برخی از افراد هستند که به ندرت در شبکه های اجتماعی پست می گذارند و زندگی خود را خصوصی نگه می دارند. آنها اغلب ۸ ویژگی مشترک و دلایلی برای این کار دارند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از hack spirit، برخی هستند که تقریباً در مورد هر چیزی چپ و راست پست میکنند - از عکسهای وعدههای غذاییشان گرفته تا شکایت از کار و زندگی به طور کلی.
اما غیر از آن، یک دسته از افراد نادری هستند که در برابر اصرار برای پیوستن به شبکههای اجتماعی مقاومت کردهاند. آنها به ندرت پست میگذارند، زندگی خود را خصوصی نگه میدارند و تنها زمانی که واقعاً اهمیت دارد، اجمالی از دنیای خود را به اشتراک میگذارند.
رویکرد کمتر آنها به رسانه های اجتماعی ممکن است در فرهنگ اشتراک گذاری بیش از حد امروزی غیرعادی به نظر برسد. چه چیزی آنها را وادار می کند تا در حالی که دیگران برای جلب توجه رقابت می کنند، خاموش بمانند؟
به نظر می رسد، کسانی که ترجیح می دهند زندگی خود را از شبکههای اجتماعی دور نگه دارند، اغلب دارای مجموعه ای از ویژگی هایی هستند که آنها را از دیگران متمایز می کند.
در این مطلب هشت ویژگی کلیدی را که این افراد دارند و اینکه چرا تصمیم میگیرند کمی آرامتر زندگی کنند را بررسی می کنیم.
افرادی که به ندرت پست میگذارند علاقه ای به تشویق دیجیتالی ندارند. آنها تعاملات واقعی را به ارتباطات مجازی ترجیح می دهند.
کیفیت مکالمات برای آنها بیشتر از کمیت فالوورها اهمیت دارد. آنها تعاملات رو در رو، بحث های عمیق و روابط معنادار را دوست دارند.
اولویت های آنها متفاوت است. آنها ترجیح می دهند وقت خود را صرف یک قهوه با یک دوست بکنند تا اینکه بی وقفه در اینترنت بچرخند.
در حالی که دیگران زندگی خود را پخش می کنند، این افراد، لحظات و تجربیاتی که نیازی به هشتگ یا به روز رسانی وضعیت ندارند تجربه می کنند.
این ترجیح برای تعاملات زندگی واقعی یکی از ویژگی های کلیدی است که آنها را متمایز می کند. موضوع ضد رسانه اجتماعی بودن نیست، بلکه در مورد اولویت دادن به ارتباط واقعی انسانی بر فضای دیجیتال است.
کسانی که در سمت ساکتتر رسانههای اجتماعی هستند، سکوت دیجیتالی آنها نشاندهنده کمبود چیزهایی برای اشتراکگذاری نیست. در عوض، احترام عمیقی را برای حریم خصوصی شخصی آنها نشان می دهد.
آنها میدانند که وقتی چیزی بهصورت آنلاین به اشتراک گذاشته میشود، برای همیشه وجود دارد - برای تفسیر، قضاوت و حتی سوء استفاده باز است. آنها ترجیح می دهند برخی از جنبه های زندگی خود را به دور از چشمان کنجکاو دنیا حفظ کنند.
افرادی که به ندرت در شبکه های اجتماعی پست می گذارند می دانند که زمان چقدر ارزشمند است. بنابراین آنها بسیار مراقب نحوه استفاده از آن هستند.
آنها به جای صرف ساعتها برای پیمایش در شبکه های اجتماعی، نظر دادن، لایک کردن و ایجاد یک پست عالی، زمان خود را در جای دیگری سرمایهگذاری میکنند.
این ممکن است خواندن یک کتاب، دنبال کردن یک سرگرمی، گذراندن وقت با عزیزان، یا فقط لذت بردن از آرامش باشد. آنها میدانند که زمان تنها منبعی است که ما نمیتوانیم بیشتر از آن به دست آوریم، و تصمیم میگیرند آن را عاقلانه خرج کنند.
این در مورد اجتناب کامل از رسانه های اجتماعی نیست. این در مورد استفاده از آن به گونه ای است که با ارزش های ما همسو باشد و تمام وقت آزاد ما را مصرف نکند.
این ما را به نکته بعدی می رساند…
در دنیایی که انجام چند کار اغلب مورد ستایش قرار می گیرد، توانایی تمرکز روی یک چیز در یک زمان می تواند مانند یک هنر گمشده به نظر برسد.
با این حال، کسانی که به ندرت در رسانه های اجتماعی پست می گذارند، اغلب در این زمینه برتری دارند.
مطالعات نشان دادهاند که استفاده زیاد از رسانههای اجتماعی میتواند منجر به کاهش توجه و تمرکز شود. در مقابل، کسانی که زمان خود را در این موارد محدود می کنند اغلب سطوح بیشتری از تمرکز را نشان می دهند.
آنها می توانند انرژی خود را به کار، سرگرمی ها، روابط یا هر چیز دیگری که برای دنبال کردن انتخاب می کنند، هدایت کنند.
