دهان جهنم همچنان روسیه را می بلعد! (+فیلم و عکس)

دهان جهنم روسیه هر سال به رشد خود ادامه می دهد

شکل‌گیری این دهانه در دهه 1960 و اندکی پس از پاکسازی بخش هایی از جنگل های عظیمی که زمانی این منطقه را پوشش داده بودند، آغاز شد. دانشمندان بر این باورند که زمین این منطقه زمانی یکپارچگی و انسجام خود را به واسطه خاکی منجمد حفظ کرده بود. اما پاکسازی جنگل و رسیدن گرمای خورشید به زمین باز موجب شد تا لایه منجمد شروع به ذوب شدن کند.

دهان جهنم تاکنون بیش از یک کیلومتر گسترش یافته است. عمق آن نیز به 86 متر رسیده و با گذشت زمان همچنان به بزرگ‌تر شدن خود ادامه داده است.

دانشمندان بر این باورند که دهان جهنم هر سال حداقل 10 متر رشد می کند. این دهانه به طور رسمی به نام "دهانه باتاگایکا" (Batagaika Crater) شناخته می شود که نام خود را از رودخانه باتاگایکا که در نزدیکی آن جریان دارد، گرفته است. به گفته ساکنانی که در نزدیکی دهان جهنم زندگی می کنند، اغلب صدای غرش از این منطقه به گوش می رسد.

افزون بر این، هر سال با ذوب شدن لایه منجمد زمین، مقدار بیشتری از خاک منجمد زیرین در معرض دید قرار می گیرد و بر همین اساس فرآیند بزرگ شدن این دهانه تسریع می شود. در شرایطی که دهان جهنم از سال 2016 به میزان 10 متر در سال رشد داشته است، تغییرات آب و هوایی می تواند سرعت رشد آن را در آینده تغییر دهد. بدتر از آن، افزایش دمای جهانی می تواند منجر به ظهور دهانه های دیگر مشابه با دهان جهنم در سراسر جهان شود.

دهان جهنم؛ دروازه ای به سال ها داده های آب و هوایی

در معرض دید قرار گرفتن سریع لایه منجمد زمین برای منطقه محلی خطرناک است. اما این شرایط درک و بینشی را ارائه می کند که شاید در غیر این صورت ممکن نباشد. ذوب شدن لایه منجمد زمین مواد فسیل شده از جمله جنگل ها و گرده های باستانی را در معرض دید قرار می دهد. از دیگر بقایا نیز می توان به لاشه فسیل شده حیوانات مانند ماموت، اسب و گاو مشک اشاره کرد.

به گفته دانشمندان، بقایایی که دهان جهنم در معرض دید قرار می دهد به ما بینشی در مورد داده های آب و هوایی با قدمت تا 200 هزار سال ارائه می کند. بر همین اساس، مشاهده این قبیل بقایای فسیل شده تجربه ای بی نظیر است. اما این جنبه منفی کلی این دهانه عظیم که در حال فرو بردن همه چیز است را خنثی نمی کند.

دهان جهنم بزرگ‌ترین نمونه در نوع خود محسوب می شود. در شرایطی که میزان رشد سالانه آن در حال حاضر حداقل 10 متر است، ممکن است این دهانه در سال های گرم‌تر به میزان 30 متر در سال نیز رشد کند. افزون بر این، با فرسایش هرچه بیشتر، این امکان وجود دارد که ذخایر کربن باستانی در اتمسفر آزاد شوند. در نتیجه، این می تواند محرکی برای گرمایش جهانی بیشتر باشد.