عصر ایران؛ سعید درویشی- دو سال پیش بیشتر آنهایی که امروز نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی هستند، از اینستاگرام برای تبلیغات انتخاباتی خود استفاده کردند و با جلب اعتماد رای دهندگان خود در فضای مجازی به مجلس رسیدند.
همین الان صفحه اینستاگرام رئیس مجلس 553 هزار دنبالکننده دارد و صفحه اینستاگرام یکی از نواب رئیس که قبلا وزیر بود، با 1986 دنبالکننده فعال است. پس نتیجه میگیریم که شبکههای اجتماعی محبوب مثل اینستاگرام ابزار بسیار مناسبی برای رسیدن به اهداف سیاسی هستند.
آیا در زمان تبلیغات، به فکر آقای قالیباف و سایر نمایندگان خطور کرده بود که از شبکههای اجتماعی داخلی برای کسب آرا و رسیدن به مجلس استفاده کنند؟ احتمالا خیر. اما تمام تلاش خود را در همین اینستاگرام به کار گرفتند تا به هدفشان برسند.
نتیجه رای این شد که امروز همان نامزدها با "طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی" قصد دارند به نحوی دسترسی افراد به شبکه های محبوب خارجی را محدود کنند. در حالیکه دو سال پیش از طریق اینستاگرام که مخاطبان زیادی دارد با مردم حرف زدند و از برنامههایشان گفتند. مردم هم زیر پست نامزدها برایشان پیام گذاشتند و خواستههایشان را بیان کردند؛ هیچ مانعی هم میان نامزدهای انتخابات مجلس و مردم نبود. در نهایت نامزدها به هدفشان رسیدند و نماینده شدند اما امروز شاید بیشتر مردمی که به اینان رای دادند پیشمان شدهاند.
اگر فضای مجازی و شبکههای اجتماعی برای جامعه، امنیت ملی و اعتقادات دینی مردم مضر و خطرناک هستند، این مسئله باید دو سال پیش و در زمان انتخابات به مردم گفته میشد. مردم در اینستاگرام به شعارهای نامزدهای دیروز و نمایندگان امروز اعتماد کردند و با این امید آنها را به مجلس فرستادند که با تصویب قوانین گرهگشا، رونقی به کار و زندگی مردم بدهند.
آقای قالیباف چهارشنبه 30 بهمن 98 (19 فوریه 2020) یعنی دو روز قبل از انتخابات مجلس، در اینستاگرامشان نوشتند:
"درباره راهاندازی و اداره کسبوکارها، چند ده هزار حکم قانونی وجود دارد!! این یعنی لطفا کسبوکاری راه نیندازید که نمیگذاریم قدم از قدم بردارید. کسب و کارهای آزاد و کوچک مردم به چندین مجوز و دستور نیازمند است ولی کسبوکارهای رفقا با امضاهای طلایی پیش میرود. گره کسب و کارها را باز کنیم تا کسانی که توانایی دارند بتوانند کارشان را بدون دغدغه موانع پیش ببرند."
شاید آن روز که یکی از شعارهای آقای قالیباف باز کردن گره کسب و کارها بود، تصور نمیکرد دو سال بعد باید برای محدود کردن کسب و کارها در اینترنت به مردم جواب بدهد. این مسئله در خصوص بیشتر نمایندگان عینیت دارد.
اگر دسترسی مردم به فضای مجازی و شبکههای اجتماعی پرطرفدار محدود شود، آیا نمایندهها حاضرند قسم بخورند دو سال بعد برای انتخابات مجلس دوازدهم از فیلترشکن برای وارد شدن به اینستاگرام و تبلیغات انتخاباتی استفاده نخواهند کرد؟ اگر این ریسک را میپذیرند، اینستاگرام را محکمتر از تلگرام فیلتر کنند.