اگر از یک حیوان خانگی نگهداری می کنید، احتمالا می دانید که بلعیدن برخی مواد غذایی و گیاهان می تواند موجب مرگ سگ ها یا گربه ها شوند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "ایزی هلث اپشنز"، به عنوان پدر و مادر یک کودک نیز قطعا فهرستی از مواد غذایی که وی نباید مصرف کند، تهیه کرده اید.
اما برخی مواد غذایی وجود دارند که بلعیدن آنها توسط یک فرد بالغ سالم نیز می تواند خطرناک و حتی کشنده باشند.
بسیاری از آنها، مانند هسته میوه ها، مواردی هستند که در حالت عادی مصرف نمی شوند. اما برخی دیگر می توانند شما را شگفت زده کرده و البته زنگ هشدار را به صدا درآورند. به عنوان مثال، شاید برگ های سبزی مورد علاقه شما که فکر کنید جویدن چند عدد از آنها مشکلی ایجاد نمی کند، می توانند سمی باشند.
در شرایطی که بیشتر این مواد غذایی در مقادیر کم موجب آسیب نمی شوند، اما تجربه ناخوشی ناشی از مصرف آنها یا شکل گیری یک آلرژی غذایی می تواند تجربه ای آزاردهنده بوده و یا به بروز مساله ای جدی منجر شود.
در واقع سازمان بهداشت جهانی و سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) بدنه بین المللی مسئول ارزیابی این خطرات سلامت بالقوه جدی ناشی از سموم طبیعی در غذا است. آنها استانداردها و دستورالعمل هایی برای محدود کردن مواجهه با این سموم طبیعی که از برخی مواد غذایی سرچشمه می گیرند را ارائه کرده اند.
هسته های گیلاس که یک میوه محبوب تابستانی محسوب می شود، سرشار از اسید پروسیک است که به عنوان سیانید نیز شناخته می شود و یک سم مرگبار است.
اما اگر به طور تصادفی یک هسته گیلاس را قورت دادید، دچار نگرانی نشوید. این سم تنها در صورت شکستن یا خرد کردن هسته آزاد می شود. پس از این کار پرهیز کنید.
هسته های سیب نیز حاوی سیانید هستند. البته هسته های سیب زمانی خطرآفرین می شوند که به میزان زیاد مصرف شوند، اما آگاهی از خطرناک بودن آنها همچنان خوب است. سیانید می تواند موجب تنفس سریع، تشنج، و احتمالا مرگ شود.
شربت الدربری به عنوان یک تقویت کننده طبیعی سیستم ایمنی شناخته می شود. همچنین، این ماده غذایی با سرماخوردگی و یبوست مبارزه می کند. اما الدربری های کال و همچنین پوست درخت و برگ های این گیاه حاوی سیانید و لکتین هستند که می توانند موجب اسهال و استفراغ شوند.
رایجه تند جوز هندی می تواند یادآور غذاهای پاییزی باشد. اما دلیلی وجود دارد که معمولا در دستورالعمل های آشپزی از این ماده به میزان کم استفاده می شود. حتی دو قاشق چایخوری جوز هندی به واسطه میریستیسین (Myristicin)، روغنی که می تواند موجب توهم، خواب آلودگی، سرگیجه، سردرگمی، و تشنج شود، موجود در این ماده غذایی می تواند سمی باشد.
پیش از مصرف لوبیاها باید همواره آنها را بپزید. آنها حاوی غلظت بالایی از لکتین ها هستند که می تواند موجب معده درد، استفراغ، و اسهال شود.
تنها مصرف چهار تا پنج لوبیا قرمز خام می تواند موجب ناخوشی انسان شود، پس مراقب مصرف این ماده غذایی به صورت خام باشید.
زمانی که قصد استفاده از این سبزی تابستانی در پخت و پز را دارید تنها از ساقه آن استفاده کنید. برگ های ریواس حاوی اسید اگزالیک هستند که با کلسیم پیوند تشکیل می دهد، از این رو بدن شما نمی تواند به خوبی آن را جذب کند.
شاید در نگاه نخست مساله بزرگی به نظر نرسد، اما در صورت مصرف بیش از حد خطر تشکیل سنگ های کلیوی، مسائل مرتبط با لخته شدن خون، استفراغ، اسهال، ضعف استخوان ها و کما را به همراه دارد.
افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا حتی افرادی که کلیه های آنها به خوبی کار نمی کند باید از مصرف میوه ستاره ای پرهیز کنند.
تنها کلیه های سالم و قوی می توانند نوروتوکسین های موجود در این میوه را تصفیه کنند. در غیر این صورت، این سموم در بدن انباشته شده و موجب آسیب عصبی از جمله سردرگمی روانی، تشنج، و مرگ می شود.
انواع مختلفی از قارچ ها وجود دارند. ممکن است فکر کنید که قارچ مورد علاقه خود را می شناسید، اما تنها یک اشتباه در چیدن قارچ می تواند پیامدهایی جدی به همراه داشته باشد.
از چیدن و مصرف هرگونه قارچ در طبیعت وحشی پرهیز کنید. مصرف نمونه های خطرناک می تواند به شکم درد، اسهال، استفراغ، و کم آبی بدن همراه با تشنگی شدید، نارسایی کبد، کما و حتی مرگ منجر شود.
بادام هندی که از فروشگاه ها خریداری می کنید، مساله ساز نیستند زیرا آنها واقعا خام نیستند، بلکه بخارپز شده اند تا سمومی به نام اوروشیول (Urushiol) که در پوسته بادام هندی وجود دارند، از بین برود. این همان سمی است که در گیاه پیچک سمی نیز وجود دارد.
مصرف بادام هندی واقعا خام می تواند موجب یک واکنش آلرژیک شود که در صورت ابتلا به آلرژی های شدید می تواند جان فرد را نیز در معرض خطر قرار دهد.
گوشت میوه انبه مشکل ساز نیست، اما پوست میوه، پوست درخت، و برگ های این ماده غذایی حاوی سمومی مشابه با آنچه در پوسته بادام هندی یافت می شوند، یعنی اوروشیول هستند. پس انبه را هیچگاه پیش از پوست گرفتن گاز نزنید!