده از سوی انجمن شرکت های هواپیمایی معتبر نیست و قیمت های جدید که قرار بود از اول آبان ماه اعمال شود لغو شده است.

اما با گذشت یک ماه از دستور وزیر شرکت های هواپیمایی به آن بی توجه بودند و قیمت های خود را به قبل برنگرداندند. امروز اما محمد اسلامی، وزیر راه و شهرسازی درباره گرانی بلیت هواپیما به مهر گفته است: افزایش قیمت بلیت هواپیما نداشتیم و نرخ نامه و فهرستی که طبق آن قرار بود تا ۱۵۰ درصد افزایش قیمت‌ها اعمال شود، متوقف شد.

این اظهارات در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد بلیت هواپیما بعضا تا ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. به عنوان مثال در مهر امسال بلیط پرواز تهران - مشهد ۲۷۰ هزار تومان بود،‌ اما در آبان این رقم به ۴۹۶ هزار تومان رسیده است.

کیفیت خدمات هواپیمایی مگر بالا رفته که بلیط گران‌تر می‌فروشند؟

حرمت‌اله رفیعی رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی درباره دلیل بی توجهی ایرلاین ها به دستور وزیر راه برای پایین اوردن قیمت ها به همشهری‌آنلاین می‌گوید: تصورم این است که احتمالاً شرکت ها بدلیل ضعف نظارت خودرا فراتر از قانون می بینند و به کسی پاسخگو نیستند وگرنه چگونه ممکن است که وقتی وزیر راه و رئیس سازمان هواپیمایی کشوری بعنوان متولیان صنعت هوایی بیش از یک ماه بر غیر قانونی بودن افزایش قیمت ها اصرار می کنند هیچ کدام از شرکت های هوایی بدون اینکه واهمه‌ای از برخورد مسوولین داشته باشند خود را موظف به پاسخ گویی ندانند و بر تصمیم خود پافشاری کنند؟

او درباره دلایل بی‌منطق بودن افزایش قیمت پروازها می‌گوید: هدف قانون آزادسازی نرخی افزایش رقابت و بهبود کیفیت خدمات رسانی به مسافران بوده است. در حالیکه با وجود کف قیمتی هیچ یک از این اهداف محقق نخواهد شد. اصولاً یکی از استدلال های مطرح در زمان آزادسازی نرخی این بود که چون امکان نظارت بر هزینه های ارزی ایرلاین ها بدلیل شرایط تحریم وجود ندارد باید اجازه بدهیم که شرکت ها رقابت کنند و خودشان قیمت ها را پایین بیاورند تا مسافران از این بهره مند شوند. ولی حالا شرکت های هوایی هم دنبال این هستند که هرقدر و هر زمان دلشان خواست قیمت ها را بالا ببرند و علاوه بر آن با تصویب کف قیمت اجازه ارزان فروشی و رقابت را به بقیه شرکت ها ندهند. اصولاً اصرار شرکت های هوایی بر وجود کف قیمت به این معنی است که برخی شرکت ها امکان ارزان فروشی دارند و هزینه های تمام شده ایرلاین ها آنگونه که ابراز می شود نیست چرا که هیچ شرکت خصوصی نمی خواهد خودش را ورشکسته کند. اجرای قانون کف قیمتی یعنی پرداخت هزینه ناکارآمدی و سوءاستفاده های احتمالی از جیب مصرف کننده.

اگر ضرر می‌کنند چرا تعطیل نمی‌کنند بروند؟

رئیس هیئت مدیره انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرت هوایی و جهانگردی درباره ادعای شرکت‌های هواپیمایی درباره ضرر میلیاردی گفت: اگر ضرر می کنید چرا به فعالیت ادامه می دهید؟ جالب اینجاست که این صحبت ها بیشتر از جانب کسانی مطرح می شود که عمر شرکتشان به ۲ سال نمی رسد و سال ها در این حوزه فعال بوده اند. اگر کسی با سال ها سابقه فعالیت در یک زمینه به عنوان مدیر و تامین کننده خودش می آید و شرکت هوایی تاسیس می کند پس بهتر از من و شما از سود آور بودن صنعت اش خبردارد. اصلاً منطقی نیست که یک شرکت بگوید من سالانه 200 میلیارد تومان ضرر می دهم و از طرف مقابل متقاضی دریافت وام ارزی برای افزایش ناوگان و توسعه کسب و کار باشد. اگر شرکت ها زیان ده هستند چگونه می خواهند وارد سازمان بورس اوراق بهاءدار شوند؟ به نظرم بیان این حرف ها برای انحراف از موضوع است.

تماشاخانه