گریه های پردردسر سرباز نوجوان آلمانی! (+عکس)

پیوستن به لوفت وافه

هانس گئورگ هنکه دوران کودکی سختی داشت. پدرش که از هوادارن کمونیست ها بود، در سال 1938 درگذشت، زمانی که هانس گئورگ تنها 9 سال داشت. مادرش نیز 6 سال بعد از دنیا رفت و هانس گئورگ و دو برادرش یتیم شدند. شرایط سخت زندگی موجب شد تا وی به دنبال کار باشد. هنکه تصمیم گرفت تا در ارتش آلمان ثبت نام کند. در شرایطی که وی تنها 15 سال سن داشت خدمت در نیروی هوایی ارتش آلمان در واحد ضد هوایی را آغاز کرد.

روایت هانس گئورگ هنکه

عکس های ثبت شده از هنکه در روز اسارت، وی را در حال گریه شدید نشان می دهند. بنابر روایت هنکه، نیروهای شوروی به سمت موقعیت آلمان در اشتتین (Stettin) پیشروی کرده بودند، جایی که وی پشت یک سلاح 88 میلیمتری مستقر بود. او به یاد می آورد که واحدش مجبور به عقب نشینی به سمت روستوک شد، اما در نهایت اسیر شدند.

هنکه مدعی بود که عکس در همین زمان گرفته شده است. به گفته وی، اشکهایش نتیجه احساس شکست و رو به مرگ بودن دنیایی بود که زمانی می شناخت.

روایت جان فلوریا

اما جان فلوریا روایت دیگری از رویدادهای آن روز دارد. به گفته وی، عکس ها در هسن، آلمان و پس از پیروزی نیروهای آمریکایی بر واحدی که هنکه در آن حضور داشت، گرفته شده اند. فلوریا اشک های جاری هنکه را نه در نتیجه احساس شکست، بلکه شوک نبرد می دانست.

دلیل روایت های متناقض

این که چرا هنکه روایت متفاوتی از زمان اسیر شدن خود ارائه کرد، به گمانه زنی های بسیاری منجر شد. با این وجود، یک تئوری وجود دارد که به نظر می رسد بسیاری با آن موفق هستند. مورخان بر این باورند که انگیزه اصلی روایت نادرست هانس گئورگ هنکه در کاری نهفته است که بعدا انتخاب کرد. پس از پایان جنگ، وی به حزب کمونیست پیوست و در آلمان شرقی ساکن شد.

کمونیست های آلمان شرقی فکر می کردند هر فردی که طی جنگ تسلیم آمریکایی ها شده باشد، یک تهدید بالقوه است. از این رو، هانس گئورگ هنکه احتمالا داستان اسارت خود توسط آمریکایی ها را به اسیر شدن توسط نیروهای شوروی تغییر داد.

هنکه تا زمان مرگش در سال 1997 در آلمان شرقی زندگی کرد و تغییری در روایت خود از زمان اسارتش نداد.