در برخی موارد دیگر از این بو برای تعیین قلمرو خود، دور کردن لاشخور ها از غذایشان یا اسپری کردن ادرارشان بر روی موی خود استفاده میکنند. ما به معرفی ده حیوان که در رتبه بدبو ترین قرار دارند می پردازیم.
هزار پا ها هنگامی که احساس خطر می کنند به شکل مارپیچ در می آیند و از خود بوی نفرت انگیزی آزاد می کنند. این بو باعث می شود شکارچیانشان را از خود دور کنند. گونه ای از هزار پا ها در هنگام خطر سیانید هیدروژن که یک گاز بسیار سمی است آزاد می کند. یک هزار پا قدرت کشتن شش موش را دارد. همچنین اگر ۱۰۰ هزار پا همزمان این گاز را تولید کنند قادر هستند یک انسان را نیز بکشند!
Hoatzin که به پرنده بدبو نیز مشهور است، گونه ای از پرنده های استوایی است. این پرنده در آمازون و منطقه اورینوکو آمریکای جنوبی یافت می شود. دلیل نامگزاری این پرنده سیستم گوارش متفاوت آن است. پرنده بدبو تنها پرنده ای است که فقط با برگ درختان تغذیه می کند. در قسمت جلویی روده این پرنده باکتری هایی برای تخمیر برگ درختان وجود دارد. ترکیب بوی برگ گیاهان و فرآیند تخمیر باعث می شود این پرنده بویی شبیه به کود حیوانی از خود آزاد کند.
گونه ای راسو است که شبیه به skunk ها در هنگام احساس خطر در برابر شکارچیان، بوی بدی از خود آزاد می کنند. برخی گزارش ها حاکی از آن است که این بو تا نیم مایلی هم قابل استشمام است!
مورچه خوار کوچک به عنوان یکی از بدبوترین حیوانات شناخته شده است. بوی بد آن ها حدود ۴ تا ۷ برابر بدتر از بوی Skunk ها است. بوی مورچه خوار کوچکتر تا فاصله ۵۰ متری نیز قابل استشمام است!
این نوع حیوان تنها در جزیره تاسمانی استرالیا یافت می شود. شیطان تاسمانی برای حفاظت از محیط زیست خود در هنگام استرس بوی بدی را از خود آزاد می کند. اما زمانی که شرایط برای این شیطان آرام باشد، بوی بدی ندارد.
این پستانداران پشمالو و شاخدار که در قطب شمال زندگی می کنند، از ادرار خود یک مشک بدبو تولید می کنند. این بو صرفا از گاو های نر برای تعیین قلرمو خود در فصل جفت گیری، آزاد می شود. هنگام تعیین قلمرو، مقدار زیادی ادرار همراه با موی بدنشان ترکیب شده و بوی بدی را آزاد می کند.
این حشره بد بود در چین، کره، ژاپن و تایوان و در همه ی مناطق ایالات متحده یافت می شود. در هنگام احساس خطر، این حشره از غدد زیر شکم خود ماده شیمیایی بد بویی تولید و آزاد می کند. این بوی بد تا چند سانتی متر در فضای اطراف اسپری می شود.
ولورین ها اعضای خجالتی خانواده راسوها هستند که به ندرت توسط انسان دیده می شوند. این راسو ها برای تعیین قلمرو خود از غدد زیر شکمی ماده شیمیایی بد بویی تولید می کند. ولورین ها باقی مانده غذای خود را نیز با این ماده شیمیایی اسپری می کنند تا بتوانند دور از دست دیگر حیوانات در زیر زمین ذخیره کنند.
این سوسک ها هنگام دفاع از خود یک ماده شیمیایی بد بو و داغ را آزاد می کنند. این ماده شیمیایی از ترکیب هیدروکینون و پراکسید هیدروژن که در بدن این سوسک ذخیره می شود، تشکیل شده است. گرمای حاصل از واکنش این دو ماده نزدیک به ۱۰۰ درجه سانتیگراد میرسد. این ماده علاوه بر بوی بد، باعث آسیب رساندن به پوست انسان نیز می شود.
این نوع راسو سرعت کمی در هنگام فرار از مهاجمان دارد و به این دلیل از آزاد کردن بوی بد برای از خود استفاده می کند. این ماده شیمیایی بد بود ترکیبی از سولفوریک است و حدود ۱۵ سی سی در بدن اسکنک ها وجود دارد. این حیوان می تواند بوی بد خود را تا فاصله سه متری اسپری کند و بوی بد ان تا مایل ها دور تر برسد! این ماده بد بو برای انسان ها سمی است و حدود یک هفته طول می کشد تا دوباره در بدن راسو ها تولید شود.
منبع: خبرآنلاین