عصرایران؛ مصطفی داننده- دکتر حسین محمدی استاد دانشگاه خوارزمی در گفتوگویی اعلام کرد که « ایرانیها جزو غمگینترین مردمان جهان هستند. طبق تحقیقی که در سال ۲۰۱۵ انجام شده بود، ایران از بین ۱۱۵ کشوری که فاکتورهای شادی در آنها بررسی شده بود در رتبه ۱۰۵ قرار داشت.» با یک سر چرخاندن در اطرافمان میشود فهمید که این استاد دانشگاه پر بیراه نگفته است.
مهمترین دلیل این غم را هم میشود در مسائل اقتصادی این سالها جستوجو کرد. جیب خالی، حال خوب برای مردم نمیگذارد. کسی که صبح تا شب مجبور است کار کند تا لقمهای نان سر سفره خانواده خود بگذارد، به سرعت با لبخند خداحافظی میکند.
بچهای که خواستههایش توسط پدر و مادر اجابت نمیشود، یک سرخورده همیشه غمگین است که به هیچ کدام از خواسته هایش نرسیده است.
برخی فکر میکنند شرایط بد اقتصادی فقط با جیب مردم کار دارد اما اصلیترین تاثیر تورم و گرانی روی روح و روان مردم است.
سرپرست خانواده مجبور است به وام و اجاره خانه فکر کند. از روزی که قرارداد تازه خانه را تمدید میکند به فکر سال آینده است که چقدر باید روی پول پیش بگذارد یا کرایه افزایش پیدا کرده را چگونه بدهد؟
مهمانی هم که میروند هم همه حرفها در مورد مسائل کشور و مشکلات است. در بهترین حالت، سرها در گوشی است.
حال خوب، برف زمستانی نیست که از آسمان ببارد یا نمیشود آن را در دکانی پیدا کرد. حال خوب به تدریج و در یک شرایط به سامان به دست میآید.
پدری که دخترش عروس میشود یا پدری که لباس دامادی به تن پسرش میکند، طبق قاعده باید حال خوب داشته باشند اما فکر کردن به خرید جهیزیه یا تهیه مسکن، حال خوب را به یک وضعیت استرس زا و نگران تبدیل میکند.
اینکه مردم همه نگاهش به گذشته است و حسرت زندگی 10 سال یا 20 سال پیش خود را میخورند و از آینده فراری هستند و اصلا دوست ندارند به آن فکر کنند به خاطر همین حال غمگین آنهاست. شدهاند مثل آدمهایی که عزیز از دست دادهاند و با خاطرات آن زندگی میکند.
کسی که با هزار آرزو و امید سرمایهاش را به بورس سپرد و آن هم به باد، چگونه میتواند حال دلش خوب باشد. اصلا کدام آدم سالمی، با دیدن کوچک شدن هر روزه سفرهاش، میتواند لبخند بزند؟
لبخندی هم اگر باشد، دلمان غمگین است. به خانه و خلوت که میرسیم ماسک خنده را از صورت بر میداریم و در آینه چهره غمگین خود را میبینیم.
امیدوارم که داشتن حال خوب، تبدیل به آرزو نشود.
چرا شده؟
این قسمت از سریال زندگی ارزشی برای دیدن نداشت