با پرجمعیت ترین و بی قانون ترین شهر دنیا در کشور چین آشنا شوید.
شهر دیواری کولون، وحشتناک ترین شهر جهان در هنگ کنگ، به پرجمعیت ترین مکان روی زمین، با تقریباً ۱۲۵۵۰۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع در سال ۱۹۸۷ مشهور است. برای توضیح این موضوع، توکیو پرجمعیت ترین شهر روی زمین، حدود ۶۳۷۳ نفر در هر کیلومتر مربع جمعیت دارد.
ساخت شهر کولون به سلسله سونگ (۹۶۰-۱۲۷۹) برمی گردد، دوره ای که با تجارت نمک در منطقه مشخص می شود.
در سال ۱۸۹۸، امپراتوری بریتانیا مستعمره خود را گسترش داد و منطقه کولون را به دست گرفت و یک پاسگاه نظامی در داخل محوطه ایجاد کرد. در رابطه با طراحی شهری، پدرو توریخوس، نویسنده کتاب «سرزمینهای بعید» (۲۰۲۱)، آن را به عنوان «تمرین شگفتانگیز رها کردن مسئولیت» تعریف کرد.
در سال ۱۹۱۲، زمانی که کشتی تایتانیک در اقیانوس اطلس در حال غرق شدن بود، سلسله چینگ (۱۶۴۴ تا ۱۹۱۲)، بر هنگ کنگ و بقیه چین حکومت می کرد. هیچ مخالفت رسمی با امپراتوری بریتانیا در این منطقه وجود نداشت (اگرچه دولت چین در سال ۱۹۳۳ صلاحیت خود را بر شهر بازپس گرفت)، اما مقرراتی برای سازماندهی مجدد شهر وضع نکرد. بدون جایی برای رشد به بیرون، کولون، وحشتناک ترین شهر جهان، تنها راهی که می توانست در هنگ کنگ رشد کند: به سمت بالا بود.
در طول دهه ۱۹۴۰، کولون به یک شهر بی قانون تبدیل شد و هر کسی که از قانون فرار می کرد را می پذیرفت. تنها در عرض چند سال، شهر جمعیت خود را دو برابر کرد و مجموعه ای از کلبه های موقت ساخت.
سپس، در سال ۱۹۵۰، آتش سوزی تعداد زیادی از کلبه های چوبی را از بین برد. حدود ۲۵۰۰ کلبه که محل زندگی ۳۵۰۰ خانواده بود در آتش سوختند. به دور از پراکندگی، ساکنان تصمیم به استفاده از بتن سازه و آجر گرفتند. این مواد جدید به آنها اجازه ساخت به سمت بالا را می داد، که آنها از انجام آن خوشحال بودند.
در سال ۱۹۸۳، پلیس هنگ کنگ تأیید کرد که قادر به حفظ کنترل در وحشتناک ترین شهر جهان نیست. در آن زمان بود که برنامه های تخریب شهر اعلام شد، تصمیمی که تقریباً یک دهه به تعویق افتاد.
جایگزینی فضای سبز پس از تخریب کولون
در مارس ۱۹۹۳، تخریب کولون آغاز شد، روندی که تقریباً یک سال طول کشید و مخالفان محلی زیادی داشت. به غیر از مافیا، مواد مخدر، خلافکاران و کثیفی، خانواده ها، مشاغل و فروشگاه ها نیز در این شهر متراکم بودند. پارک شهر دیواری کولون در این مکان ساخته شد، پارک کوچکی که از قلعه قدیمی سلسله چینگ تقلید می کند.
علیرغم وضعیت غیررسمی و معماری نامطمئن آن، که تقریباً با نهایت تحقیر نسبت به هر قانونی ایجاد شده بود، کولون نمی توانست یک شبه تخریب شود. هنگ کنگ مجبور شد قبل از تخریب این مکان، نوعی راه حل مسکن برای ساکنانش فراهم کند و یک صندوق غرامت ۲.۷ میلیارد دلاری (350 میلیون دلار آمریکا) آماده کند.
با این حال، همه نمی خواستند آنجا را ترک کنند. پس از چندین دهه وجود تقریباً هرج و مرج، برخی از ساکنان نمی خواستند جابجا شوند و مجبور شدند به زور از آن مکان خارج شدند.
در حقیقت، شهر کولون تنها شهر در نوع خود نیست. رشد بیرویه شهرها، ساختمانهای روی هم، بدون سیستم فاضلاب یا خدمات اولیه، در دوران باستان رواج داشت.
بیشتر شهرهای بین النهرین به این ترتیب بودند: باریک، بدون خیابان یا فضای باز و پر از گوشه و کنار. خانههای بدون پنجره یا نور که اغلب سوراخی در سقف داشتند و با نردبانی به پشت بام می رفتند.
کولون؛ پرجمعیت ترین شهر جهان هزارتویی از راهروها و راه پله های کوچک بود که هزاران خانه را در یک شبکه فشرده و به ویژه زنده با یکدیگر مرتبط می کرد که بی شباهت به ساختمان های دوران باستان نبود.
شهر کولون ناسالم، خطرناک و با نرخ جرم بالا بود. تخریب این مجموعه در دنیایی با رویکرد شهر هوشمند اجتناب ناپذیر بود.