تنوع زبانها در ایالات متحده ریشه در مهاجران اولیه اروپایی داشته باشد؛ البته هنگامی که بریتانیاییها در قرن شانزدهم وارد خاک آمریکا شدند، با انواع زبانهای بومی مواجه شدند. در قرنهای بعد، مهاجران از سراسر جهان همچنان وارد میشدند و زبانهای مادریشان را با خود میآوردند.
به گزارش یورونیوز، علیرغم باورهای عمومی رایج، انگلیسی زبان رسمی ایالات متحده نیست. ایالات متحده آمریکا در واقع یکی از کشورهای استثنایی روی کره زمین است که هیچ زبانی را به طور رسمی به رسمیت نمیشناسد.
برای درک دلیل این موضوع، باید به دوران تاسیس ایالات متحده و آرمانهای جاهطلبانه بنیانگذاران آن سفر کنیم.
در سراسر جهان، نزدیک به ۱۸۰ کشور دارای یک زبان رسمی هستند که بیش از ۱۰۰ عدد از آنها دارای بیش از یک زبان رسمی هستند. کشوری که در حال حاضر بیشترین رکورد را در اختیار دارد بولیوی است که دارای ۳۷ زبان رسمی از جمله اسپانیایی و دهها زبان بومی است.
کشورها از این جهت یک یا چند زبان رسمی برمیگزینند تا بدین وسیله بتوانند ارتباطات همگانی برای ترسیم و تعریف مواردی همچون قوانین و مقررات و بسیاری دیگر از موارد عمومی را آسانتر کنند. علاوه بر اینها، زبان رسمی میتواند در راستای تقویت وحدت ملی و حفظ هویت فرهنگی مورد استفاده قرار گیرد.
با این حال، زمانی که ایالات متحده در قرن هجدهم میلادی شکل میگرفت، بنیانگذاران آن به جای اینکه به فکر تعیین زبان رسمی باشند سعی کردند ایدههای دیگری همچون آرمان آزادی و برابری فردی را سرلوحه ذهن خود قرار دهند.
در آن دوران، با وجود اینکه انگلیسی غالبترین زبان در مستعمره نشینهای دهه اول ۱۷۰۰ میلادی به شمار میآمد ولی هنوز بخش قابل توجهی از ساکنان جدید آن مناطق، به زبانهای مادری موطن اصلی خود از جمله آلمانی، هلندی، فلاندری (زبان شمال بلژیک)، فرانسوی، دانمارکی، نروژی، سوئدی، لهستانی، گالیک (زبان بومی اسکاتلند)، پرتغالی، ایتالیایی و موارد دیگر صحبت میکردند.
در نتیجه به عنوان کشوری چندفرهنگی متشکل از مهاجرانی که به زبان های مختلف صحبت می کردند، ترجیح یک زبان بر زبان دیگر غیرمنصفانه تلقی شد.
در سال ۱۷۸۰ میلادی، جان آدامز، به عنوان یکی از بنیانگذاران ایالات متحده پیشنهاد کرد که انگلیسی باید به عنوان زبان رسمی مجلس موسوم به «کنگره قارهای» در این کشور تازه تاسیس تبدیل شود، اما این موضوع بلافاصله انگ «غیر دموکراتیک و تهدید برای آزادی فردی» به خود گرفت.
یک افسانه محلی هست که میگوید کنگره قارهای تا آنجای کار پیش رفته بود که میخواست زبان آلمانی را به عنوان زبان رسمی خود انتخاب کند، اما به دلیل یک رای منفی فردریک موهلنبرگ، اولین رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده تصویب نشد. با این حال، این داستان کاملاً به عنوان یک افسانه رد شده است.
به هر روی، ایالات متحده هنوز هیچ زبان رسمی در سطح فدرال ندارد، اما ۳۲ از ۵۰ ایالت آن و تمامی پنج قلمروی مسکونی فراساحلی ایالات متحده، انگلیسی را به عنوان زبان رسمی در سطوح محلی به رسمیت شناختهاند.
تلاشهای مستمر برای تعیین انگلیسی به عنوان زبان رسمی ایالات متحده در دهههای اخیر همواره در جریان بوده است.
در سال ۱۹۸۱ میلادی، رونالد ریگان، رئیس جمهور وقت ایالات متحده یک فرمان اجرایی امضا کرد که به موجب آن انگلیسی به عنوان زبان رسمی دولت فدرال اعلام شد. با این حال، از آنجائیکه این فرمان از پشتوانه قانونی چندانی برخوردار نبود، در سال ۱۹۹۶ میلادی توسط رئیس جمهور بیل کلینتون لغو شد.
حتی اخیراً در سال ۲۰۲۳، تنی چند از سناتورهای جمهوریخواه همچون «جیمز دیوید وَنس» از ایالت اوهایو و «کوین کرامر» از داکوتای شمالی لایحهای را برای اعلام انگلیسی به عنوان زبان رسمی کشور ارائه کردند.
بسیاری از این قبیل تلاشها برای تعیین زبان رسمی به دلیل ترس از مرگ زبان انگلیسی انجام میگیرد، اما این هم یک ادعای بسیار هیجانی و بی اساس است.
آخرین آمار سرشماری نشان می دهد که ۷۸.۳ درصد از مردم در منازل خود فقط به زبان انگلیسی صحبت میکنند. درست است که این مقدار کمی کمتر از آمارهای قبلی (۷۸.۸ درصد در ۲۰۱۳-۲۰۱۷) است،اما بدیهی است که زبان انگلیسی همچنان برتری خود را حفظ کرده است.
دومین زبان رایج در ایالات متحده اسپانیایی است، با این حال ۶۱ درصد از اسپانیایی زبانان در ایالات متحده می توانند انگلیسی را در سطح «خیلی خوب» صحبت کنند.
تمامی زبانها دائماً در حال تکامل هستند و استثناگرایی ایالات متحده برای یک بار هم که شده آن را از این قاعده مستثنی نمیکند.
زبان شناسان چندین تحول را در نحوه صحبت کردن مردم در ایالات متحده در مقایسه با دهه های گذشته گزارش کردهاند. به عنوان مثال، محققان متوجه شده اند که چگونه لهجه کلاسیک جنوبی در حال محو شدن است. برعکس، لهجههای جدید در مکانهای دیگر در نتیجه آمیختگی فرهنگی بین اسپانیایی و انگلیسی زبانها متولد میشوند.
بخشهایی از زبان انگلیسی ممکن است در ایالات متحده در حال تغییر شکل باشد، اما به این زودیها به جایی نمیرسد.