این بدان معنا نیست که آنها از جهان جدا هستند. آنها به سادگی میتوانند توجه خود را به جایی که مهمتر است، هدایت کنند، بدون اینکه با خواستههای بیوقفه رسانههای اجتماعی به هزاران جهت مختلف کشیده شوند.
در اصل، محدودیت دیجیتالی به آنها امکان می دهد در لحظه حضور داشته باشند و به طور کامل با هر کاری که انجام می دهند درگیر باشند.
به لطف تحقیقات، ما اکنون می دانیم که رسانه های اجتماعی چقدر می توانند برای سلامت روان ما مضر باشند.
وقتی دائماً زندگی خود را با افراد دیگر در رسانه های اجتماعی مقایسه نمی کنید، احتمالاً دیدگاه مثبت تری نسبت به زندگی خواهید داشت.
کسانی که به ندرت در رسانههای اجتماعی پست میکنند، اغلب در معرض همان سطح مقایسه، حسادت یا حتی مزاحمت سایبری نیستند که کاربران مکرر ممکن است تجربه کنند.
آنها دائماً در معرض تصاویر و داستان هایی نیستند که می تواند منجر به احساس بی کفایتی یا استرس شود.
این بدان معنا نیست که آنها هرگز احساس ناراحتی نمی کنند یا با مسائل خود دست و پنجه نرم نمی کنند - همه ما چنین می کنیم. اما با محدود کردن قرار گرفتن در معرض جنبههای منفی بالقوه رسانههای اجتماعی، آنها نوعی مراقبت از خود را تمرین میکنند.
در فرهنگی که ما دائماً در حال مصرف هستیم، به راحتی از پتانسیل خلاقانه خود چشم پوشی می کنیم.
اما کسانی که زمان خود را در رسانه های اجتماعی محدود می کنند، اغلب زمان و انرژی بیشتری برای خلق دارند.
آنها فقط به صورت غیر فعال محتوای ایجاد شده توسط دیگران را پیمایش، لایک و نگاه نمی کنند. آنها فعالانه درگیر کارهای خلاقانه خود هستند.
این می تواند هر چیزی از نوشتن، طراحی، باغبانی گرفته تا آشپزی باشد. این فعالیت ها نه تنها رضایت بخش هستند، بلکه به سلامت عاطفی و ذهنی آنها نیز کمک می کنند.
در دنیایی که دائماً با تصاویر و داستانهای زندگی دیگران بمباران میشویم، به راحتی میتوان دید خودمان را از دست داد.
اما کسانی که زمان خود را در رسانههای اجتماعی محدود میکنند، اغلب احساس قویتری نسبت به خود دارند.
همانطور که قبلاً اشاره کردیم، رسانههای اجتماعی میتوانند ما را به مقایسه دائمی خود با دیگران یا تلاش در یک قالب خاص سوق دهند.
بنابراین، کسانی که از همه اینها دوری میکنند و زندگی خود را در رسانههای اجتماعی خصوصی نگه میدارند، اینگونه مسائل را ندارند. آنها با خود راحت هستند، با علایق، نظرات و خصلت های خود.
آنها نیازی به تایید دیگران از طریق لایک کردن، نظرات یا اشتراکگذاری احساس نمیکنند. احساس ارزشمندی آنها از درون ناشی می شود، نه از تعداد فالوورهایی که دارند یا لایک هایی که در یک پست دریافت می کنند.
در عصری که ثبت و به اشتراک گذاری هر لحظه به یک امر عادی تبدیل شده است، کسانی که به ندرت در رسانه های اجتماعی پست می گذارند، اغلب زندگی در لحظه را انتخاب می کنند.
آنها به جای اینکه آن را فرصتی برای تولید محتوا بدانند، از تجربیات برای آنچه هستند قدردانی میکنند. آنها به احتمال زیاد یک غروب زیبا را می چشند تا اینکه عجله کنند تا آن را برای یک پست ثبت کنند.
آنها درک می کنند که لازم نیست هر لحظه مستند شود، به اشتراک گذاشته شود یا دوست داشته شود. برخی از لحظات باید به طور کامل تجربه شوند، بدون هیچ گونه حواس پرتی یا فشاری که باعث می شود روی صفحه نمایش بی نقص به نظر برسند.
توانایی زندگی در لحظه و قدردانی واقعی از تجربیات شاید یکی از مهمترین ویژگی های افرادی است که زندگی خود را در رسانه های اجتماعی خصوصی نگه می دارند.
این در مورد نادیده گرفتن فناوری نیست، بلکه استفاده از آن به گونه ای است که زیبایی و فوریت تجربیات ما را کمرنگ نمی کند.
تصمیم به خصوصی نگه داشتن زندگی خود در رسانه های اجتماعی نشان دهنده این نیست که چیزی برای اشتراک گذاری ندارید، بلکه انتخابی برای زندگی متفاوت است.
ممکن است یک زندگی که کمتر در معرض دیجیتال قرار می گیرد، عادی نباشد، اما انتخابی است که مزایای خاص خود را دارد. آن را امتحان کنید تا با خودتان احساس آرامش و امنیت بیشتری داشته باشید.