نظرسنجی اخیر از دانشگاه مریلند و ایپسوس نشان داد که موجی از حمایت از زمان حملات ۷ اکتبر به اسرائیل توسط جوانان امریکایی به اشتراک گذاشته شده است.
به گزارش خبرآنلاین، در این نظرسنجی از پاسخ دهندگان سوال شد «می خواهید اسرائیل در میانجی گری مناقشه اسرائیل و فلسطین چه نقشی ایفا کند؟» در پاسخ ۴۳درصد پاسخ مثبت دادند و ۴۸درصد معتقد بودند امریکا نباید از هیچکدام از طرفین جانبداری کند.
این در حالی بود که ۳۱درصد پاسخ دهندگان گفته بودند اگر امروز انتخابات امریکا برگزار شوند به بایدن رای نخواهند داد.
متمایل شدن افکارعمومی امریکا به سوی فلسطینی ها از آنجا اهمیت دارد که تمرکز اولیه رسانه های امریکایی به طور کامل بر تلفات تحمیل شده حماس بر غیرنظامیان اسرائیلی بود.
موضوعی که باعث ایجاد همدردی در سراسر ایالات متحده شد اما در ادامه بمباران غزه توسط اسرائیل و تلفات غیرنظامیان فلسطینی به تغییر نگرش امریکایی ها منجر شد.
در چنین شرایطی، میلیاردرهای وال استریت و هالیوود در هفته های اخیر در مورد طرحی برای صرف ۵۰ میلیون دلار حول یک کمپین رسانه ای با محور "تعریف حماس به مردم امریکا به عنوان یک سازمان تروریستی" بحث کرده اند.
یک میلیاردر املاک و مستغلات به نام «بری استرنلیخت»، این کمپین را پس از حملات ۷ اکتبر در اسرائیل راه اندازی کرد و در ایمیلی که ده ها تن از ثروتمندترین افراد جهان ارسال کرده به به دنبال یک میلیون دلار کمک مالی است.
او نوشت که هدف این کمپین "تمایز بین یهودستیزان و فلسطینی ها" است، زیرا رسانه های امریکایی و جهانی به طور فزاینده ای بر پوشش مرگ و میر در غزه تمرکز می کنند و به طور بالقوه، همدردی و حمایت از اسرائیل را از بین می برند.
این میلیارد اسرائیلی نگرانی عمیق خود را از تغییر افکار عمومی امریکایی ها ابراز کرد و گفته این تغییر متاثر از صحنه های رنج غیرنظامیان فلسطینی است که توانسته همدلی فعلی جامعه جهانی با اسرائیل را متزلزل کند.
چه آنکه حتی قبل از حمله حماس به اسرائیل، تفاوت های نسلی مشخصی در نگرش امریکایی ها نسبت به اسرائیل وجود داشت. این تفاوت ها با واگرایی بین امریکایی های یهودی کهنسال و جوان منعکس شده بود.
اما بررسی های کنونی نشان داده نشانه های برجسته ای وجود دارد که این شکاف بین یهودیان امریکایی از زمان اغاز درگیری فعلی گسترش یافته است.
به عنوان مثال، نتایج یک نظرسنجی در سال۲۰۲۰ نشان داده در مقایسه با ۶۹ درصد از افراد ۶۵ ساله یا مسن تر، تنها ۴۱ درصد از افراد ۱۸ تا ۲۹ ساله دیدگاه مثبتی نسبت به اسرائیل دارند.
این در حالی است که در میان افراد ۳۰ تا ۴۹ ساله، ۴۹ درصد دیدگاه مثبتی نسبت به اسرائیل داشتند و در میان افراد ۵۰ تا ۶۴ ساله، ۶۰ درصد دیدگاه مثبتی داشتند. علاوه بر این، ۳۰ درصد جمهوری خواهان در مقابل ۴۹ درصد دموکراتها، دیدگاه مثبتی نسبت به اسرائیل دارند.
در مارس ۲۰۲۳، موسسه گالوپ دریافت که همدردی دموکرات ها در برابر اسرائیلی ها و فلسطینی ها به ترتیب ۴۹٪ در مقابل ۳۸٪. است .
در سال ۲۰۲۲ هم نظرسنجی میان بزرگسالان امریکایی انجام شد که نشان می داد اکثریت کسانی که در نظرسنجی شرکت کردند (۵۲ درصد) نظر مثبتی نسبت به «مردم» فلسطین دارند، در حالی که تنها ۲۸ درصد نظر مثبتی نسبت به «دولت» فلسطین داشتند.
شکاف مشابهی در حمایت از اسرائیل نیز دیده شد که ۶۷ درصد نظر مثبتی نسبت به مردم اسرائیل داشتند و ۴۸ درصد نسبت به دولت اسرائیل داشتند.
نکته مهم در تفاوت نسل های مختلف امریکایی ها برای موضع گیری در برابر فلسطین یا اسرائیل به تاثیر این اختلاف نسلی بر انتخابات آینده امریکا خواهد بود.این تفاوت های نسلی و حزبی بر دیدگاه های مربوط به سیاست عمومی تاثیر می گذارد.
در یک نظرسنجی اخیردانشگاه کوئینیپیاک (در ایالت نیو-انگلند آمریکا) نشان داد که امریکایی های ۶۵ ساله و بالاتر از ارسال کمک های نظامی بیشتر به اسرائیل با اختلاف ۴۶ امتیاز (۶۹ به ۲۳ درصد) حمایت می کنند اما امریکایی های جوان تقریبا به شدت مخالف این حمایت ها هستند و تنها ۲۹ درصد موافق آن بودند.
تغییر افکارعمومی متاثر از انتشار تصاویر وضعیت دردناک فلسطینی ها در جنگ با اسرائیل به کمک شبکه های اجتماعی در حال انجام است.آزادی رسانه ها در کشورها نه تنها به این وضعیت کمک کرده بلکه سرعت انتشار «داوطلبانه» ویدئوها و تصاویر را افزایش داده است.
به عبارت دیگر در بررسی این تصاویر نمی توان به نقش دولت ها همچون جنگ روسیه و اوکراین تاکید کرد بلکه حامیان فلسطین در سراسر جهان، در فعالیتی داوطلبانه، به توسعه این کمپین ها کمک می کنند.
این در حالی است که اگرچه ظرفیت قابل توجهی در ایران برای حمایت داوطلبانه از فلسطینی ها وجود دارد اما فیلترینگ شبکه های اجتماعی در ایران، ایجاد و توسعه کمپین های حامی فلسطین را مشخصا بر عهده دولت یا نهادهای وابسته به بودجه عمومی قرار داده است.
سیاستی که به گفته کارشناسان رسانه ای به دلیل محدویت در امکانات و نیروی انسانی صرفا برای مصرف داخلی کاربرد دارد و فضای بین الملل را پوشش نمی دهد.