عصر ایران - برای مارمولک دراکو (Draco lizard)، حرکت میان درختان جنگل های جنوب شرق آسیا یک کار ضروری است زیرا از آن برای فرار از خطر، جذب جفت و یافتن وعده های غذایی خود استفاده می کند.
فرار در کف جنگل، جایی که شکارچیان در کمین هستند، می تواند خطرناک باشد. از این رو طی هزاران سال، مارمولک دراکو خود را با توانایی پرواز سازگار کرده است تا زمین را از این معادله خارج کند.
مارمولک دراکو که به نام "اژدهای پرنده" نیز شناخته می شود دارای مجموعه ای از دنده های دراز است که باز و جمع می شوند. بین این دنده ها چین هایی از پوست وجود دارند که در مواقع عدم استفاده صاف روی بدن مارمولک قرار می گیرند، اما هنگامی که باز می شوند به عنوان بال عمل کرده و به مارمولک دراکو اجازه پرواز می دهند. این مارمولک ها از دم بلند و باریک خود برای هدایت مسیر پرواز که می تواند تا 30 فوت (9 متر) باشد، استفاده می کنند.
طول مارمولک های دراکو با احتساب دم به حدود 8 اینچ (20 سانتیمتر) می رسد. آنها دارای بدنی تخت و صاف هستند که به پرواز نیز کمک می کند و به طور معمول رنگ قهوه ای خالدار دارند. این مارمولک ها دارای بالچه ای زیر گردن خود هستند که به نام غبغب (Dewlap) شناخته می شود. رنگ این قسمت در مارمولک های نر زرد و در مارمولک های ماده خاکستری مایل به آبی است.
دراکوهای نر نسبت به قلمرو خود بسیار حساس هستند و از قدرت پروازشان برای تعقیب رقبا بین دو یا سه درختی که مدعی مالکیت آن هستند، استفاده می کنند.
اگرچه دراکوها به طور معمول از حضور روی زمین پرهیز می کنند، اما مارمولک های ماده برای تخمگذاری باید این کار را انجام دهند. دراکوی ماده از پوزه خود برای ایجاد یک حفره کوچک در زمین استفاده کرده و در آن حداکثر پنج تخم می گذارد و سپس حفره را با خاک می پوشاند. دارکو ماده برای حدود 24 ساعت روی زمین باقی می ماند و از لانه خود به شدت محافظت می کند و پس از آن به روی درخت بازگشته و تخم ها را سرنوشتشان واگذار می کند.
رژیم غذایی مارمولک های دراکو تقریبا منحصر به مورچه ها و موریانه ها می شود. این مارمولک ها در مناطق پر درخت در فیلیپین و بورنئو در شرق، در سراسر جنوب شرقی آسیا و جنوب هند یافت می شوند.
نام رایج: مارمولک دراکو (اژدهای پرنده)
نام علمی: دراکو ولانز (Draco Volans)
نوع: خزندگان
رژیم غذایی: حشرهخوار
اندازه: تا 8.4 اینچ (21 سانتیمتر) با احتساب دم