جت های جنگنده، شناسایی و برخی هواپیماهای آزمایشی باریک و صیقلی سریع ترین ها در نوع خود هستند، اما چندین هواپیمای بمب افکن نیز به سرعت هایی باورنکردنی رسیده اند. در این مقاله به چند مورد از آن ها می پردازیم.
به گزارش روزیاتو، XB-70 Valkyrie یک نمونه اولیه نظامی بود که در دوران جنگ سرد توسعه یافت. تنها دو فروند هواپیما از این نوع تا به حال توسط کمپانی North American Aviation ساخته شده است.
این یک بمب افکن استراتژیک مافوق صوت بود که به عنوان نمونه اولیه برای بمب افکن برنامه ریزی شده B – ۷۰ (این پروژه بعداً لغو شد) ساخته شد. XB – ۷۰ می تواند به حداکثر سرعت ماخ ۳ برسد.
این دو هواپیما بین سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ برای پروازهای آزمایشی مافوق صوت پرواز کردند. یکی از هواپیماها نابود شده و دیگری در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در اوهایو به نمایش گذاشته شد.
اگر بخواهیم این هواپیما را با سریع ترین هواپیمای جهان مقایسه کنیم، X – ۱۵ ساخت آمریکا رکورد سریع ترین پرواز سرنشین دار را در اختیار دارد. این هواپیما در اکتبر ۱۹۶۷ به نهایت سرعت ماخ ۶.۷ (۷,۲۳۲ کیلومتر در ساعت) رسید. برای هواپیماهای عملیاتی تر، SR-71 Blackbird ساخت لاکهید مارتین به سرعت بیش از ماخ ۳ رسیده است.
توپولف Tu – ۱۶۰ یک بمب افکن استراتژیک مافوق صوت روسی است که در دهه ۱۹۸۰ معرفی شد. این آخرین بمب افکن ساخته شده توسط اتحاد جماهیر شوروی بود. Tu – ۱۶۰ با اسم رمز “بلک جک” یا “قوی سفید” نیز شناخته می شود. برخی از این هواپیماها در اوکراین خدمت کردند، اما نیروهای هوافضای روسیه اکنون همه این هواپیماها را در اختیار دارد.
تا به امروز بیش از ۳۰ بمب افکن از این نوع تحویل داده شده است و همچنان در حال تولید (و سفارش) است. آخرین فروند (و نسخه ارتقا یافته) با نام Tu – ۱۶۰ M شناخته می شوند که اویونیک و الکترونیک ارتقا یافته را ارائه می دهند.
از نظر سرعت، توپولف سریع ترین هواپیمای بمب افکن عملیاتی است. این بمب افکن دارای سرعت بالای ماخ ۲.۰۵ است و برد عملیاتی ۲,۰۰۰ کیلومتر (۱,۰۰۰ مایل دریایی) را با سرعت مافوق صوت ارائه می دهد.
بمب افکن F-111 Aardvark ساخت کمپانی جنرال داینامیکس یکی از سریع ترین هواپیماهای بمب افکنی است که تاکنون ساخته شده، اما اکنون از خدمت خارج شده است. نسخه های مختلفی از آن وجود دارد، اما سریع ترین آن ها سرعت های بیشتر از ماخ ۲ (تا ماخ ۲.۳) را ارائه می دهد که با Tu – ۱۶۰ کاملاً مطابقت دارد.
این هواپیما در دهه ۱۹۶۰ توسط جنرال داینامیکس توسعه یافت و یکی از اولین هواپیماهای بال متحرک بود. بیش از ۵۰۰ فروند از این نوع بمب افکن ساخته شد که در نیروی هوایی آمریکا و نیروی هوایی سلطنتی استرالیا خدمت می کردند. این هواپیما در سال ۱۹۶۷ وارد خدمت شد و آخرین هواپیما تا سال ۲۰۰۷ پرواز کرد.
Rockwell B-1B Lancer سریع ترین بمب افکنی است که در حال حاضر در ناوگان نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا خدمت می کند. این بمب افکن می تواند به سرعتی در حدود ۱.۲۵ ماخ برسد. لنسر در سال ۱۹۸۶ به خدمت گرفته شد و از آن زمان تاکنون شاهد چندین ارتقا و به روز رسانی بوده است. تولید این بمب افکن در سال ۱۹۸۸ به پایان رسید، اما همچنان در خدمت است.
بیش از ۱۰۰ فروند از این بمب افکن ساخته شده است و همچنان بخش مهمی از نیروی تهاجمی دوربرد نیروی هوایی آمریکا (به همراه B – ۲ Spirit و B – ۵۲ Stratoforge) است.