انتخاب نوشت: ورزش ایران روزهای حساس، سخت و نگرانکنندهای را پشتسر میگذارد. در سال المپیک، عملکرد تیم مدیریتی کمیته ملی المپیک بسیاری از فدراسیونهای ورزشی را نگران آینده کرده است. مصاحبههای ورزشکاران المپیکی و پیشکسوتان و شکایت آنها از پشتیبانیهای ضعیف کمیته ملی المپیک نشان میدهد، اوضاع عادی نیست.
به گزارش انتخاب؛ محمود خسرویوفا و مناف هاشمی بهعنوان رئیس و دبیرکل کمیته ملی المپیک عملکرد روشنی ندارند، برنامه عملیاتی ارائه نمیدهند و به وضوح ضعف شناخت از چالشهای ورزش ایران در داخل و خارج از مرزها دارند.
بهنظر میرسد باتوجه به عملکرد ضعیف، دولت هیچ توقعی از آنها ندارد و خودشان هم عزمی برای تلاش بیشتر ندارند.
سقوط رتبه در رنکینگ، سقوط کمی و کیفی مدالها و از همه بدتر سقوط رشتههای مدالآور در این دوره موجب شده تا کارشناسان موفقیت در المپیک پاریس را در هالهای از ابهام ارزیابی کنند.
زنگ خطر در بازیهای آسیایی به صدا درآمده بود
بازیهای آسیایی 2022 هانگژو با سرپرستی سیدمناف هاشمی یکی از بدترین تجربیات 40ساله اخیر ورزش ایران در این بازیها بود و کاروان ایران تا روز آخر در رتبه نازل دهم جدول، چشم انتظار عملکرد ورزشکاران بود و پس از کسب یک مدال طلا در ساعات پایانی بازیها، کاروان ایران با رتبه هفتم در جدول بازیها به کار خود پایان داد. این رتبه از لحاظ عملکرد بازگشت به عقب بود. یک سرافکندگی ملی برای ورزش ایران. شبیه به عملکرد کاروان ایران در 10دوره قبلی بازیها در دهلینو هندوستان که ایران برای اولینبار بعد از انقلاب در بازیهای آسیایی حضور مییافت و یا 6 دوره قبل در بازیهای آسیایی تایلند! ضعیف، شکننده و پر از پرسش.
این مهم از آنجا اهمیت پیدا میکند که ورزش ایران در بازیهای آسیایی دوره قبل با ریاست سیدرضا صالحیامیری توانست با کسب 62مدال، بیشترین تعداد مدال در طول تاریخ بازیهای آسیایی را (غیر از میزبانی تهران) کسب کند اما در بازیهای آسیایی هانگژو از لحاظ تعداد مدال و حتی مدال طلای کسبشده، عملکرد ایران، ضعیف، ناامیدکننده و قابل تامل بود. همچنین رشتههای تکواندو، وزنهبرداری و کبدی برخلاف گذشته موفق به کسب مدال طلا نشدند و رشتههای بسکتبال، جودو، تیراندازی، پنجاک سیلاب و واترپلو برخلاف دوره قبلی حتی مدال نقره و برنز به دست نیاوردند.
از آن سو و در دوره صالحیامیری، تقریبا تمامی رشتههای ورزشی که کاروان ایران در طول تاریخ بازیهای آسیایی مدال کسب کرده بودند، مجددا مدال کسب شد و برای اولینبار رشتههای کوراش، سنگنوردی، کبدی، تیراندازی، پنجاک سیلات و واترپلو به رشتههای مدالآور تاریخ بازیها اضافه شدند.
از سوی دیگر در دوره خسرویوفا و کاروانی که سیدمناف هاشمی مسئولیتش را برعهده داشت نه تنها رشته ورزشی جدیدی موفق به کسب مدال نشد بلکه بسیاری از رشتههای ورزشیای که در دوره گذشته مدال کسب کردند، نتوانستند مدالی بهدست بیاورند. موضوعی که بازتابی در رسانههای کشور نداشت و آنها سعی کردند از کنار این موضوع حساس و مهم، به راحتی بگذرند و ضعف دانش و تجربه را مورد بررسی قرار ندهند.
افتضاح المپیک پاریس؟
نگرانی از آینده ورزش ایران در المپیک پاریس از جمله مهمترین دغدغههای کارشناسان است. عملکرد مبهم کمیته، عدم شناخت دقیق و هدفمند مسئولان کمیته از مشکلات و چالشهای فدراسیونها و ورزشکاران و از همه مهمتر، سکوت این مجموعه در خصوص وضعیت ایران در المپیک موجب شده تا این پرسش بهوجود آید که برنامهریزی مناف هاشمی و محمود خسرویوفا برای المپیک 2024 پاریس چیست؟ قرار است چه افتخاراتی نصیب کاروان اعزامی ایران شود؟
بیتجربگی و عدم تسلط دبیرکل کمیته که قرار است سرپرست کاروان ایران شود، چگونه جبران خواهد شد؟ چه چارهای برای مشکل زبان انگلیسی سرپرست کاروان اندیشیده خواهد شد؟ در شرایط سخت اقتصادی کمیته ملی المپیک، هزینه مترجم از جیب کمیته با چه توجیهی قرار است پرداخت شود؟ چگونه و در اوج فشار بازیها، سرپرست کاروان چگونه میخواهد از حق ورزشکاران ایران دفاع کند؟ آیا سابقه کوتاه معاون مالی وزارت ورزش و عضویت در هیاترئیسه یکی دو فدراسیون ورزشی میتواند تضمینی برای عملکرد مناسب سیدمناف هاشمی بهعنوان دبیرکل کمیته ملی المپیک باشد؟
نتایج کسبشده توسط کاروان ورزشی ایران در بازیهای 2020 توکیو، بهترین نتیجه در کل منطقه و کشورهای اسلامی بود. در شرایط حساس کرونا و درحالیکه المپیک با یک سال تاخیر برگزار شد، ایران از نظر مرغوبیت مدالی، دومین نتیجه درخشان در طول تاریخ المپیک را بهدست آورد و برای نخستینبار رشتههای تیراندازی و کاراته هم به جمع 6 رشته ورزشیای که ایران موفق به کسب مدال شده بود، پیوستند. از آن طرف کاروان ایران باحضور 11زن ورزشکار، پرتعدادترین اعضا از این حیث بود.
اما وضعیت بغرنج ورزش ایران در المپیک پاریس میتواند علامت سئوالهای بسیاری را بهوجود بیاورد. نتایجی که به درست یا غلط، با عملکرد دولت ارزیابی میشود و میتواند تبعات سنگین رسانهای داشته باشد. المپیک آینه تمام نمای عملکرد کشورها در حوزه ورزش است و آنجاست که روزمرگیهای مدیریت ورزش به بدتر شکل خودش را نشان میدهد.