رونالدو برای پایان دادن به طلسم سنگینی که او را آزار می داد، یک شوت به سبک کاکروی کارتون فوتبالیستها زد!
به گزارش ورزش سه، روز گذشته بعد از اینکه دبل رونالدو با پاسخ نوریچی ها مواجه شد، منچستریونایتد در آستانه از دست دادن سه امتیاز شیرین مقابل حریف قعرجدولی خود قرار گرفت.
کمتر از یک ربع به پایان بازی مانده بود که یک ضربه ایستگاهی برای شیاطین سرخ به دست آمد و مطابق پیش بینی کریس پشت توپ ایستاد؛ بیش از یک سال از آخرین گل رونالدو از روی ضربات ایستگاهی می گذشت و او در بازگشت دوباره به یونایتد و طی این چند ماه اخیر، هیچ ایستگاهی را گل نکرده بود.
هواداران ستاره پرتغالی برایشان عجیب بود که چرا او دیگر ضربه ایستگاهی گل نمی کند. این درحالی است که کریس طی سال های اخیر، بخش قابل توجهی از گل های مهم خود را از روی این ضربات به ثمر رسانده بود و هواداران رئال و منچستر، گل های ایستگاهی مهم زیادی از او را به یاد می آورند. البته در تیم ملی هم شرایط به همین گونه است؛ کافیست به اولین بازی پرتغال در جام جهانی قبلی مراجعه کنید؛ جایی که رونالدو در ثانیه های پایانی، از روی ضربه ایستگاهی به زیباترین شکل ممکن دروازه ده خیا را باز کرد و تیمش را از شکست نجات داد.
روز گذشته اما، روز رونالدو بود. او برای کامل کردن هت تریک خود برابر نوریچ و رساندن تعداد هت تریک هایش به عدد 60، نیاز به یک گل دیگر داشت. ضربه ایستگاهی دقیقه 76 متفاوت تر از ضربه های این چند ماه اخیر بود. ستاره پرتغالی شوت سنگینی به توپ زد تا هیچ شانسی برای مهار آن وجود نداشته باشد. توپ در چنین شرایطی، چاره ای جز گل شدن نداشت و با عبور از دیوار دفاعی چهار نفره حریف، با سرعتی باور نکردنی گل شد. وصف گزارشگر آنتن برای این گل هم بسیار جالب بود: “انقدر محکم زد که من دنبال توپ بودم... خیلی محکم زد...خیلی محکم زد...ضربه سرسام آور بود...” در چنین شرایطی که حتی گزارشگر هم توپ را ندید نباید انتظار زیادی از دروازه بان بخت برگشته حریف داشته باشیم!
این پنجاه و پنجمین گل رونالدو از روی ضربات ایستگاهی بود. او البته 18 ماه بود که هیچ گلی از روی ضربات ایستگاهی به ثمر نرسانده بود و ضربه محکمی که در بازی روز گذشته به توپ زد، تیر خلاص او برای پایان دادن به این طلسم سنگین بود. جالب است که بدانید این گل، دومین گل ایستگاهی کریس بعد از ترک رئال مادرید بود! ستاره یونایتد برای پایان دادن به این طلسم سنگین، با هر چه در توان داشت به توپ ضربه زد تا یکی از همان گل هایی که زمانی برای دیدنشان به کمتر از چند هفته زمان نیاز داشتیم را به ثمر برساند.