البته خود فرانسویها بعضی اوقات با سگ هایشان برای قدم زدن بیرون می آیند و علیرغم توصیه های شهرداری به حفظ نظافت شهر و تعبیه اماکنی خاص برای قضای حاجت سگها، باز هم متاسفانه عده ای از شهروندان پاریسی به این موضوع بی توجهی می کنند و در گوشه گوشه پیاده روهای پهن شانز الیزه و دیگر اماکن قدم زنی و پیاده روی، نجاسات این حیوانات صحنه های بسیار زشتی را رقم می زند و بد تر از آن اینکه گردشگران و تازه واردهایی که از پاریس فقط زیبایی هایش را خوانده و شنیده اند ناگهان پایشان ... چشمتان روز بد نبیند!
به همین خاطر یکی از گرفتاری های ما هنگام قدم زدن در شانز الیزه و البته هر جای دیگر پاریس این بود که همواره مواظب باشیم به قول بچه های قدیمی تر پایمان روی مین نرود! لذا هرگاه مهمان یا مامور جدیدی وارد می شد یکی از توصیه های جدی به آنان این بود که مواظب مینهای ضد نفر در خیابان ها و پیاده روهای پاریس باشند!
به خاطر بی توجهی برخی ساکنان پاریس به این معضل، شهرداری ابتکاری به خرج داده و نظافتچی های مخصوصی را استخدام کرده که پیاده یا با موتور و با وسیله ای شبیه جاروبرقی مخصوص که بر پشت فرد یا موتورش نصب است در پیاده روها گشت می زنند و هرجا از این بی توجهی ها می بینند نسبت به جمع آوری آن اقدام می کنند تا چهره شهر و شهرت خیابان شانز الیزه همچنان تمیز و محبوب بماند.
البته در شهرهای
دیگر اروپایی قوانین سفت و سختی در این خصوص وجود دارد و از جمله اینکه صاحب حیوان
موظف است همیشه همراه خود کیسه ای مخصوص و دستکشی پلاستیکی داشته باشد که در صورت
ضرورت با آن بتواند زباله مربوط به حیوان خود را از کف خیابان و پیاده رو جمع کرده
و در اولین سطل زباله بیاندازد. آن موقع بسیار خوشحال بودیم که در تهران ما از این
خبرها نیست و لا اقل از این بابت خیالمان راحت است! ولی متاسفانه در سالهای اخیر
گویا تغییرات زیادی رخ داده است... .